Sprawa dotyczyła spółki X, która była większościowym udziałowcem portugalskiej spółki kapitałowej A. Była ona jej zagraniczną spółką kontrolowaną (CFC) i wypłacała X dywidendy. Wypłaty te były zwolnione z podatku na podstawie dyrektywy Rady 2011/96/UE z 30 listopada 2011 r. (zwolnienie dywidendowe).
Ponieważ A była zagraniczną spółką kontrolowaną, to zastosowanie miały również przepisy nakazujące (pod pewnymi warunkami) zapłatę podatku w Polsce od dochodu. Do końca 2017 r. ustawa o CIT pozwalała jednak polskiej spółce odejmować otrzymane dywidendy od dochodu zagranicznej spółki kontrolowanej.
Problem polegał na tym, że spółka A nie miała wystarczająco dużego dochodu, aby można było odliczyć całą kwotę dywidendy. W związku z tym firma X chciała w 2018 r. i w kolejnych latach kontynuować te odliczenia. Pozwalał na to art. 24a ust. 5 ustawy o CIT, który mówi, że kwoty nieodliczone w danym roku podatkowym podlegają odliczeniu w następnych, kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych.
Spółka X zamierzała więc w kolejnych pięciu latach odliczać otrzymane dywidendy od dochodów zagranicznej spółki kontrolowanej.
Problem pojawił się w 2018 r. wraz ze zmianą ustawy o CIT, w tym art. 24a ust. 4. Zgodnie z obecnym brzmieniem tego przepisu, dochód zagranicznej jednostki kontrolowanej można pomniejszyć o wypłacaną przez nią dywidendę, pod warunkiem że dywidenda ta jest „uwzględniona w podstawie opodatkowania podatnika” (tzn. jest opodatkowana w Polsce).
Spór z fiskusem sprowadzał się więc do tego, czy obliczając dochód zagranicznej spółki kontrolowanej za 2018 r. i lata następne, spółka X ma prawo pomniejszać go o otrzymane od A w poprzednich latach dywidendy, które nie zostały odliczone.
Firma X uważała, że ma takie prawo, bo – jak podkreślała – nowelizacja nie zmieniła art. 24a ust. 5 ustawy o CIT. Nadal pozwala on na odliczenie przez pięć kolejnych lat kwot nieodliczonych w danym roku podatkowym. Dodała, że skoro uzyskała dywidendy przed 1 stycznia 2018 r. i nabyła przed tym dniem prawo do odliczenia ich w następnych latach, to może stosować przepisy w brzmieniu obowiązującym do końca 2017 r.
Nie zgodził się z tym dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej. Stwierdził, że z brzmienia art. 24a ust. 4 ustawy o CIT po zmianie w 2018 r. wynika, iż od dochodu zagranicznej jednostki kontrolowanej można wyłączyć jedynie dywidendę efektywnie opodatkowaną w Polsce. Uznał więc, że po 2018 r. nie można już od dochodu spółki A odliczyć dywidendy nieodliczonej w poprzednich latach.
WSA w Rzeszowie zgodził się ze spółką. Wskazał, że nowelizacja z 2018 r. nie zmieniła art. 24a ust. 5 ustawy o CIT. Nadal daje on podatnikowi prawo do odliczenia przez kolejnych pięć lat kwot nieodliczonych zgodnie z ust. 4 w danym roku podatkowym. Co ważne, podstawą do odliczenia jest uprawnienie, które podatnik uzyskał na podstawie przepisu obowiązującego przed 2018 r. – orzekł WSA.
Tego samego zdania był Naczelny Sąd Administracyjny. Potwierdził, że spółka X mogła w 2018 r. i kolejnych latach odliczać nieodliczoną wcześniej kwotę dywidendy.
Jak podkreśliła sędzia Aleksandra Wrzesińska-Nowacka, jedyny przepis przejściowy nowelizacji, która weszła w życie od 2018 r., przewidywał, iż ma ona zastosowanie do dochodów uzyskanych od 2018 r. Nie zmieniła się więc zasada z art. 24a ust. 5 ustawy.
– Spółka korzysta ponadto z ochrony praw nabytych, skoro odliczanie dywidend od dochodu spółki kontrolowanej rozpoczęła jeszcze przed 2018 r. – dodała sędzia Wrzesińska-Nowacka.
orzecznictwo
Wyrok NSA z 20 lipca 2021 r., sygn. akt II FSK 3225/19 www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia
Komentarze(0)
Pokaż:
NajnowszePopularneNajstarsze