Aby przedsiębiorca mógł zaliczyć do kosztów wydatki na doradztwo podatkowe i ekonomiczne, umowa z doradcą musi być tak sformułowana, aby jasno z niej wynikało, że doradztwo to dotyczy działalności podatnika, a nie innego podmiotu.
Tak orzekł Naczelny Sąd Administracyjny we wczorajszym wyroku.
W rozpatrywanej sprawie organy kontroli skarbowej zakwestionowały wysokość zadeklarowanych przez przedsiębiorcę kosztów uzyskania przychodów. Stwierdziły, że podatnik zawyżył koszty o kwotę ponad 50 tys. zł wynikającą z faktur wystawionych przez kancelarię doradztwa podatkowego.