Zakup karnetu, który uprawnia do wstępu i korzystania z urządzeń na siłowni, z sauny, aerobiku itp. powinien być droższy tylko o 8 proc. podatku od towarów i usług. Z preferencji nie korzystają usługi indywidualnych trenerów, gastronomiczne i inne dodatkowe, które nie są związane z typową działalnością klubu.
Czy do karnetów na siłownię dolicza się 8 proc. VAT
Pan Marek jest przedsiębiorcą prowadzącym klub fitness. Sprzedaje bilety, pozwalające na korzystanie z siłowni, sauny bądź solarium. Jego usługami zainteresowane są zarówno firmy, jak i osoby fizyczne. Przy sprzedaży nalicza VAT według stawki 8 proc. Czy ma rację?
TAK
Preferencyjna stawka podatku dotyczy zarówno opłat za wstęp do klubów fitness, jak też aktywnej rekreacji, czyli korzystania z dostępnych tam urządzeń. Dodatkowo chodzi o sytuację, w której przedsiębiorca uzależnia cenę biletu bądź karnetu od rodzaju oferowanej przez siebie usługi. W ten sposób jeśli np. w klubie fitness pana Marka istnieją różne strefy (np. w pierwszej znajduje się basen, w drugiej sauny, w trzeciej siłownia bądź solarium), to i tak karnety bądź bilety, które kupi klient, będą opodatkowane niższym podatkiem od towarów i usług. Preferencja zapisana jest w poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy o VAT, która przewiduje możliwość stosowania stawki 8 proc. dla usług w zakresie rekreacji, ale „wyłącznie w zakresie wstępu”. Takie pojęcie należy rozumieć szeroko. Chodzi zarówno o prawo wejścia do klubu fitness, jak i korzystanie z oferowanych tam świadczeń (hantle, bieżnia, aerobik, korzystanie z basenu, stacjonarne rowery, sauny itp). Takiego zdania od ponad roku są też sądy administracyjne.
Podstawa prawna
Poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054 ze zm.)
Poz. 7 i 14 załącznika nr 3 do dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2006 r. nr 347/1).
Interpretacja ogólna ministra finansów z 2 grudnia 2014 r. (nr PT1/033/32/354/LJU/14).
Orzeczenie NSA z 30 stycznia 2014 r. (sygn. akt I FSK 311/13).
Czy trener osobisty korzysta z niższego podatku VAT
Czytelnik prowadzi w jednym z byłych miast wojewódzkich popularną siłownię. Jego klienci mogą nie tylko korzystać z dostępnych urządzeń, ale też z dodatkowej pomocy instruktora, który indywidualnie dopasuje dla nich rodzaj treningu. Czy sprzedaż wszystkich takich usług może być korzystnie opodatkowana?
NIE
Preferencyjny VAT dotyczy tylko wstępu i korzystania z typowych dla siłowni urządzeń. Nie ma jednak mowy o niższej daninie za usługę, którą świadczą instruktorzy bądź trenerzy personalni. Wykupienia takiego rodzaju treningu nie można uznać za korzystanie z typowego „wyposażenia” siłowni. To oznacza, że klienci zainteresowani usługą trenera personalnego powinni odrębnie kupować taką usługę, a jej cena będzie droższa o 23 proc. VAT. Taki sposób rozliczeń potwierdził m.in. dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach.
Podstawa prawna
Poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054 ze zm.).
Poz. 7 i 14 załącznika nr 3 do dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2006 r. nr 347/1).
Interpretacja dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 12 i 15 grudnia 2014 r. (nr IBPP2/443-907/14/RSz, i IBPP2/443-906/14/RSz)
Czy sprzedaż napojów jest niżej opodatkowana
Pani Maria prowadzi barek w klubie fitness, w którym sprzedaje drobne przekąski i napoje. Znajomi powiedzieli jej o nowym stanowisku fiskusa, zgodnie z którym korzystanie z usług typowych dla klubu może być korzystniej opodatkowane. Czy dotyczy to także jej baru?
NIE
Niestety, w tym przypadku nie ma szans na rozliczanie 8-proc. stawki VAT. Preferencja dotyczy tylko wstępu i aktywnego korzystania z urządzeń na siłowni, z sauny, basenu itp. Fiskus i sądy zgadzają się, że są to usługi typowe dla klubu fitness. Inne świadczenia dodatkowe, takie jak zakup napojów, odżywek itp. muszą być rozliczone według 23-proc. stawki podstawowej. Takiego zdania był zarówno NSA, jak i minister finansów w interpretacji ogólnej. Potwierdza to też interpretacja ogólna dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach.
Podstawa prawna
Poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054 ze zm.).
Poz. 7 i 14 załącznika nr 3 do dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2006 r. nr 347/1).
Interpretacja ogólna dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 8 stycznia 2015 r. (nr IBPP2/4441-81/14/IK).
Czy ćwiczeń fitness w grupie dotyczy niższa stawka
Czytelnik prowadzi klub rekreacyjny i sprzedaje karnety fitness z naliczonym na nich 23-proc. VAT. Klienci mogą korzystać ze wszystkich dostępnych usług (siłowni, aerobiku, sauny). Jeśli zdecydowali się na fitness, powinni trenować w grupie pod nadzorem trenera. Karnet nie uprawnia ich do korzystania z pomocy personalnych instruktorów. Czytelnik dowiedział się od księgowej, że mógłby naliczać preferencyjny podatek na karnetach, ale zastanawia się, czy to prawda.
TAK
Księgowa ma rację. Wszystkie opisane usługi są typowymi związanymi z wstępem do klubu fitness, więc mogą korzystać ze stawki 8 proc. Nie przeszkadza w tym także fakt, że ćwiczenia prowadzone są pod nadzorem instruktora grupowego. Fiskus zdefiniował rekreację jako różne formy aktywności mające służyć wypoczynkowi i zdrowiu. To, jak podkreśla w interpretacjach, obejmuje zarówno karnety, które uprawniają do korzystania z siłowni, udziału w aerobiku (obejmuje m.in. pilates, zumbę, jogę itp.) i wodnym aerobiku, ale też korzystania ze sprzętu cardio (np. orbitreki), udziału w zajęciach nordic walking.
Podstawa prawna
Poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054 ze zm.)
Poz. 7 i 14 załącznika nr 3 do dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2006 r. nr 347/1)
Interpretacja dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 26 stycznia 2015 r. (nr IPTPP1/443-302/14-6/15/S/RG).
Interpretacja dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 22 stycznia 2015 r. (nr IPTPP1/443-526/14-8/S/15/RG).
Czy fiskus zakwestionuje niższy VAT od karnetów
Pani Michalina do tej pory sprzedając bilety wstępu do swojego klubu fitness naliczała podatek od towarów i usług według stawki 23 proc. Teraz usłyszała, że urzędnicy zmienili zdanie i mogłaby naliczać niższą daninę. Obawia się jednak, że jeśli tak zrobi, to urząd podatkowy może to zakwestionować. Co ma zrobić?
NIE
Z ordynacji podatkowej wynika, że interpretacje ogólne wydaje minister finansów, aby zapewnić jednolite stosowania przepisów prawa przez organy podatkowe oraz organy kontroli skarbowej. To oznacza, że urzędnicy nie powinni już kwestionować naliczania niższego podatku na karnety wstępu. Obawy pani Michaliny są jednak zrozumiałe, bo aż do grudnia ub.r., kiedy wydano interpretację ogólną, zdanie urzędników było restrykcyjne. Powoływali się na art. 32 ust. 1 i 2 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) z 15 marca 2011 r., z którego miało wynikać, że preferencyjnie opodatkowane „usługi wstępu” (np. na imprezy sportowe) obejmują tylko prawo wejścia do obiektu. Podkreślali, że przepis nie dotyczy za to samego korzystania z sal gimnastycznych lub siłowni. Co więcej, część sądów administracyjnych jeszcze w 2013 r. była dokładnie tego samego zdania. Przykładem były wyroki gdańskiego WSA z 19 grudnia 2012 r., sądu w Gliwicach z 8 maja 2012 r. lub stołecznego WSA z 17 maja 2012 r. Sytuację na korzyść właścicieli klubów fitness zmienił NSA w wyroku z 30 stycznia 2014 r. Podkreślił m.in., że ustawodawca, wprowadzając obniżoną stawkę VAT na usługi rekreacyjne, chciał obniżyć ich koszty i rozpowszechnić zdrowy tryb życia. To oznacza, że stanowisko fiskusa, który pozwalał na preferencję tylko dla wstępu (a nie korzystania z urządzeń) do klubów fitness było kompletnie nieracjonalne. Po tym orzeczeniu z jednym wyjątkiem (gdański WSA, wyrok z 1 lutego 2014 r.) wszystkie inne składy orzekające były takiego zdania jak NSA w styczniu. Mimo to fiskus długo nie zmieniał zdania i jeszcze w październiku 2014 r. wydawał interpretacje, w których zabraniał stosowania niższej stawki (np. interpretacja dyrektora Izby Skarbowej z Łodzi z 31 października 2014 r.). W końcu jednak minister finansów wydał interpretację ogólną, która zakończyła spory.
Podstawa prawna
Poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054 ze zm.).
Poz. 7 i 14 załącznika nr 3 do dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2006 r. nr 347/1).
Art. 32 ust. 1 i 2 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z 15 marca 2011 r. (Dz.Urz. UE L z 2011 r. nr 77/1).
Art. 14 a ordynacji podatkowej z 29 sierpnia 1997 r. (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.).
