Podatnik sprzedając w tym celu darowaną nieruchomość nie ponosi bowiem wydatków na własne cele mieszkaniowe – wynika z orzeczenia Naczelnego Sąd Administracyjnego.



Sprawa dotyczyła podatniczki, która otrzymała od rodziców lokal mieszkalny, zakupiony przez nich w 2006 r. ze środków pochodzących z kredytu bankowego zabezpieczonego na hipotece tego lokalu. Córka stała się więc jedynym właścicielem mieszkania, w związku z czym przystąpiła do hipotecznego kredytu mieszkaniowego. Oznaczało to zaciągnięcie przez nią zobowiązania w postali kredytu mieszkaniowego wspólnie z rodzicami.

Podatniczka zaplanowała następnie sprzedaż mieszkania. Wskazała, że w związku z tym, że nie upłynął okres 5 lat od daty nabycia nieruchomości, nie może skorzystać ze zwolnienia z podatku od sprzedaży. Wyjaśniła, że w ciągu dwóch lat zamierza przeznaczyć środki ze sprzedaży na cele mieszkaniowe, w tym m. in. na spłatę hipotecznego kredytu mieszkaniowego, zaciągniętego na powyższe mieszkanie. Pozostałą kwotę uzyskaną ze sprzedaży mieszkania planuje przeznaczyć na zakup nowej nieruchomości. Przedstawiając taki stan faktyczny, podatniczka zapytała Ministerstwo Finansów, czy zgodnie z faktem realizacji własnego celu mieszkaniowego w mieszkaniu obecnie zamieszkiwanym, spłata kredytu hipotecznego, jakim jest obciążone jej mieszkanie ze środków pochodzących ze sprzedaży tego lokalu będzie uprawniała ją do skorzystania ze zwolnienia z podatku?

Odpowiedź ministra finansów okazała się niekorzystna dla podatniczki. Stwierdził on, że wydatkowanie dochodu uzyskanego ze sprzedaży mieszkania na spłatę kredytu, który nie został zaciągnięty przez skarżącą na zakup nieruchomości, nie uprawnia do skorzystania z ulgi mieszkaniowej.

Ostatecznie sprawa trafiła do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Sąd wskazał, że zgodnie ze stanem faktycznym przedmiotowy kredyt bankowy na zakup w 2006 r. lokalu mieszkalnego, zaciągnęli rodzice wnioskodawczyni i to rodzice wnioskodawczyni stali się właścicielami tego mieszkania. Córka przystępując do długu (kredytu)kredytu powodowała jedynie, że ich zdolności kredytowa wzrosła, a nadto wzmocniła pozycję banku (wierzyciela).

NSA orzekł ostatecznie, że wnioskodawczyni przystępując do długu nie ponosiła wydatków na własne cele mieszkaniowe lecz, o ile je w ogóle ponosiła, to były wydatki wspomagające rodziców wnioskodawczyni, którzy ponieśli je na cele mieszkaniowe. Fakt, że mieszkanie to zostało w 2009 r. darowane córce potwierdza dodatkowo, że kredyt hipoteczny zaciągnięty przez rodziców wnioskodawczyni pozwolił im na zakup tego mieszkania.

Podstawa prawna

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 maja 2016, sygn. akt. II FSK 1083/14 - Wyrok NSA