Amerykański Departament Skarbu wydał 14 lipca 2011 r. okólnik określający zasady praktycznego stosowania ustawy o ujawnianiu dla celów podatkowych informacji o zagranicznych rachunkach bankowych FATCA (Foreign Account Tax Compliance Act). Co wynika z tego dokumentu?
Ustawa ta, której przepisy miały zacząć w pełni obowiązywać od 1 stycznia 2013 r., jest wysoce kontrowersyjnym aktem prawnym, rozciągającym obowiązki informacyjne dotyczące amerykańskich posiadaczy rachunków bankowych na zagraniczne, nieamerykańskie instytucje finansowe.
Najwyraźniej trudności w praktycznym przygotowaniu wdrożenia ustawy FATCA spowodowały rozłożenie jej wprowadzenia w czasie – w trybie okólnika (Notice 2011-53). Nowe zasady przewidują stopniowe wprowadzanie ustawy: od 1 stycznia 2013 r. wejdą w życie niektóre obowiązki informacyjne. Następnie od 1 stycznia 2014 r. rozpocznie obowiązywać pobór 30-proc. podatku u źródła jedynie od niektórych płatności transgranicznych wychodzących ze Stanów Zjednoczonych na zagraniczne rachunki (w tym – dywidend i odsetek). Natomiast pobór tego podatku od wszystkich wypłat podlegających poborowi na podstawie ustawy FATCA (tzw. withholdable payments) rozpocznie się dopiero od 1 stycznia 2015 r. (w tym – przychody ze zbycia instrumentów finansowych).
Nowe regulacje stanowią m.in. że zagraniczne instytucje finansowe, aby uzyskać status instytucji uczestniczącej (tzw. participating Foreign Financial Institution), powinny zawrzeć umowę z amerykańskimi władzami podatkowymi (IRS – Internal Revenue Service) do 30 czerwca 2013 r., tak aby amerykańscy płatnicy mogli nie pobierać podatku od wypłat dokonywanych na rachunki prowadzone przez te instytucje, poczynając od 1 stycznia 2014 r. IRS rozpocznie przyjmowanie elektronicznych wniosków o zawarcie takiej umowy, nie później niż od 1 stycznia 2013 r.