Podatnik, który odsprzedaje usługi noclegowe i gastronomiczne innym podmiotom, ale sam nie posiada hotelu ani restauracji, nie odliczy VAT z faktur dokumentujących zakupy tych świadczeń – orzekł WSA w Olsztynie.
Wyjaśnił, że niczego w tym zakresie nie zmienił wyrok Trybunału Sprawiedliwości UE z 2 maja 2019 r. w sprawie Grupy Lotos (sygn. C-225/18 wydany).
Chodziło o spółkę, która kupowała usługi hotelowe i gastronomiczne i je odsprzedawała. Uważała, że skoro wykorzystuje je w swojej działalności, to powinna mieć prawo odliczenia podatku naliczonego. Sądziła, że przeszkodą nie może być tu art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, który co do zasady nie pozwala odliczać daniny zawartej w cenie usług noclegowych i gastronomicznych.
Spółka argumentowała, że ograniczenie to nie dotyczy podmiotów odsprzedających takie usługi. Powołała się przy tym na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 25 kwietnia 2017 r. (sygn. akt I FSK 1637/15).
Nie zgodził się z tym dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej. Wyjaśnił, że ograniczenie zapisane w art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT dotyczy także podmiotów odsprzedających usługi noclegowe i gastronomiczne. Jedyny wyjątek dotyczy „nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób”.
Gdy spór trafił przed WSA w Olsztynie, pełnomocnik spółki podtrzymał dodatkowe argumenty, a dodatkowo powołał się na wyrok TSUE z 2 maja 2019 r. Na tej podstawie argumentował, że Polska nie mogła odmawiać odliczania VAT branży turystycznej, bo takiego ograniczenia nie było w naszych przepisach 1 maja 2004 r., gdy wchodziliśmy do UE. Zostało ono wprowadzone do ustawy o VAT dopiero 1 grudnia 2008 r., co – jak przekonywał pełnomocnik spółki – naruszyło zasadę „standstill”.
WSA nie zgodził się z tą argumentacją. Przypomniał, że w wyroku z 2 maja br. TSUE wprost stwierdził, że „podatnik nieświadczący usług turystyki jest pozbawiony prawa do odliczenia VAT naliczonego od nabycia takich usług noclegowych i gastronomicznych, które podatnik ten refakturuje na rzecz innych podatników”. Wyrok jest nieprawomocny.
Wyrok WSA w Olsztynie z 4 lipca 2019 r., sygn. akt I SA/Ol 321/19.