Korzystający (leasingobiorca) powinien w swoim bilansie, w momencie rozpoczęcia leasingu, wykazać przedmiot leasingu jako środek trwały i drugostronnie jako zobowiązanie w kwocie równej wartości rynkowej przedmiotu leasingu pomniejszonej o dotacje i zwrot podatków należnych właścicielowi. W praktyce jest to wartość równa cenie zakupu danego składnika bez podatku od towarów i usług i przy założeniu zapłaty gotówką.
Opłaty z tytułu umowy leasingu dzieli się na koszty finansowe i raty spłaty kapitału zmniejszające zobowiązanie z tytułu przejęcia obiektu w leasing. Koszty finansowe rozkłada się przez czas trwania leasingu na poszczególne okresy obrachunkowe tak, by można było określić stałą, okresową stopę procentową od pozostającego do spłaty salda zobowiązań. Można stosować tu pewne przybliżenia.
Wykazane w bilansie przedmioty leasingu podlegają umorzeniu i amortyzacji według takich samych zasad, co inne nabyte składniki majątkowe podobnego rodzaju.
Jeśli leasingobiorca nie ma pewności, czy nabędzie tytuł własności środka trwałego przed zakończeniem umownego okresu trwania leasingu, to objęte umową leasingu środki trwałe powinny zostać w pełni zamortyzowane w krótszym z dwu okresów: trwania umowy leasingu bądź czasu użytkowania.

dr Andre Helin, prezes BDO Numerica