Domki i apartamenty na doby bez minimalnego podatku

Usługa hotelarska nie jest podobna do najmu, dzierżawy ani innej o podobnym charakterze – stwierdził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w sprawie podatku od przychodów z budynków.

Wyrok jest zgodny z dominującą już linią orzeczniczą, w tym orzeczeniami Naczelnego Sądu Administracyjnego z 12 lipca 2023 r. (sygn. II FSK 372/23 i 4 lipca 2023 r. (II FSK 70/21 oraz II FSK 71/21).

Minimalny CIT lub PIT

Spory z fiskusem dotyczą art. 24b ustawy o CIT (analogicznie art. 30g ustawy o PIT). Przepisy te dotyczą podatku od przychodów z budynków oddanych w całości albo w części do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej o podobnym charakterze. Podstawą opodatkowania jest suma przychodów z poszczególnych budynków pomniejszona o 10 mln zł. Stawka podatku wynosi 0,035 proc. podstawy opodatkowania.

Jest to podatek minimalny, ponieważ jeżeli firma wykazuje dochód, to kwotę zapłaconego podatku od przychodów z budynków odlicza od zaliczki na CIT lub PIT albo od podatku dochodowego wynikającego z rocznego rozliczenia. Podatnicy mogą więc nie wpłacać podatku od przychodów z budynków, jeżeli jest on niższy od kwoty miesięcznej (kwartalnej) zaliczki na CIT lub PIT.

Przedsiębiorcy z branż hotelowej i turystycznej uważają jednak, że przepisy o tym podatku ich nie dotyczą, bo – jak argumentują – oni sami nie świadczą usługi najmu, dzierżawy ani innej o podobnym charakterze.

Na doby, z atrakcjami

Tego zdania była podatniczka, w której sprawie zapadł najnowszy wyrok poznańskiego WSA. Wyjaśniła, że prowadzi działalność gospodarczą poprzez sieć ośrodków wypoczynkowych. W ich skład wchodzą budynki z apartamentami oraz domki stanowiące odrębne budynki. Jedne i drugie są udostępniane na doby. Goście mają zapewniony parking, grill elektryczny, komplet ręczników, akcesoria dziecięce (tj. wanienka, łóżeczko, krzesełko), mikrofalówkę, ekspres do kawy. W niektórych lokalizacjach mogą korzystać z dodatkowych świadczeń, takich jak: basen, brodzik dla dzieci, salon gier, stół do tenisa stołowego, sale zabaw dla dzieci, automaty do gier i zabaw, jacuzzi, kawiarnia, bistro.

Budynki są zgłoszone do prowadzonej przez miejscowego wójta (burmistrza, prezydenta miasta) ewidencji, o której mowa w art. 38 ust. 3 ustawy o usługach hotelarskich oraz usługach pilotów wycieczek i przewodników turystycznych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1944).

Podatniczka dodała, że przeważający przedmiot jej działalności gospodarczej to PKD 55.20.Z „Obiekty noclegowe turystyczne i miejsca krótkotrwałego zakwaterowania”, a pozostała jej działalność to m.in. PKD 55.10.Z Hotele i podobne obiekty zakwaterowania.

Uważała, że nie podlega przepisom o podatku od przychodów z budynków.

Podobna do najmu

Innego zdania był dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej. Stwierdził, że jeżeli świadczeniem głównym jest oddanie części budynku do używania, to taka umowa jest podobna do umowy najmu. Nie ma znaczenia to, że pobyt gości jest krótko terminowy, a jego trakcie można bez dodatkowej opłaty korzystać z dodatkowych świadczeń – dodał dyrektor KIS.

Zbyt wiele różnic

Interpretację tę uchylił WSA w Poznaniu. Orzekł, że usługa hotelarska w żaden sposób nie jest podobna do umów najmu i dzierżawy, uregulowanych w art. 659 i art. 693 kodeksu cywilnego.

Sąd wskazał na liczne różnice między nimi, m.in. kodeksowe prawo zastawu, prawo podnajmu, jeśli umowa najmu tego nie zabrania. Ponadto – dodał – prawo najmu lub dzierżawy mogą być ujawnione w księdze wieczystej, zgodnie z art. 16 ust. 2 pkt 1 ustawy o księgach wieczystych i hipotece (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1984). Natomiast kodeks cywilny wskazuje, kto wstępuje w stosunek najmu w razie śmierci najemcy lokalu mieszkalnego.

Regulacje dotyczące umów najmu znajdują się również poza kodeksem cywilnym, np. w ustawach: o dodatkach mieszkaniowych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1335), o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 725). W tej ostatniej ustawie uregulowano np. najem: okazjonalny, instytucjonalny, instytucjonalny z dojściem do własności. Ponadto przewiduje ona możliwość ujawnienia w księdze wieczystej roszczenia najemcy o przeniesienie prawa własności lokalu mieszkalnego, ustanowienie hipoteki zabezpieczającej wierzytelność najemcy.

Z kolei do ochrony praw lokatorów stosuje się przepisy o ochronie własności, ograniczenia czasowe w zakresie eksmisji.

Wszystkich tych regulacji nie ma w ustawie o usługach hotelarskich. Umowa o świadczenie usług hotelarskich jest umową nazwaną, zdefiniowaną i szczegółowo uregulowaną w odrębnej ustawie – zwrócił uwagę WSA.

Dodał, że gdyby zamiarem ustawodawcy było objęcie usług hotelarskich podatkiem od przychodów z budynków, to wprost musiałby to zapisać w art. 24b ustawy o CIT (art. 30g ustawy o PIT). Tego wymaga reguła rozstrzygania na korzyść podatnika wątpliwości co do treści przepisów prawa podatkowego (art. 2a ordynacji podatkowej) – wskazał sąd.

Wyrok jest nieprawomocny.©℗

orzecznictwo