Subskrybuj nas na Youtube
Jeżeli podmioty zagraniczne wykonują swoje usługi poza terytorium Rzeczypospolitej, to nie płacą podatku w Polsce, nawet jeśli świadczą je na rzecz polskiego podmiotu – orzekł WSA w Warszawie.
Sąd wyjaśnił, że w takiej sytuacji obejmuje ich ograniczony obowiązek podatkowy, o którym mowa w art. 3 ust. 2 ustawy o CIT.
Wniosek o interpretację złożyła polska spółka, która kupuje od podmiotów zagranicznych usługi doradztwa prawnego, podatkowego oraz inne o charakterze niematerialnym. Nabywa je od różnych podmiotów – osób prawnych, fizycznych oraz od spółek uznawanych za granicą za transparentne podatkowo, czyli takich, w których dochód jest opodatkowany na poziomie wspólników.
Spółka wskazała, że usługi świadczone przez podmioty zagraniczne są w całości wykonywane poza granicami Polski. Ich efekty będzie natomiast wykorzystywać na terytorium Polski.
W związku z tym spytała, czy ma obowiązek potrącać podatek u źródła (o którym mowa w art. 21 ustawy o CIT i art. 29 ustawy o PIT) od wypłat na rzecz kontrahentów w sytuacji, gdy nie dysponuje ich certyfikatami rezydencji (a w przypadku zagranicznych spółek transparentnych – certyfikatami rezydencji wspólników), a usługi są wykonywane poza terytorium Polski. Spytała także, czy musi przekazywać kontrahentom zagranicznym informacje IFT-1/IFT-1R lub IFT-2/IFT-2R?
Spółka uważała, że nie ma tych obowiązków, bo kontrahenci zagraniczni w ogóle nie są objęci w Polsce obowiązkiem podatkowym.
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uznał jej stanowisko za nieprawidłowe. Stwierdził, że miejsce wykonania świadczeń nie ma żadnego znaczenia dla ustalenia, gdzie został osiągnięty przychód. Uznał, że w sytuacji, gdy usługi nie są fizycznie wykonywane na terytorium RP, o obowiązku podatkowym przesądza to, czy ich efekt będzie wykorzystywany przez podmiot mający siedzibę w Polsce. W przeciwnym razie każda usługa realizowana poza granicami Polski nie byłaby tu opodatkowana. Prowadziłoby to do podważenia istoty uregulowań dotyczących ograniczonego obowiązku podatkowego – stwierdził dyrektor warszawskiej izby. W związku z tym – uznał – spółka ma też obowiązek wystawienia informacji IFT-1/IFT-1R lub IFT-2/IFT-2R.
WSA w Warszawie uchylił tę interpretację. Wskazał, że rozstrzygnięcie sporu wiąże się bezpośrednio z miejscem opodatkowania dochodu. W tej sprawie jednak nie chodzi o dochód spółki, tylko jej zagranicznych kontrahentów. Byłby on opodatkowany w Polsce, gdyby został osiągnięty na terytorium RP – uznał sąd.
Zdaniem WSA, jeżeli podmioty zagraniczne wykonują swoje usługi poza terytorium Polski, to jest to wystarczający powód do stwierdzenia, że nie można przypisać im ograniczonego obowiązku podatkowego. Nie ma zatem znaczenia, czy polska spółka wypłaca wynagrodzenie i co robi z otrzymanymi od swoich kontrahentów efektami ich pracy. To nie jej dochody podlegają opodatkowaniu na podstawie art. 21 ustawy CIT, lecz dochód jej kontrahentów uzyskany od polskiego podmiotu – orzekł WSA.
Wyrok nie jest prawomocny.
ORZECZNICTWO
Wyrok WSA w Warszawie z 16 lipca 2014 r., sygn. akt III SA/Wa 430/14