Podatnik nie może najpierw zawrzeć umowy darowizny, a po wszczęciu postępowania przez organ podatkowy, twierdzić, że zawarł umowę pożyczki – orzekł WSA w Gdańsku.
W omawianej sprawie podatnik 17 maja 2007 r. złożył w urzędzie skarbowym pisemną umowę darowizny z 20 kwietnia 2007 r. na podstawie której ojciec przekazał synowi pieniądze z przeznaczeniem na zakup nieruchomości. Po wszczęciu postępowania 21 czerwca 2007 r., w sprawie ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego z tytułu dokonanej darowizny przez urząd skarbowy, podatnik wyjaśnił, że wolą stron umowy było zawarcie umowy pożyczki, a nie umowy darowizny. Skarżący przedłożył aneks z 22 kwietnia 2007 r. do umowy darowizny, z którego wynikało, że była to umowa pożyczki. Podatnik dołączył też deklarację w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych od umowy pożyczki oraz potwierdzenie dokonania 25 czerwca 2007 r. zapłaty kwoty podatku.
Organy podatkowe uznały, że skarżący zawarł umowę darowizny, naliczyły więc podatek od spadków i darowizn. Nie uwzględniły natomiast aneksu do umowy darowizny, bo twierdziły, że aneks został zawarty w celu obniżenia zobowiązania podatkowego. Wysokość podatku od spadków i darowizn znacznie przewyższała wysokość podatku od czynności cywilnoprawnych.

9637 zł wynosi kwota wolna przy darowiznach dla I grupy podatkowej

Sąd podzielił stanowisko organów podatkowych. Uznał, że nie można przyjąć za wiarygodne wyjaśnienia skarżącego dotyczące braku wiedzy dla odróżnienia umowy darowizny od umowy pożyczki. Sąd przyznał, że umowę pożyczki od darowizny potrafi odróżnić każdy, nawet osoby bez jakiegokolwiek wykształcenia, czy też obycia w obrocie prawnym. Zdaniem sądu, ponieważ skarżący nie spełnił wymogów niezbędnych do zastosowania zwolnienia w podatku od darowizn dla członków najbliższej rodziny, organy podatkowe prawidłowo ustaliły zobowiązanie podatkowe z tytułu otrzymanej darowizny na zasadach określonych dla nabywców zaliczonych do I grupy podatkowej.
Sąd dodał, że chronologia i okoliczności zdarzeń zaistniałych w sprawie pozwalają stwierdzić, że aneks z 22 kwietnia 2007 r. został sporządzony w celu zminimalizowania obciążeń podatkowych. Wyrok jest nieprawomocny.
Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 23 listopada 2011 r., sygn. akt I SA/Gd 753/11.