Postępowanie likwidacyjne należy traktować jako czynność ubezpieczeniową, której przysługuje zwolnienie w VAT – uznał WSA w Warszawie.
Chodziło o spółkę, która świadczyła usługi pomocnicze na rzecz i w imieniu towarzystw ubezpieczeniowych. Prowadziła za nie postępowania likwidacyjne, które polegały m.in. na ocenie ryzyka, ustalaniu przyczyn i szacowaniu poniesionych szkód w wypadkach samochodowych. Była przekonana, że jej usługi będą zwolnione z VAT jako usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT.
Wskazała ponadto, że przepis ten przewiduje zwolnienie dla czynności, które są elementem usługi ubezpieczeniowej, pod warunkiem że stanowią one odrębną całość i są właściwe, oraz niezbędne do świadczenia usługi głównej. Przekonywała, że proces likwidacji szkód spełnia wszystkie przesłanki wymienione w tym przepisie.
Innego zdania był dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie. Uznał, że spółka nie wykonuje czynności ubezpieczeniowych, bo za taką – w rozumieniu orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE – rozumie się usługę, w której w zamian za wcześniejsze opłacenie składek podmiot zobowiązuje się do spełnienia świadczenia określonego w umowie. W ocenie organu spółka nie występowała w takiej roli, bo pomiędzy nią a ubezpieczonymi nie istniał żaden stosunek prawny.
Dyrektor stwierdził też, że usługi spółki nie mogły być również traktowane jako element usługi ubezpieczeniowej. Nie są one bowiem ani specyficzne dla usług ubezpieczeniowych, ani niezbędne dla ich prawidłowego wykonania. Mają charakter wyłącznie czynności technicznych, które polegają na ocenie wysokości strat, skompletowaniu dokumentacji i sporządzeniu charakterystyki szkód.
WSA w Warszawie nie podzielił tego stanowiska. Uznał, że zewnętrzna usługa likwidacji szkód, która jest świadczona przez wyspecjalizowany podmiot, stanowi odrębną całość i przysługuje jej zwolnienie. Sędzia Waldemar Śledzik przypomniał też, że art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT jest implementacją art. 135 ust. 1 lit. a dyrektywy 112. Podkreślił przy tym, że prawo wspólnotowe zapewniło możliwość wprowadzenia zwolnienia o szerszym zakresie, z czego polski ustawodawca skorzystał. – Organ nie może dokonywać prowspólnotowej wykładni przepisów by ograniczyć przywileje podatników – wskazał sędzia. Wyrok jest nieprawomocny.
ORZECZNICTWO
Wyrok WSA w Warszawie z 29 lipca 2016 r., sygn. akt III SA/Wa 1177/15.
