Z uwagi na wyłączenie nabycia takiego aportu z pojęcia przychodu wynikające z art. 12 ust. 1 pkt 7 ustawy o CIT, wykładnia legalnej definicji zorganizowanej części przedsiębiorstwa ma istotne znaczenie praktyczne. Zgodnie z art. 4a pkt 4 ustawy o CIT zorganizowana część przedsiębiorstwa to organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.
W jednej z interpretacji podatkowych zaprezentowane zostało stanowisko, że warunkiem uznania zespołu składników materialnych i niematerialnych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa jest to, aby jednym z nich była nieruchomość.
Z poglądem tym nie zgodził się NSA w wyroku z 30 sierpnia 2011 r. (sygn. akt II FSK 502/10). Sąd podkreślił, że przyczyną wniesienia zorganizowanej części przedsiębiorstwa do innego podmiotu gospodarczego może być dążenie do zmiany miejsca prowadzenia działalności i ulokowania jej na nieruchomości, do której tytuł prawny posiada podmiot przyjmujący aport. W konsekwencji za nieracjonalny należy uznać warunek, aby w skład aportu wchodziło również prawo do władania nieruchomością.
Zarówno wykładnia językowa, jak i systemowa definicji zorganizowanej części przedsiębiorstwa nie daje podstaw do przyjęcia, że w jego skład musi wchodzić prawo do nieruchomości, na której działalność gospodarcza ma być prowadzona. Natomiast wykładnia funkcjonalna nakazuje uwzględniać kontekst gospodarczy wyodrębnienia zorganizowanej części przedsiębiorstwa.
Nie jest zatem konieczne, aby wśród samodzielnych gospodarczo składników znajdowało się również prawo do nieruchomości, na której taka działalność ma być prowadzona.