Subskrybuj nas na Youtube
Nawet jeżeli element danej usługi nie jest wymieniony w katalogu usług niematerialnych, nie znaczy to, iż nie ma do niego zastosowania ograniczenie z art. 15e ustawy o CIT. Istotna jest bowiem całość usługi i jej charakter – stwierdził WSA w Warszawie.
Sprawa dotyczyła spółki zajmującej się produkcją, dystrybucją i naprawą m.in. maszyn rolniczych. Spółka należy do grupy kapitałowej i zgodnie z przyjętym modelem funkcjonowania grupy podmioty wchodzące w jej skład świadczą sobie wzajemnie usługi wsparcia operacyjnego. Świadczenia te – jak tłumaczyła spółka – zwiększają efektywność działania, obniżają koszty prowadzenia działalności i usprawniają rozliczenia finansowo-księgowe.
Współpraca obejmuje wiele obszarów, m.in. sprzedaż, obsługę posprzedażową, usługi IT, marketingowe itd. Spółka wskazała, że na wsparcie sprzedaży składa się m.in.: monitorowanie i koordynowanie poziomu zapasów i sprzedaży, zapewnienie informacji dotyczących taryf, frachtów i innych kosztów wywozu, a także informacji sprzedażowych.
Spór sprowadzał się do tego, czy spółka może zaliczać te koszty w całości do kosztów uzyskania przychodów, czy ma do nich zastosowanie ograniczenie wynikające z art. 15e ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.
Spółka uważała, że ograniczenie to nie wchodzi w grę, bo – jak argumentowała – usługi wsparcia sprzedaży należy zaliczać do grupowania PKWiU 74.90.20.0 – Pozostałe usługi profesjonalne, techniczne i handlowe, gdzie indziej niesklasyfikowane.
Sąd za kluczowe uznał to, że sporne świadczenia mają zasadniczo charakter doradczy
Przekonywała, że usługi te nie są podobne do żadnej z usług wskazanych w art. 15e ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT. Przepis ten ogranicza możliwość odliczania kosztów usług: doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze.
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził jednak, że co prawda w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT nie ma wymienionych usług wsparcia sprzedaży, ale decydujące znaczenie ma nie ich nazwa, lecz postanowienia umowy z kontrahentem, a przede wszystkim charakter rzeczywiście wykonywanych świadczeń.
Organ uznał, że usługami podobnymi do usług doradczych oraz badania rynku są takie czynności jak: monitorowanie i koordynowanie poziomu zapasów i sprzedaży, zapewnienie informacji dotyczących taryf, frachtów i innych kosztów wywozu oraz zapewnienie informacji sprzedażowych w zależności od potrzeb spółki. Wszystkie te usługi sprowadzają się bowiem do koordynacji logistyki sprzedaży oraz zapewnienia informacji niezbędnych do sprzedaży. Zdaniem organu mają one również charakter doradczy. Spółka może je więc odliczać od przychodu tylko w ramach limitu wskazanego w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT – stwierdził dyrektor KIS (interpretacja o sygn. 0111-KDIB2-1.4010.390.2019.1.MJ).
Zgodził się z tym Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie. Za kluczowe uznał to, że sporne usługi wsparcia są częścią usługi sprzedaży i mają zasadniczo charakter doradczy. W ich skład wchodzi bowiem m.in. koordynowanie działań reklamowych, wsparcie w ustalaniu polityki cenowej i inne elementy.
– To jest jedna, duża usługa. Skarżąca wyjęła z niej jeden element, który jeszcze dzieli i pyta, czy jest on objęty ograniczeniem z art. 15e ustawy o CIT – wskazała sędzia Agnieszka Baran. Zdaniem WSA taki zabieg nie może być skuteczny. Sporne usługi mają bowiem charakter usługi doradczej, a ta została wymieniona w art. 15e ustawy o CIT.
Wyrok jest nieprawomocny.
ORZECZNICTWO
Wyrok WSA w Warszawie z 15 października 2020 r., sygn. akt III SA/Wa 122/20.
