Podatnicy mogą zaliczyć do kosztów wszelkie wydatki, które mają bezpośredni, a nawet pośredni związek z przychodami, z wyjątkiem wymienionych wprost w art. 23 ustawy o PIT. Ponoszone wydatki można zaliczać albo bezpośrednio do kosztów, albo jako odpisy amortyzacyjne, które będą pomniejszać przychody co miesiąc
Czy czesne będzie można odliczyć
Pani Stanisława prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną według skali podatkowej, polegającą na świadczeniu usług zdrowotnych w służbie zdrowia. Zamierza zapisać się też na studia pielęgniarskie. Czy ponoszone koszty czesnego za studia będzie mogła zaliczyć do kosztów podatkowych?
TAK
Czytelniczka będzie mogła zaliczyć taki wydatek do kosztów podatkowych, jeśli wykaże, że są to koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, i pod warunkiem że nie zostały one wyłączone z kosztów na podstawie art. 23. Takie wymogi wynikają z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT. O możliwości zaliczenia wydatków na opłatę czesnego za studia związane z prowadzoną działalnością gospodarczą poinformował dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z 14 grudnia 2015 r. (nr IPTPB3/4511-213/15-4/RR). Dotyczyła ona kierowcy karetki, który podobnie jak pani Stanisława świadczył usługi zdrowotne dotyczące pracy pogotowia ratunkowego i innej działalności zdrowotnej. Wcześniej ukończył studia z ratownictwa medycznego, chciał jednak poszerzyć swoje uprawnienia o świadczenia pielęgniarskie. Zapisał się więc na studia na kierunku pielęgniarstwo. Był ciekawy, czy może zaliczyć do kosztów podatkowych wydatki związane ze studiami.
Dyrektor izby skarbowej wyjaśnił, że aby stwierdzić, czy wydatki na opłaty za studia mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów działalności gospodarczej trzeba ustalić: czy wydatek związany jest ze zdobywaniem wiedzy i umiejętności, które są potrzebne w prowadzonej działalności gospodarczej i mają z nią związek, czy też służy on tylko podnoszeniu ogólnego poziomu wiedzy i wykształcenia niezwiązanego z działalnością gospodarczą (wydatek o charakterze osobistym). W tym ostatnim przypadku nie może on być kosztem. Jeśli jednak program studiów jest związany z prowadzoną przez podatnika działalnością, a zdobyta wiedza będzie miała odzwierciedlenie w powstaniu lub wzroście przychodu (np. poprzez wpływ na zakres i jakość świadczonych przez niego usług, zdobycie nowych klientów) albo na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodu, to czesne za studia można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, pod warunkiem że podatnik je należycie udokumentuje.
A zatem pani Stanisława będzie mogła zaliczyć czesne za studia do kosztów, o ile nie są to jej wydatki osobiste i o ile właściwie je udokumentuje – wystarczy faktura, rachunek oraz potwierdzenie przelewu na rachunek uczelni.
Podstawa prawna
Art. 22 ust. 1, art. 23 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.).
Czy urząd nie zakwestionuje obiadu z klientem
Pan Wojciech prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie szkoleń. Chce jednak rozszerzyć działalność również na doradztwo biznesowe. W związku z tym będzie spotykał się z klientami w restauracjach i kawiarniach na terenie całego kraju. Celem będzie zawsze nawiązanie współpracy. Czy fiskus nie zakwestionuje zaliczenia tych wydatków do kosztów?
NIE
Na możliwość zaliczenia takich wydatków do kosztów wskazują zarówno dyrektorzy izb skarbowych w interpretacjach indywidualnych (np. dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie z 17 grudnia 2015 r., nr IPPB1/4511-1287/15-2/AM), jak i sądy administracyjne (najczęściej przywoływany jest wyrok NSA z 17 czerwca 2013 r., sygn. akt II FSK 702/11). Wyjaśnijmy przede wszystkim, że zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o PIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności i napojów, w tym alkoholowych. Dyrektor warszawskiej izby w powyższej interpretacji przyznał, że za wydatki na zakup usług gastronomicznych, które są wyłączone z kosztów, należy uznać te, których wyłącznym bądź dominującym celem jest wykreowanie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy lub działalności albo pozytywnych relacji z uczestnikami spotkań biznesowych. Z kolei jak wynika z przywołanego wyroku NSA, do kosztów można zaliczyć ponoszone przez podatnika wydatki na drobne poczęstunki (np. ciastka, paluszki, kanapki), napoje (np. kawa, herbata, woda mineralna, soki), a także posiłki (np. obiady, lunche). Nie ma przy tym znaczenia miejsce ich podawania (w siedzibie firmy czy poza nią). Ważne, aby były to koszty ponoszone podczas prowadzenia rozmów z kontrahentami, inwestorami, wykonawcami dotyczące zakresu prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej.
Jeśli pan Wojciech będzie ponosił koszty poczęstunków lub obiadów podczas spotkań z klientami, to powinien je zaliczać do kosztów podatkowych.
Podstawa prawna
Art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.).
Czy zakupy w Azji będą kosztem
Pan Damian niedawno był w Tajlandii. Była to prywatna wyprawa. W jej trakcie doszedł jednak do wniosku, że nawiąże współpracę z tamtejszymi dostawcami i będzie sprzedawał ich produkty w Polsce. Czy zakupy z Azji będzie mógł wliczać do kosztów?
TAK
W podobnej sprawie wypowiedział się ostatnio dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy (interpretacja indywidualna z 3 grudnia 2015 r., nr ITPB4/4511-371/15/PST). Dotyczyła ona podatnika, który kupował towary w Tajlandii i na Tajwanie. Chciał wiedzieć, czy faktura zakupu towaru będzie stanowić dla niego koszt uzyskania przychodu. Dyrektor izby wyjaśnił, że przychody uzyskane ze sprzedaży towarów sprowadzonych z Tajlandii lub Tajwanu stanowią przychód z działalności gospodarczej. Przychodem tym będzie należność, jaką nabywca zapłaci zbywcy (sprzedawcy) za dany towar. Podatnik będzie mógł przychód pomniejszyć o koszty jego uzyskania. Kosztem będzie wartość nabytego z Tajlandii lub Tajwanu towaru, udokumentowanego fakturą, po przeliczeniu na polskie złote. Koszt należy rozpoznać w dacie otrzymania towaru i ująć w podatkowej księdze przychodów i rozchodów zgodnie z par. 17 rozporządzenia ministra finansów z 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów.
Dyrektor IS wyjaśnił, że podstawę opodatkowania PIT przy zakupie towarów za granicą (np. z Tajlandii i Tajwanu) oraz ich sprzedaży kontrahentowi stanowi różnica między przychodem z działalności gospodarczej a kosztami jego uzyskania.
Oznacza to, że również pan Damian będzie mógł zaliczyć wartość zakupionych towarów od kontrahentów z Tajlandii do kosztów uzyskania przychodów.
Podstawa prawna
Art. 3 ust. 1, art. 11a ust. 2, art. 22 ust. 1, art. 23 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.).
Par. 17 rozporządzenia ministra finansów z 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 1037).
Czy nakłady na remont są kosztem
Pani Aleksandra od trzech lat prowadzi restaurację w lokalu, który wprowadziła do ewidencji środków trwałych. Lokal wymaga jednak gruntownego remontu, aby dalej można w nim było prowadzić taką działalność. Czy wydatki poniesione na remont będzie można zaliczyć do kosztów podatkowych?
TAK
Pani Aleksandra będzie mogła wydatki na remont zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów. Jak wyjaśnił dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z 15 grudnia 2015 r. (nr ITPB1/4511-1029/15/PSZ), istotą remontu jest wykonanie prac przywracających pierwotny stan techniczny i użytkowy środka trwałego, niezwiększających jego wartości początkowej. Remontem jest zatem przywrócenie pierwotnego stanu technicznego i użytkowego poprzez wymianę zużytych składników technicznych, niepowodującą jednak zmian w użytkowaniu, przeznaczeniu i konstrukcji obiektu. Konsekwencją remontu ma być więc utrzymanie środka trwałego we właściwym stanie technicznym i użytkowym. Organ podatkowy przyznał, że wydatki poniesione na remont środka trwałego można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów bez względu na ich wielkość. Interpretacja dotyczyła co prawda remontu hotelu, ale te same zasady należy odnosić do remontu restauracji. Przykładowo do kosztów będzie można zaliczyć wydatki na farby, kleje, płytki, fugi, płyty gipsowe, silikony, panele podłogowe, elementy instalacji wodno-kanalizacyjnej, gazowej, centralnego ogrzewania, elementy instalacji przeciwpożarowej, klimatyzacji, armaturę i grzejniki i in.
Dyrektor izby skarbowej zauważył jednak, że jeśli dojdzie do ulepszenia lokalu, to podatnik nie może zaliczyć wydatków bezpośrednio do kosztów, ale będzie musiał je amortyzować, czyli co miesiąc zaliczać do kosztów odpisy amortyzacyjne. Zastosowanie znajdzie wtedy art. 22g ust. 17 ustawy o PIT. ©?
Podstawa prawna
Art. 22 ust. 1, art. 23 ust. 1, art. 22g ust. 17 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.).
