Nr IBPBII/1/415-898/14/MCZ
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA DYREKTORA IZBY SKARBOWEJ
z 30 stycznia 2015 r.
PROBLEM
Podatnik jest od urodzenia osobą niepełnosprawną. Ze względu na schorzenie dotyczące niesprawności ruchu chciałby skorzystać z ulgi i odliczenia dla osób niepełnosprawnych na cele związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych zgodnie z ustawą z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. nr 127, poz. 721 ze zm.). W lipcu 2014 r. kupił tablet za kwotę 1099 zł. Chciałby tę kwotę odliczyć w zeznaniu rocznym PIT-37 za 2014 r. Podatnik wskazał też, że tablet posiada wygodną podstawkę, dzięki której nie musi trzymać urządzenia w rękach (może ono stać stabilnie na stole w pozycji pionowej), przez co nie obciąża jego stawów dodatkowym ciężarem. Dzięki urządzeniu podatnik doskonali swoje kwalifikacje i w obecnej sytuacji urządzenie to jest mu niezbędne do poszerzania wiedzy. Przez swoje gabaryty, wielkość oraz to, że jest lżejszy od komputera przenośnego czy stacjonarnego, może go zabrać ze sobą w każde miejsce. Załatwienie wielu spraw wymaga od podatnika chodzenia, a jego schorzenie nie pozwala na nadmierny wysiłek, gdyż odczuwa wtedy ból, szczególnie kręgosłupa oraz stawów biodrowych. Dzięki tabletowi może korzystać np. z instruktażu do wykonywania w domu ćwiczeń rehabilitacyjnych wynikających z jego niepełnosprawności, wybrać i zakupić nowoczesne środki i urządzenia rehabilitacyjne bez wychodzenia z domu, co znacznie oszczędza jego nogi. Podatnik nie wiedział jednak o możliwości zlecenia przez lekarza specjalistę tabletu jako urządzenia technicznego, niezbędnego w jego rehabilitacji i ułatwiającego mu wykonywanie czynności życiowych stosownie do potrzeb wynikających z jego niepełnosprawności. Nie posiada więc dokumentu od lekarza specjalisty dotyczącego zakupu tabletu. Chciał wiedzieć, czy może odliczyć wydatek na tablet. Jego zdaniem ma takie prawo.
ODPOWIEDŹ IZBY
Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) podstawę obliczenia podatku stanowi dochód po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.
Wydatki na cele rehabilitacyjne podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania (dochodu), a nie od podatku, jak chciał podatnik.
Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne, uprawniające do odliczeń od dochodu, zostały określone w art. 26 ust. 7a ustawy o PIT, a zasady i warunki dokonywania tych odliczeń - w ust. 7 i 7b–7g tego artykułu.
Jak wynika z art. 26 ust. 7d ustawy o PIT, warunkiem odliczenia wydatków na cele rehabilitacyjne jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:
1) orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2) decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3) orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16. roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
Dyrektor podkreślił, że katalog wydatków wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o PIT jest katalogiem zamkniętym.
W przypadku podatnika istotny jest art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o PIT. Zgodnie z nim za wydatki podlegające odliczeniu uważa się wydatki poniesione na zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego. Określenie „indywidualny sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne niezbędne w rehabilitacji oraz ułatwiające wykonywanie czynności życiowych” oznacza, że można zaliczyć do nich wyłącznie sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne mające cechy sprzętu, urządzeń czy narzędzi o charakterze szczególnym (niestandardowym), konieczne w rehabilitacji osoby niepełnosprawnej i ułatwiające tej osobie wykonywanie czynności życiowych, których utrudnienie wykonania wynika z niepełnosprawności. Oznacza to, że pomiędzy rodzajem nabytego sprzętu (urządzenia, narzędzia) a rodzajem niepełnosprawności musi być ścisły związek. Sprzęt musi być wykorzystywany w rehabilitacji oraz służyć przywracaniu sprawności organizmu i ułatwiać wykonywanie czynności życiowych, a cechy zakupionego sprzętu muszą być powiązane z rodzajem niepełnosprawności.
Dyrektor przyznał, że tablet, będący przenośnym komputerem większym od telefonu komórkowego lub smartfonu z całą pewnością jest pomocny w życiu codziennym (osobistym i zawodowym) podatnika. Jest to jednak urządzenie techniczne, które trzeba zaliczyć do dóbr powszechnego użytku, z których w zwykły sposób korzystać może ogół osób, niezależnie od faktu ewentualnej niepełnosprawności. Z wniosku podatnika nie wynika bowiem, aby tablet wyróżniał się jakimiś indywidualnymi cechami związanymi z rodzajem jego niepełnosprawności (np. specjalnym oprogramowaniem, funkcjami, które z racji niepełnosprawności ułatwiają wykonywanie czynności życiowych).
W związku z tym wydatek poniesiony w 2014 r. przez podatnika na zakup tabletu nie może być odliczony od dochodu podatnika w zeznaniu rocznym za 2014 r. jako wydatek poniesiony na cele rehabilitacyjne.
