Aby przyspieszyć amortyzację, nie trzeba mieć zaświadczenia o uzyskaniu pomocy publicznej.
Jednorazowa amortyzacja stanowi pomoc publiczną udzielaną w zakresie i na zasadach określonych w prawie wspólnotowym dotyczących pomocy w ramach zasady de minimis.
Możliwość jednorazowej amortyzacji środka trwałego wynika z art. 22k ust. 7 ustawy o PIT (t.j. Dz.U. z 2010 r. nr 51, poz. 307 z późn. zm.). Preferencja ta polega na tym, że przedsiębiorcy w roku podatkowym, w którym rozpoczęli działalność, mogą dokonywać jednorazowych odpisów od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji Środków Trwałych (m.in. maszyny budowlane, zespoły komputerowe, środki transportu), z wyłączeniem samochodów osobowych. Łączna kwota tych odpisów nie może przekraczać w roku równowartości 50 tys. euro.
Tryb wydawania zaświadczeń o pomocy de minimis określa rozporządzenie Rady Ministrów z 20 marca 2007 r. w sprawie zaświadczeń o pomocy de minimis (Dz.U. z 2007 r. nr 53, poz. 354 z późn. zm.).
– Brak zaświadczenia nie pozbawia przedsiębiorcy korzystania z przyspieszonej amortyzacji, ale może uniemożliwić uzyskanie innej pomocy, będącej pomocą de minimis, np. dofinansowania zakupu środków trwałych czy też szkoleń pracowników – dodaje Grzegorz Grochowina, ekspert w KPMG.
Pomoc publiczna to każde wsparcie państwa członkowskiego udzielone przedsiębiorcy ze środków publicznych, np. dotacje, ulgi podatkowe, które dają przywilej przedsiębiorcy w stosunku do konkurentów. Projekty pomocy podlegają notyfikacji Komisji Europejskiej, czyli oceny jej zgodności z rynkiem unijnym. Pomoc de minimis jest rodzajem pomocy publicznej, która nie podlega notyfikacji komisji (nie powoduje naruszenia konkurencji pomoc do 200 tys. euro przyznana w ciągu 3 lat).