Problem dotyczy tego, czy wartość otrzymanych przez pracowników kuponów, sfinansowanych w całości ze środków funduszu socjalnego, które mogą wymienić na bilety do kina, korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o PIT.
Zgodnie z tym przepisem wolna od PIT jest wartość otrzymanych przez pracownika rzeczowych świadczeń oraz świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków ZFŚS lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym 380 zł. Rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.
Istota sporu sprowadza się zatem do tego, czy kupon, wymienny np. na bilety do kina, to „inny znak” wyłączony ze zwolnienia od PIT. A idąc dalej – czy taki kupon jest świadczeniem rzeczowym.
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z 30 kwietnia 2012 r. (sygn. IPPB4/415-124/12-2/JK3) dowodzi, że pojęcie znaku jest bardzo szerokie i dotyczy tak naprawdę każdego dowodu – bez względu na nazwę – który może być wymieniony na określony towar lub usługę. Tego rodzaju znakiem zdaniem organu jest m.in. kupon biletowy. A tym samym jest dla pracownika przychodem ze stosunku pracy podlegającym PIT.
Inaczej jednak wypowiedział się WSA w Warszawie we wcześniejszym wyroku z 2 grudnia 2010 r. (sygn. akt III SA/Wa 2661/10). Zdaniem sądu, nawet jeśli określimy kupon jako znak, to uprawnienie do wymiany na bilet, wynikające z jego posiadania, nie jest tożsame z uprawnieniem do wymiany na towar lub usługę. Tym samym taki kupon (wymienny na bilet do kina) nie jest znakiem wyłączonym z pojęcia „świadczeń rzeczowych”, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o PIT. A to oznacza, że korzysta ze zwolnienia z PIT.