Wspólnik, który świadczy usługi na rzecz spółki, ma prawo zaliczać poniesione przez nią z tego tytułu wydatki do swoich kosztów uzyskania przychodu, proporcjonalnie do udziału w zysku.
Takiego prawa nie mają jedynie pracownicy zatrudnieni na etacie. Obowiązuje ich zakaz rozliczania w kosztach „wartości pracy własnej” – wyjaśnił dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji.
Pytanie zadała adwokat, która w ramach prowadzonej działalności gospodarczej miała zostać komandytariuszem w kancelarii prawnej działającej w formie spółki komandytowej. Przysługiwałby jej 2-proc. udział w zyskach kancelarii.
Kobieta była zdania, że jako wspólnik będzie mogła zaliczać do podatkowych kosztów wydatki na świadczone przez siebie usługi – proporcjonalnie do przysługującego jej udziału w zysku spółki. Wprawdzie zasadniczo, zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy o PIT, wartość pracy własnej podatnika nie może być uznana za koszt uzyskania przychodu, ale – jak podkreślała prawniczka – z przepisu tego wynika, że ograniczenie dotyczy tylko osób zatrudnionych na etacie. Dodatkowo powołała się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 24 stycznia 2001 r. (sygn. akt SK 30/99).
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej zgodził się z jej argumentacją. Przyznał, że w ustawie o PIT nie ma zakazu rozliczania wydatków na usługi świadczone przez wspólnika danego podmiotu. Wspólnik powinien jednak świadczyć je na podstawie umowy cywilnoprawnej, jako niezależny przedsiębiorca – podkreślił organ. W tym wypadku warunek ten był spełniony.
Interpretacja indywidualna dyrektora KIS z 10 maja 2019 r., nr 0115-KDIT3.4011.125.2019.1.DP.