Podatnik musi przedstawić dowody potwierdzające prawo do ulgi prorodzinnej dopiero na żądanie organu podatkowego.
Nie w każdym przypadku posiadanie określonych dowodów potwierdzających prawo do preferencji wymagane jest w momencie dokonywania odliczenia. W przypadku ulgi prorodzinnej ustawodawca określa przykładowy katalog dokumentów, które mogą być potrzebne na wypadek konieczności udowodnienia prawa do ulgi. Są to m.in. odpis aktu urodzenia dziecka, zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka, odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowa zawarta między rodziną zastępczą a starostą, czy też zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły. Podatnik nie ma jednak obowiązku gromadzenia odpowiednich zaświadczeń w momencie dokonywania odlicze- nia. Jest on zobowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia dopiero na żądanie organów podatkowych.
Z takim żądaniem urząd skarbowy wystąpi najczęściej w trakcie weryfikacji zeznania w ramach tzw. czynności sprawdzających. Jeżeli ze złożonej deklaracji (przez deklarację rozumie się także roczne zeznanie podatkowe) wynika, że podatnik skorzystał z przysługujących mu ulg, organ podatkowy może zwrócić się do niego o okazanie dokumentów lub o złożenie fotokopii dokumentów, których posiadania, w określonym czasie, wymaga przepis prawa. Zwrócenie się do podatnika przez organ podatkowy o okazanie odpowiednich dokumentów pozwala fiskusowi na wstępne zbadanie, przed podjęciem ewentualnej kontroli podatkowej czy wszczęciem postępowania podatkowego, rzetelności złożonej deklaracji w części dotyczącej odliczenia ulgi prorodzinnej.