O wyjaśnienie wystąpiła spółka zatrudniająca na podstawie umów o pracę grupę przedstawicieli handlowych. Twierdziła, że jej pracownicy często wyjeżdżają do klientów w ramach swoich obowiązków i nie jest to delegacja w rozumieniu przepisów kodeksu pracy (t.j. Dz.U. z 1998 r. nr 21, poz. 94 z późn. zm.).
W związku z tym przedstawiciele handlowi nie otrzymają diet i podobnych świadczeń, a sami będą ponosić wydatki na nocleg, które zostaną im zwrócone, o ile nie przekroczą pewnego ściśle określonego w regulaminie limitu i zostaną udowodnione odpowiednimi dokumentami.
Spółka zapytała, czy zwrot pieniędzy przedstawicielom handlowym może być uznany za jej koszt podatkowy. Sama była zdania, że tak. Powołała się na ogólną regułę wynikającą z art. 15 ustawy o CIT (t.j. Dz.U. z 2011 r. nr 74, poz. 397 z późn. zm.). Zgodnie z nią wydatki służące osiągnięciu przychodu lub zabezpieczeniu bądź zachowaniu jego źródła mogą być podatkowymi kosztami i pomniejszyć dochód do opodatkowania.
Takie stanowisko podzieliła łódzka izba skarbowa w wydanej interpretacji. Przypomniała jednak, że firma musi posiadać dowody na to, że wydatki, które poniosła, były racjonalne i służyły osiągnięciu przychodu – inaczej decyzja o zaliczeniu ich do kosztów podatkowych może być zakwestionowana w toku postępowania podatkowego.
Interpretacja dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 18 września 2013 r. nr IPTPB3/423-240/13-2/GG
