Cesja umowy zawartej przed 1 stycznia 2019 r., podobnie jak i zmiana harmonogramu spłat, wykluczają stosowanie dotychczasowych zasad odliczania rat leasingowych.
Potwierdził to dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w najnowszych interpretacjach.
Ograniczenia w odliczaniu od przychodu rat związanych z leasingiem samochodów osobowych weszły w życie z początkiem 2019 r. Obecnie więc leasingobiorcy mogą ująć w kosztach uzyskania przychodu maksymalnie 150 tys. zł.
Zasadniczo nie dotyczy to umów zawartych do 31 grudnia 2018 r., ale wyjątek ten nie zadziała, jeżeli w umowie zostaną wprowadzone zmiany. Wynika to z art. 8 ust. 2 ustawy nowelizującej z 23 października 2018 r. (Dz.U. z 2018 r. poz. 2159). Zgodnie z nim do umów leasingu samochodu osobowego zawartych przed 1 stycznia 2019 r., ale zmienionych lub odnowionych po 31 grudnia 2018 r., stosuje się nowe przepisy.
Zmiana harmonogramu
Interpretacja wydana 22 maja 2019 r. (sygn. 0115-KDIT3.4011.133.2019.1.MR) to odpowiedź na pytanie w sprawie zmiany harmonogramu spłat rat leasingowych. Podatnik, który o to spytał, wyjaśnił, że chce przyspieszyć spłatę ze względu na aktualne możliwości finansowe. Wiązałoby się to jednak z koniecznością podpisania aneksów do umów zawartych przed 2019 r. Zmiana miała dotyczyć jedynie harmonogramu spłat, więc podatnik uważał, że nadal będzie mógł odliczać 100 proc. rat leasingowych.
Nie zgodził się z nim dyrektor KIS. Wyjaśnił, że zmiana umowy, o której mowa w art. 8 ust. 2 ustawy nowelizującej, to taka, która ma lub może mieć istotny wpływ na skutki w podatku dochodowym (np. wpływa na wysokość kosztów uzyskania przychodów). W konsekwencji tylko zmiana, która nie wywołuje takich skutków, nie będzie oznaczała konieczności stosowania limitu określonego w nowych przepisach – stwierdził organ.
Uznał, że zmiana harmonogramu nie ma charakteru obiektywnego. Co więcej, może powodować korzyści podatkowe, w postaci chociażby przyśpieszenia spłaty wartości pojazdów, a tym samym „niestandardowego” zwiększenia kosztów uzyskania przychodów w krótkim (krótszym niż pierwotnie przewidziany) okresie.
Cesja umowy
Podobnie dyrektor KIS wypowiedział się co do cesji umowy zawartej przed 2019 r.
Spółka sądziła, że nowe przepisy nie mają w tym przypadku zastosowania, bo wstąpienie do umowy nowego korzystającego na gruncie przepisów podatkowych nie jest zawarciem nowego kontraktu pomiędzy dotychczasowym finansującym a nowym korzystającym. Umowa jest kontynuowana na dotychczasowych zasadach.
Spółka powołała się też m.in. na wyrok z 14 kwietnia 2015 r. (sygn. akt II FSK 187/13), w którym Naczelny Sąd Administracyjny wyjaśnił, że zmiana po stronie podmiotowej umowy (zmiana korzystającego) nie ma wpływu na treść umowy ani na wynikające z niej prawa i obowiązki.
Z argumentacją spółki nie zgodził się dyrektor KIS w interpretacji z 17 maja 2019 r. (sygn. 0114-KDIP2-2.4010.155.2019.1.AG).
Wyjaśnił, że obowiązku stosowania nowych regulacji nie powodują okoliczności mające charakter obiektywny, niezależny od woli stron umowy. Taką okolicznością nie jest – zdaniem dyrektora KIS – umowa cesji. Może też ona powodować korzyści podatkowe – uznał organ.
Podzielił tym samym wykładnię zaprezentowaną w interpretacji z 21 marca br. (sygn. 0112-KDIL3-3.4011.435.2018.2.DS). Pisaliśmy o niej w artykule „Cesja wyklucza preferencyjne rozliczenia” (DGP nr 101/2019).
Ważne Zdaniem dyrektora KIS zmiana umowy nie wpływa na podatek tylko wtedy, gdy ma charakter obiektywny, niezależny od woli stron
