Jeśli ciągnik jest przystosowany do użytkowania z naczepą, to podatek od środków transportowych nalicza się w jego przypadku według stawek przewidzianych dla dopuszczalnej masy całego takiego zespołu pojazdów. Podatnik nie może zadeklarować niższej daniny, liczonej według stawek odnoszących się do masy samego ciągnika – uznał Naczelny Sąd Administracyjny.
Skarżący jest właścicielem dwóch ciągników. Z dowodów rejestracyjnych wynika, że każdy ma dopuszczalną masę całkowitą 18 ton, a w zespole pojazdów, tj. z naczepą – 40 ton. Rada gminy uchwaliła kilka przedziałów opodatkowania ciągników siodłowych, stawki zależą od dopuszczalnej masy całkowitej, m.in. od 18 ton do mniej niż 25 ton, od 25 ton do mniej niż 31 ton i powyżej 31 ton. Wójt w decyzji określającej wysokość podatku od środków transportowych nakazał podatnikowi zapłacić najwyższą stawkę. Za podstawę przyjął zapis z dowodu rejestracyjnego, że dopuszczalna masa całkowita zespołu pojazdów (ciągnik plus naczepa) wynosi 40 ton.
Podatnik nie zgodził się z decyzją. Uważał, że działanie wójta prowadzi do podwójnego opodatkowania tego samego zespołu pojazdów. Wskazał, że jest właścicielem tylko dwóch ciągników, tymczasem ma zapłacić podatek także od przyczepy, którą jedynie użytkuje. Podkreślił, że jej właściciel już opłaca daninę od środków transportowych. Dlatego jego zdaniem powinien uiścić podatek liczony wyłącznie według dopuszczalnej masy całkowitej samych ciągników, tj. według stawki dla pojazdów o masie 18 ton.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało jednak w mocy decyzję wójta. Potwierdził ją także sąd.
W ocenie WSA opodatkowaniu nie podlega zespół pojazdów, lecz każdy ze środków mogących wejść w jego skład. Oba te pojazdy mają odrębne stawki opodatkowania, których wysokość uzależniona jest m.in. od masy całkowitej zespołu. Sam zespół nie jest więc przedmiotem opodatkowania, ale techniczną wielkością, od której ustawodawca w przypadku niektórych pojazdów uzależnił wysokość stawki podatku. Wyrok jest prawomocny.
Na podstawie ustawy o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz.U. z 2010 r. nr 95, poz. 613, z późn. zm.) podatek od środków transportowych płaci się za ciągniki siodłowe i balastowe przystosowane do używania łącznie z naczepą lub przyczepą. Stawki ustala się w zależności od dopuszczalnej masy całkowitej zespołu pojazdów. Ustawodawca zasadniczo określił dwa przedziały:
● od 3,5 tony i poniżej 12 ton
● równy lub wyższy niż 12 ton.
Konkretne stawki rada gminy określa w drodze uchwały. Może przy tym jeszcze bardziej zróżnicować stawki w ramach głównych przedziałów.
Podstawowym dokumentem, na podstawie którego ustala się rodzaj i parametry pojazdu na potrzeby podatku od środków transportowych, jest dowód rejestracyjny. Obowiązek podatkowy ciąży na osobach fizycznych i osobach prawnych będących właścicielami środków transportowych.



ORZECZNICTWO
Wyrok NSA z 30 stycznia 2013 r. (sygn. akt II FSK 1218/11)