Leasing jest szczególną formą finansowania inwestycji umożliwiającą inwestorowi korzystanie z dóbr inwestycyjnych bez konieczności ich zakupu. Jak leasingodawca powinien wykazać w sprawozdaniu finansowym leasing finansowy?
W szerokim słowa tego znaczeniu leasing obejmuje notyfikowaną umową transakcję polegającą na oddaniu przez jedną stronę (leasingodawcę, finansującego) drugiej (leasingobiorcy, korzystającemu) rzeczy (przedmiotu leasingu) do odpłatnego korzystania. Po zakończeniu okresu umowy leasingobiorca może, ale nie musi, zakupić przedmiot umowy. W sprawozdaniu finansowym operacje leasingu finansowego podlegają następującym zasadom:
Finansujący (leasingodawca):
– wykazuje w bilansie aktywa, będące przedmiotem leasingu finansowego nie jako majątek trwały, lecz jako należności w kwocie równej lokacie leasingowej netto (to znaczy zdyskontowanej wartości opłat leasingowych, a więc aktualnych należności, ale bez przyszłych odsetek): oddane w leasing środki trwałe nie są amortyzowane;
– zarachowuje przychody finansowe z tytułu leasingu finansowego, zgodnie z zasadą ostrożności, w sposób odzwierciedlający stałą, okresową stopę procentową zwrotu niespłaconej (należnej) lokaty.
Tradycyjne wpływy finansowe leasingodawcy w przypadku leasingu finansowego zawierają następujące elementy: zwrot zaangażowanego kapitału; odsetki oraz pozostały zysk pokrywający koszty obsługi kapitału zaangażowanego oraz koszty ogólne. Z kolei po stronie wydatków znajdziemy następujące elementy: wydatek na zakup przedmiotu leasingu (tutaj zaangażowany kapitał lub udzielona quasi-pożyczka); koszty finansowe; koszty ogólne.
W sprawozdaniu finansowym finansującego, podobnie jak w przypadku banku, zaangażowany kapitał (udzielenie pożyczki i jej późniejszy zwrot przez pożyczkobiorcę) nie tworzą przychodów i kosztów firmy leasingowej. Przychodami są otrzymane od pożyczkobiorcy odsetki, a kosztami są zapłacone przez firmę leasingową odsetki oraz koszty ogólne.
dr Andre Helin, prezes BDO Numerica