Usługi krótkotrwałego zakwaterowania od 1 maja 2004 r. objęte są 7-proc. stawką VAT, natomiast usługi wynajmu na cele mieszkalne – stawką 22 proc. Jaką stawkę VAT zastosować do umowy najmu zawartej na dłuższy okres, gdy wynajmujący korzysta z lokalu sporadycznie?
Marcin Chomiuk
dyrektor w dziale doradztwa podatkowego PricewaterhouseCoopers
Na różnice między usługami krótkotrwałego zakwaterowania, tj. turystyczne usługi noclegowe, a usługą najmu wskazał ostatnio WSA w Warszawie w wyrokach z 21 września 2009 r. (sygn. III SA/Wa 1229/09 i III SA/Wa 1230/09).
Sprawa dotyczyła spółki, która od 2003 roku wynajmowała lokal w ramach prowadzonej działalności. Pracownicy najemcy (firmy zagranicznej), będąc kilka razy do roku w Polsce w celach służbowych, przebywali w wynajmowanym lokalu.
Spółka traktowała swoje usługi jako tzw. usługę obiektów noclegowych, turystycznych oraz pozostałe miejsca krótkotrwałego zakwaterowania, która w starym stanie prawnym była opodatkowana 22-proc. VAT, a od 1 maja 2004 r. stawką 7-proc. Zdaniem spółki faktycznym celem zawartej umowy było zapewnienie pracownikom najemcy, czasowo przyjeżdżającym do Polski, miejsca zakwaterowania. Nie było to zakwaterowanie stałe. Z reguły trwało ono kilka dni, co uzasadniało korzystanie z obniżonej stawki VAT.
Organy podatkowe stwierdziły jednak, że świadczone przez spółkę usługi były usługami wynajmowania lokali na cele mieszkalne, podlegające niezależnie od stanu prawnego 22-proc. stawką VAT.
Zdaniem sądu na charakter umowy nie ma wpływu fakt, że pracownicy najemcy przebywali w wynajmowanym lokalu jedynie kilka razy do roku. Spółka wynajęła innemu podmiotowi lokal na określony umową roczny okres. Decydujące jest to, że lokal wynajmowany był na okres dłuższy niż krótkotrwały. Nie ma znaczenia, że faktycznie był użytkowany w sposób krótkotrwały. Świadczona przez spółkę usługa była zatem, zdaniem sądu, usługą wynajmowania lokali, która podlega zarówno w nowym, jak i starym stanie prawnym opodatkowaniu podstawową stawką VAT.