Potwierdził to dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w najnowszych interpretacjach.
Ograniczenia w odliczaniu od przychodu rat związanych z leasingiem samochodów osobowych weszły w życie z początkiem 2019 r. Obecnie więc leasingobiorcy mogą ująć w kosztach uzyskania przychodu maksymalnie 150 tys. zł.
Zasadniczo nie dotyczy to umów zawartych do 31 grudnia 2018 r., ale wyjątek ten nie zadziała, jeżeli w umowie zostaną wprowadzone zmiany. Wynika to z art. 8 ust. 2 ustawy nowelizującej z 23 października 2018 r. (Dz.U. z 2018 r. poz. 2159). Zgodnie z nim do umów leasingu samochodu osobowego zawartych przed 1 stycznia 2019 r., ale zmienionych lub odnowionych po 31 grudnia 2018 r., stosuje się nowe przepisy.
Leasing jeszcze bardziej nowoczesny
Leasing jeszcze bardziej nowoczesny

Zobacz również

Zmiana harmonogramu

Interpretacja wydana 22 maja 2019 r. (sygn. 0115-KDIT3.4011.133.2019.1.MR) to odpowiedź na pytanie w sprawie zmiany harmonogramu spłat rat leasingowych. Podatnik, który o to spytał, wyjaśnił, że chce przyspieszyć spłatę ze względu na aktualne możliwości finansowe. Wiązałoby się to jednak z koniecznością podpisania aneksów do umów zawartych przed 2019 r. Zmiana miała dotyczyć jedynie harmonogramu spłat, więc podatnik uważał, że nadal będzie mógł odliczać 100 proc. rat leasingowych.
Nie zgodził się z nim dyrektor KIS. Wyjaśnił, że zmiana umowy, o której mowa w art. 8 ust. 2 ustawy nowelizującej, to taka, która ma lub może mieć istotny wpływ na skutki w podatku dochodowym (np. wpływa na wysokość kosztów uzyskania przychodów). W konsekwencji tylko zmiana, która nie wywołuje takich skutków, nie będzie oznaczała konieczności stosowania limitu określonego w nowych przepisach – stwierdził organ.
Uznał, że zmiana harmonogramu nie ma charakteru obiektywnego. Co więcej, może powodować korzyści podatkowe, w postaci chociażby przyśpieszenia spłaty wartości pojazdów, a tym samym „niestandardowego” zwiększenia kosztów uzyskania przychodów w krótkim (krótszym niż pierwotnie przewidziany) okresie.

Cesja umowy

Podobnie dyrektor KIS wypowiedział się co do cesji umowy zawartej przed 2019 r.
Spółka sądziła, że nowe przepisy nie mają w tym przypadku zastosowania, bo wstąpienie do umowy nowego korzystającego na gruncie przepisów podatkowych nie jest zawarciem nowego kontraktu pomiędzy dotychczasowym finansującym a nowym korzystającym. Umowa jest kontynuowana na dotychczasowych zasadach.
Spółka powołała się też m.in. na wyrok z 14 kwietnia 2015 r. (sygn. akt II FSK 187/13), w którym Naczelny Sąd Administracyjny wyjaśnił, że zmiana po stronie podmiotowej umowy (zmiana korzystającego) nie ma wpływu na treść umowy ani na wynikające z niej prawa i obowiązki.
Z argumentacją spółki nie zgodził się dyrektor KIS w interpretacji z 17 maja 2019 r. (sygn. 0114-KDIP2-2.4010.155.2019.1.AG).
Wyjaśnił, że obowiązku stosowania nowych regulacji nie powodują okoliczności mające charakter obiektywny, niezależny od woli stron umowy. Taką okolicznością nie jest – zdaniem dyrektora KIS – umowa cesji. Może też ona powodować korzyści podatkowe – uznał organ.
Podzielił tym samym wykładnię zaprezentowaną w interpretacji z 21 marca br. (sygn. 0112-KDIL3-3.4011.435.2018.2.DS). Pisaliśmy o niej w artykule „Cesja wyklucza preferencyjne rozliczenia” (DGP nr 101/2019).
WażneZdaniem dyrektora KIS zmiana umowy nie wpływa na podatek tylko wtedy, gdy ma charakter obiektywny, niezależny od woli stron