Państwo, w którym zagraniczna firma ma siedzibę, powinno zweryfikować jej wniosek o zwrot podatku przez inny kraj członkowski. Dopiero poprawnie wypełniony formularz może być uznany za złożony – wynika z orzeczenia NSA.
Chodziło o funkcjonowanie unijnego systemu zwrotu VAT nierezydentom (VAT-Refund), istniejącego od 1 stycznia 2010 r. Spór toczył się o to, które państwo członkowskie – siedziby spółki czy zwracające podatek – jest zobowiązane do wskazania i usunięcia braków formalnych we wniosku.
Sprawa dotyczyła brytyjskiego przedsiębiorstwa, które wystąpiło o zwrot 100 tys. zł podatku od towarów i usług kupionych w Polsce. Spotkało się jednak z odmową. Naczelnik urzędu skarbowego stwierdził, że pismo zostało złożone po terminie. Jego decyzję potwierdził dyrektor IS w Warszawie.
Spółka tłumaczyła przed warszawskim WSA, że pierwszy wniosek o zwrot podatku złożyła za pośrednictwem brytyjskiego urzędu skarbowego już 10 sierpnia 2010 r. Drogą elektroniczną został on przesłany do Polski. Odrzucił go jednak polski VAT-Refund ze względu na to, że zwrot został określony w walucie euro, a powinien być w złotych. 6 grudnia 2011 r. firma przesłała korektę, tyle tylko że naczelnik urzędu skarbowego uznał ją za pierwszy wniosek złożony po terminie. Argumentowała, że skoro złożone pierwotnie pismo nie spełniało wymogów, to w świetle art. 169 par. 1 ordynacji polski urząd powinien wezwać ją do usunięcia braków.
Sąd pierwszej instancji przyznał jej rację, orzekając, że wspólny system zwrotu VAT nie wyłącza stosowania przepisów ordynacji podatkowej.
Z wyrokiem nie zgodził się NSA. Sędzia Roman Wiatrowski powołał się na unijne regulacje. Przypomniał, że zgodnie z nimi zagraniczna firma występująca o zwrot podatku przez państwo członkowskie ma obowiązek złożenia wniosku w państwie właściwym dla swojej siedziby.
– Weryfikacji wniosku dokonuje więc nikt inny, tylko państwo siedziby podatnika – podkreślił sędzia Wiatrowski. Dodał, że w świetle dyrektywy 2008/9/WE pismo zostaje uznane za złożone, dopiero gdy spełnia wszystkie wymogi. – Jednym z nich jest np. to, że podstawa opodatkowania i kwota VAT do zwrotu powinny być wyrażone w walucie państwa członkowskiego, które ma zwrócić podatek – orzekł NSA.
ORZECZNICTWO
Wyrok NSA z 24 września 2015 r., sygn. akt I FSK 325/14.
