Subskrybuj nas na Youtube
Proporcję pozwalającą na przyporządkowanie kosztów do przychodów opodatkowanych i zwolnionych z podatku należy ustalać na podstawie danych z całego roku – orzekł WSA w Bydgoszczy.
Chodziło o producenta papieru, który prowadził działalność w specjalnej strefie ekonomicznej. Spółka zamierzała na terenie SSE wybudować i uruchomić kocioł zasilany biomasą.
Zgodnie z zezwoleniem na prowadzenie działalności na terenie SSE, spółka została zobowiązana do: poniesienia wydatków inwestycyjnych w określonej wysokości i terminie oraz zatrudnienia określonej liczby nowych pracowników.
Spółka spełniła te warunki w listopadzie 2015 r. W efekcie zwolnienie z podatku dochodowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT przysługiwało jej dopiero od grudnia 2015 r.
Zatem za 2015 r. spółka osiągnęła zarówno dochód opodatkowany, jak i zwolniony. Poniosła także koszty wspólne związane z działalnością opodatkowaną i zwolnioną, których nie mogła w jednoznaczny sposób przypisać do obu źródeł przychodów. Na tym tle doszło do sporu z fiskusem.
Spółka uważała, że powinna móc zastosować tzw. klucz przychodowy, czyli ustalić koszty w takim samym stosunku, w jakim pozostają przychody z obu źródeł w ogólnej kwocie przychodów (art. 15 ust. 2 i 2a ustawy o CIT). W tym celu zamierzała uwzględnić w liczniku przychody opodatkowane, uzyskane w 2015 r., a w mianowniku – przychody ogółem (zwolnione oraz opodatkowane) które również osiągnęła w całym 2015 r.
Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy się na to nie zgodził (interpretacja nr ITPB3/4510-98/16/DK). Stwierdził, że skoro określone źródło dochodów (w tym wypadku zwolnionych z CIT) powstało w trakcie roku podatkowego (w grudniu), to dla celów obliczeniowych należy wziąć dane porównywalne. Spółka powinna więc uwzględnić proporcję przychodów zwolnionych (strefowych) z grudnia do przychodów ogółem uzyskanych również wyłącznie w grudniu.
Spółka zaskarżyła tę interpretację do sądu, a Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy rozstrzygnął spór na jej korzyść. Potwierdził, że art. 15 ust. 2 i 2a ustawy o CIT nie wskazuje jednoznacznie, jaki okres powinien być brany pod uwagę w kluczu przychodowym. Należy więc posiłkować się orzecznictwem sądów administracyjnych. Sąd powołał się zatem na wyrok NSA z 24 marca 2015 r. (sygn. akt II FSK 578/13) i stwierdził, że spółka powinna wyliczyć proporcję na podstawie danych z całego roku. Zgodnie bowiem z art. 7 ust. 2 ustawy o CIT obowiązuje metoda rocznego rozliczania dochodu.
W efekcie spółka powinna przy obliczaniu proporcji uwzględnić w liczniku przychody opodatkowane osiągnięte w całym 2015 r., natomiast w mianowniku przychody ogółem, a więc zwolnione i opodatkowane, które również zostały osiągnięte w całym 2015 r. – orzekł sąd.
Wyrok jest nieprawomocny.
ORZECZNICTWO
Wyrok WSA w Bydgoszczy z 18 października 2016 r., sygn. akt I SA/Bd 636/16