W rozpatrywanej sprawie skarżący zwrócił się do dyrektora urzędu kontroli skarbowej z wnioskiem o sporządzenie kserokopii dokumentów. Organ sporządził kopie na 94 stronach i przesłał je na adres podatnika. Jednocześnie ustalił wysokość kosztów tych kopii i obciążył nimi podatnika. Ten złożył zażalenie, ponieważ w jego ocenie stawka za stronę jest zawyżona i odbiega od cen z punktów usługowych, wynoszących od 0,09 do 0,25 zł za stronę o formacie A4.
Organ w odpowiedzi na skargę podkreślił, że nie prowadzi działalności w zakresie usług kserograficznych, zaś czynności kserowania dokumentów dla podatników odbywają się sporadycznie. Tym samym nie można porównywać kosztów ponoszonych przez urząd z tytułu realizacji wniosków o sporządzenie kserokopii z kosztami, jakie ponoszą firmy prowadzące działalność gospodarczą w zakresie usług kserograficznych. Ponadto koszt sporządzenia jednej kserokopii nie został ustalony w sposób dowolny, ale na podstawie zarządzenia dyrektora urzędu.
Ponadto zgodnie z przepisami Ordynacji podatkowej organ ma prawo ustalić w drodze postanowienia wysokość kosztów postępowania, które obowiązana jest ponieść strona, a także termin i sposób ich uiszczenia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny przyznał rację fiskusowi. Podobnie uznał NSA. Sędzia Zbigniew Kmieciak podkreślił, że podatnik nie może przy tym powoływać się na zasady funkcjonowania organów w relacji urząd – obywatel, wynikające z kodeksu postępowania administracyjnego lub europejskiego kodeksu dobrej administracji.
ORZECZNICTWO
Wyrok NSA z 23 marca 2012 r. sygn. akt II FSK 1890/10.