Subskrybuj nas na Youtube
Obowiązuje już nowy krajowy standard rachunkowości – nr 13 „Koszt wytworzenia jako podstawa wyceny produktów”.
Został opublikowany w Dz.Urz. Ministra Finansów z 2019 r. pod poz. 60. Ma zastosowanie po raz pierwszy do sprawozdań finansowych sporządzonych za rok obrotowy rozpoczynający się od 1 stycznia 2019 r. (można zastosować go wcześniej).
Równocześnie uchylone zostało stanowisko Komitetu Standardów Rachunkowości z 2007 r. „Ustalanie kosztu wytworzenia dla celów bilansowej wyceny zapasów”.
KSR nr 13 wyjaśnia, jak:
- ustalać koszt wytworzenia wyrobów gotowych, półproduktów i produktów w toku,
- ustalać koszty niewykorzystanych zdolności produkcyjnych,
- wyceniać produkty na dzień początkowego ujęcia i na dzień bilansowy,
- prezentować i ujawniać informacje o powyższych kosztach w sprawozdaniu finansowym.
W nowym standardzie Komitet wyjaśnił m.in., jak interpretować art. 28 ust. 1 pkt 3 ustawy o rachunkowości (Dz.U. z 2019 r. poz. 351). Zgodnie z tym przepisem do kosztu wytworzenia zalicza się koszty bezpośrednie produktów i uzasadnioną część kosztów pośrednich, bez których nie doszłoby do powstania produktu.
Dlatego, zdaniem KSR, co do zasady w kosztach wytworzenia zapasu produktu nie uwzględnia się wydatków na ich magazynowanie. Inaczej jest jednak, jeżeli magazynowanie jest nieodzowne, aby doprowadzić produkt do stanu zdatnego do sprzedaży.
Komitet posłużył się przykładem produkcji serów, które wymagają dojrzewania w specjalnych komorach lub naturalnych jaskiniach, gdzie panuje odpowiednia wilgotność powietrza. Cały proces magazynowania w specjalnych warunkach trwa od kilku tygodni do kilku lat, w zależności od rodzaju produkowanego sera. W takim przypadku – jak wskazuje KSR – koszty magazynowania zwiększają koszt wytworzenia określonego rodzaju sera.
Wytycznych Komitetu Standardów Rachunkowości muszą przestrzegać te podmioty, które zadeklarowały ich stosowanie w swojej polityce rachunkowości.
