Zajęcia organizowane przez gminny ośrodek pomocy społecznej dla każdego zainteresowanego emeryta nie są usługą pomocy społecznej i nie korzystają ze zwolnienia z VAT. Tak uznał dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu. Chodziło o dolnośląską gminę, prowadzącą ośrodek pomocy społecznej. Jedną z jego komórek był Uniwersytet Trzeciego Wieku współpracujący z Wałbrzyską Wyższą Szkołą Zarządzania i Przedsiębiorczości.
Zajmował się przede wszystkim edukacją seniorów i ich aktywizacją „psychospołeczną”. Nie posiadał jednak akredytacji w rozumieniu przepisów o systemie oświaty. Przepisy nie zobowiązywały też gminy do organizacji jakichkolwiek zajęć na UTW. Poza tym nie korzystali z nich tylko beneficjenci pomocy społecznej, lecz każda osoba w wieku emerytalnym, która podpisała stosowną deklarację i opłaciła czesne.
Gmina uważała, że opłaty wnoszone przez seniorów za uczestnictwo w zajęciach będą wolne od podatku zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 22 lit. a ustawy o VAT. Przepis mówi o preferencji dla usług pomocy społecznej świadczonych m.in. przez ośrodki o specjalnym statusie. Dyrektor IS w Poznaniu zwrócił uwagę, że sama gmina przyznała, że nie ma obowiązku organizacji zajęć na UTW i nie kieruje ich tylko do beneficjentów pomocy społecznej, a do każdego w podeszłym wieku. – Opłata nie dotyczy więc usług pomocy społecznej i nie skorzysta tym samym ze zwolnienia z VAT – wyjaśnił dyrektor izby.
Ta interpretacja nie przekłada się automatycznie na opodatkowanie czesnego. Takie zajęcia mogą bowiem być uznane np. za usługę kulturalną, która korzysta z preferencji na innej podstawie. Tak uznał dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w innej interpretacji (nr ITPP1/443-785/13/IK).
Interpretacja dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 28 lutego 2017 r., nr 3063-ILPP1-2.4512.256.2016.2.DC.