Nieodpłatne świadczenie usług nie było świadczeniem wykonanym kosztem majątku podatnika. Świadczenie to było wykonane kosztem wysiłku fizycznego i intelektualnego skarżącej bez zmniejszania jej praw majątkowych. Umowy o nieodpłatne świadczenie usług nie były umowami darowizny w rozumieniu art. 888 k.c. Dlatego nie mogły stanowić podstawy do zastosowania ulgi.

STAN FAKTYCZNY
Podatniczka w zeznaniach podatkowych na podatek dochodowy od osób fizycznych za lata 2002 i 2003 wykazała odliczenia od dochodu na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 9 lit. b) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podatniczka odliczyła darowiznę usług w zakresie prac głównego księgowego, doradztwa podatkowego, prawnego i finansowego, dokonaną przez nią na rzecz ośrodka szkolno-wychowawczego. Zdaniem organu podatkowego przedmiotem darowizny może być tylko świadczenie dokonane kosztem majątku darczyńcy. Wykonane w niniejszej sprawie przez skarżącą świadczenia nie zostały dokonane kosztem jej majątku, a zatem nie mogły być uznane za darowizny.
UZASADNIENIE
Spór trafił na wokandę Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, który jednak oddalił skargę podatniczki. W rozpoznanej sprawie skarżąca twierdzi, że w ustawie podatkowej funkcjonuje autonomiczna definicja umowy darowizny stworzona na potrzeby przepisu art. 26 ust. 1 pkt 9 ustawy. Za przepis taki jego zdaniem nie może być uznany przytoczony na wstępie i powoływany w skardze art. 26 ust. 6 u.p.d.o.f. Przepis ten pełni funkcję normy, która określa sposób obliczenia wartości darowizn przez podatników będących jednocześnie podatnikami VAT. Przepis ten ma bardzo ograniczony zakres i nie jest normą regulującą w sposób ogólny ulgi określone w art. 26 ust. 1 pkt 9, i dlatego w ocenie sądu przepis ten nie może być uznany za normę wprowadzającą w u.p.d.o.f. autonomiczne uregulowanie umowy darowizny. Przepis ten, jako norma regulująca kwestię techniczną zaliczenia do wartości darowizny VAT, nie może być uznany za normę, która jednocześnie reguluje zakres pojęcia darowizna dla celów ustawy podatkowej.
Sąd zgodził się, że użyte w art. 888 k.c. pojęcie majątek oznacza zarówno aktywa, jak i pasywa. Określone w tym przepisie przysporzenie może nastąpić w wyniku przekazania przez niego obdarowanemu określonych rzeczy, których jest on właścicielem, lub innych przysługujących mu praw, które są prawami majątkowymi, to znaczy takimi uprawnieniami, które mają wartość w obrocie rynkowym. Takie przysporzenie skutkować będzie zmniejszeniem mienia darczyńcy.
W rozpoznanej sprawie takie skutki majątkowe po stronie skarżącej nie wystąpiły, gdyż skarżąca nie przekazała obdarowanej jednostce żadnego składnika jej mienia. Skarżąca nie przekazała pieniędzy, własności innych rzeczy ani też nie darowała innych niż własność praw majątkowych. Skarżąca i jednostka, na rzecz której wykonała ona nieodpłatne usługi, wartość tych usług w zawartych umowach o nieodpłatne świadczenie usług wycenili w pieniądzu. Nie oznacza to jednak, że skarżąca zadysponowała prawem do wynagrodzenia na taką kwotę. Brak jest jakichkolwiek podstaw do twierdzenia, że skarżąca kiedykolwiek miała prawo do wynagrodzenia za swoją pracę w tej wysokości. Z tego względu dokonane przez skarżącą świadczenie nie było świadczeniem wykonanym kosztem jej majątku, świadczenie to było wykonane kosztem wysiłku fizycznego i intelektualnego skarżącej bez zmniejszania jej praw majątkowych. Zatem w rozpoznanej sprawie organy podatkowe zasadnie twierdziły, że umowy o nieodpłatne świadczenie usług, na podstawie których skarżąca wywodziła swoje uprawnienie do ulgi, nie były umowami darowizny w rozumieniu art. 888 k.c. Dlatego nie mogły stanowić podstawy do zastosowania ulgi.
Wyrok WSA w Warszawie z 7 grudnia 2006 r., niepublikowany
SYGN. AKT III SA/Wa 2785/06
ALEKSANDRA TARKA