Czy przepisy działu III Ordynacji podatkowej, które mają zastosowanie do zobowiązań podatkowych, odnoszą się też do nienależnie lub nadmiernie pobranych środków pochodzących z Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej?
Zgodnie z art. 13 ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy o Agencji Rynku Rolnego (ARR) prezes tej agencji ustala w drodze decyzji administracyjnej kwoty nienależnie lub nadmiernie pobranych środków pochodzących z sekcji gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej. Do tej kategorii środków należą refundacje wywozowe do cukru. Z kolei z art. 13 ust. 2 ustawy o ARR wynika, że prezes stosuje odpowiednio przepisy działu III Ordynacji podatkowej, z wyłączeniem przepisów dotyczących umarzania należności, odraczania płatności oraz rozkładania płatności na raty.
W praktyce może pojawić się pytanie, czy w przypadku zwrotu przez prezesa ARR nienależnie zabranej eksporterowi refundacji wywozowej do cukru można zastosować art. 78 par. 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym nadpłaty podlegają oprocentowaniu w wysokości równej wysokości odsetek za zwłokę pobieranych od zaległości podatkowych. Art. 13 ust. 2 ustawy o ARR zawiera oczywisty nakaz odpowiedniego stosowania wszelkich przepisów działu III Ordynacji podatkowej, w tym dotyczących oprocentowania nadpłat. W konsekwencji kwota nienależnie zabranej przez prezesa ARR dotacji powinna być przedmiotem oprocentowania w wysokości równej wysokości odsetek za zwłokę pobieranych od zaległości podatkowych.
Wydaje się, że w tym duchu wypowiedział się też Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (sygn. akt VSA/Wa 2216/11), który stwierdził, że stosując odpowiednio przepisy Ordynacji podatkowej, nadpłata po stronie skarżącej spółki powstała w dacie wpłacenia przez nią na rachunek ARR kwoty refundacji wywozowych uznanych przez organy orzekające za pobrane przez spółkę nienależnie.
Wyeliminowanie z obrotu prawnego decyzji stworzyło po stronie skarżącej spółki nadpłatę.