Subskrybuj nas na Youtube
Firma nie zapłaci podatku od dochodu ze sprzedaży domków letniskowych wykorzystywanych do działalności socjalnej, nawet jeśli przez lata nie były one udostępniane pracownikom – wynika z wyroku NSA.
Spór toczył się o art. 12 ust. 4 pkt 5 ustawy o CIT. Przepis ten mówi, że do przychodów podatkowych nie zalicza się tych, które zwiększają zakładowy fundusz świadczeń socjalnych. Ustawa o ZFŚS (Dz.U. z 2017 roku poz. 2191 ze zm.) zalicza do nich przychody ze sprzedaży, dzierżawy i likwidacji środków trwałych służących działalności socjalnej (art. 7 ust.1 pkt 7).
Spór z fiskusem toczyła firma, która miała od 1991 r. zakładowy ośrodek wczasowy. Przez pewien czas wykorzystywała go na wypoczynek i rekreację pracowników i ich rodzin. Ostatecznie jednak postanowiła go sprzedać, bo koszty utrzymania wzrastały.
Nie mogła jednak znaleźć nabywcy. Szukała go przez cztery lata, dając ogłoszenia w mediach. Niepowodzeniem zakończyły się też próby wydzierżawienia ośrodka. W związku z tym ośrodek przez lata stał pusty, bo udostępnianie go pracownikom się nie opłacało, a na zakup nie było chętnych. Nabywca znalazł się dopiero w piątym roku.
Wątpliwości dotyczyły tego, czy spółce nadal będzie wolno skorzystać z art. 12 ust. 4 pkt 5 ustawy o CIT.
Spółka uważała, że sprzedaż nie wygeneruje przychodu podatkowego, bo zbyty ośrodek służył wyłącznie działalności socjalnej, a pieniądze z jego sprzedaży – zgodnie z przepisami – zasilić miały zakładowy fundusz świadczeń socjalnych.
Nie zgodził się z tym dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu. Według niego wyłączenie z art. 12 ust. 4 pkt 5 ustawy o CIT powinno być stosowane tylko do takich środków trwałych, które w chwili sprzedaży były wykorzystywane na cele socjalne.
Stanowisko fiskusa potwierdził WSA we Wrocławiu. Uznał, że skoro ośrodek przez cztery lata nie był udostępniany pracownikom i ich rodzinom, to stracił charakter ośrodka wykorzystywanego na cele socjalne. WSA powołał się przy tym na wyroki Sądu Najwyższego (sygn. akt I PKN 538/99, PK 96/07 oraz II PK 127/11).
Innego zdania był Naczelny Sąd Administracyjny. Zwrócił uwagę na to, że przywołane wyroki SN dotyczą sytuacji, w których ośrodki były wykorzystywane do działalności socjalnej, a później doszło do zmiany ich przeznaczenia (były wykorzystywane na komercyjną działalność usługową).
– W tej sprawie sytuacja była inna, bo ośrodek nie zmienił charakteru, a jedynie czekał, aż znajdzie się kupiec – podkreślił sędzia Andrzej Jagiełło. W związku z tym, jak stwierdził, przychód z jego sprzedaży w ogóle nie powstał.
Sędzia dodał, że choć przepisy o ulgach należy interpretować ściśle, to nie można tworzyć dodatkowych warunków, które nie wynikają z przepisów. A te nie mówią, że w dacie sprzedaży ośrodek musi być udostępniany pracownikom.
orzecznictwo
Wyrok NSA z 19 czerwca 2018 r., sygn. akt II FSK 1538/16. www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia
