Gwarantują to regulacje ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, które wdrażają postanowienia Dyrektywy Rady 2008/55/WE dotyczące współpracy pomiędzy organami podatkowymi poszczególnych państw.

Aleksandra Mazur, ekspert w Ernst & Young, podkreśla, że w przypadku Polski organem uprawnionym do wystąpienia do obcego organu podatkowego z wnioskiem o dochodzenie należności pieniężnych jest wyłącznie minister finansów, który działa na wniosek polskiego wierzyciela (organu podatkowego).

– Dochodzenie należności za pośrednictwem organu zagranicznego możliwe jest, gdy łączna kwota zaległości danego podatnika wynosi co najmniej 1,5 tys. euro, jak również dochodzenie danej wierzytelności jest dopuszczalne na gruncie prawa krajowego – wskazuje Aleksandra Mazur.

Oznacza to – jak dodaje nasza rozmówczyni – że podstawą egzekucji może być np. decyzja organu podatkowego (w tym decyzja organu I instancji, której nadano rygor natychmiastowej wykonalności) albo deklaracja podatkowa, jeśli podatnik nie uregulował podatku mimo upomnienia. Organ zagraniczny może jednak odmówić pomocy w wyegzekwowaniu wierzytelności ze względu na sytuację podatnika, gdy spowodowałoby to poważne trudności gospodarcze lub społeczne w państwie członkowskim.

Ponadto pomoc organów podatkowych polega nie tylko na samej egzekucji, ale też na wzajemnym udzielaniu sobie informacji o podatnikach.