Placówka medyczna, która poniosła stratę na działalności statutowej, nie odliczy jej od podstawy opodatkowania – stwierdził dyrektor katowickiej izby.
Potwierdzają to także wyroki NSA, m.in. z 17 września 2015 r. (sygn. akt II FSK 2024/13, II FSK 3467/13, II FSK 3395/13, II FSK 3396/13).
Interpretacja dotyczyła szpitala prowadzącego przede wszystkim działalność leczniczą. Korzystał on ze zwolnienia z podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT. Przepis ten dotyczy dochodów przeznaczanych na działalność statutową, m.in. w zakresie ochrony zdrowia.
Szpital poniósł w 2010 r. stratę w wysokości ponad 9 mln zł. Odliczył część tej kwoty w zeznaniu rocznym za 2015 r. Sądził, że ma do tego prawo zgodnie z ogólną regułą zapisaną w art. 7 ust. 5 ustawy o CIT. Pozwala on obniżyć dochód o poniesioną stratę w ciągu pięciu następujących po sobie lat podatkowych, z tym że w żadnym z nich wysokość odliczenia nie może przekroczyć 50 proc. straty.
Kto ureguluje zobowiązania zmarłego wobec fiskusa?
Kto ureguluje zobowiązania zmarłego wobec fiskusa?

Zobacz również
Szpital uznał, że wynik z 2010 r. jest nie tylko stratą w rozumieniu ekonomicznym, lecz także fiskalnym. To wynik tego, że koszty podatkowe przewyższyły przychody – argumentował. Był więc przekonany, że postąpił słusznie, rozliczając stratę w zeznaniu za 2015 r.
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach był jednak innego zdania. Zwrócił uwagę na art. 7 ust. 3 i ust. 4 ustawy o CIT, z których wynika, że w zeznaniu rocznym można odliczać tylko stratę poniesioną na działalności podlegającej opodatkowaniu. Tymczasem szpital, realizując cel statutowy, korzysta w tym zakresie ze zwolnienia z podatku – podkreślił organ. Dodał, że w takiej sytuacji przychody i koszty szpitala są neutralne podatkowo. Strata poniesiona zatem na działalności statutowej ma znaczenie tylko ekonomiczne, a nie podatkowe, i nie można jej odliczyć w zeznaniu rocznym.
Interpretacja dyrektora IS w Katowicach z 2 września 2016 r., nr IBPB-1-3/4510-654/16-1/MO.