Jak rozliczyć w VAT i CIT zakup usług promocyjno-reklamowych w ramach sponsoringu właściwego

Y spółka z o.o. (podatnik VAT czynny, polski rezydent podatkowy) zawarła 20 maja 2024 r. umowę sponsoringu z klubem sportowym (podatnik VAT czynny) będącym klubem, o którym mowa w art. 28 ust. 1 ustawy o sporcie. Umowa została zawarta na 36 miesięcy i ma obowiązywać od 1 czerwca 2024 r. do 31 maja 2027 r. Zgodnie z nią spółka (sponsor) zobowiązała się do przekazywania klubowi sportowemu (sponsorowanemu) przez okres trwania umowy kwoty 12 300 zł brutto miesięcznie.

Zawarta umowa przewiduje miesięczne (miesiąc kalendarzowy) okresy rozliczeniowe. Sponsorowany (klub sportowy) będzie musiał przeznaczać środki na finansowanie działalności określonej w art. 28 ust. 2 ustawy o sporcie (tj. zakup sprzętu sportowego, pokrycie kosztów organizowania zawodów sportowych lub uczestnictwa w tych zawodach, pokrycie kosztów korzystania z obiektów sportowych dla celów szkolenia sportowego) i będzie dokonywać rozliczenia wydatków wobec sponsora. Klub sportowy zobowiązał się w umowie do publicznego promowania pozytywnego wizerunku sponsora, w tym do działań takich jak: promowanie logo i nazwy sponsora (np. poprzez umieszczenie ich na koszulkach zawodników, tablicach informacyjnych, materiałach reklamowych), promowanie danych adresowych sponsora i przedmiotu jego działalności (np. poprzez umieszczenie stosownych tablic i banerów reklamowych, zamieszczenie informacji w prasie itp.), zamieszczenie stosownych informacji na stronach internetowych sponsorowanego. Zgodnie z umową klub sportowy za ww. usługi będzie wystawiać faktury za okresy miesięczne, na kwotę otrzymanego wsparcia. 1 lipca 2024 r. klub sportowy wystawił fakturę za wykonane w czerwcu 2024 r. usługi promocyjno-reklamowe na kwotę brutto 12 300 zł (kwota netto: 10 000 zł, VAT: 2300 zł) w formie elektronicznej (PDF), przy czym dokument ten nie zawierał wyrazów „metoda kasowa”. Spółka otrzymała tę fakturę tego samego dnia (na adres firmowej poczty elektronicznej). Spółka planuje zapłacić za fakturę 8 lipca 2024 r. przelewem na rachunek bankowy klubu sportowego figurujący na białej liście podatników VAT (w mechanizmie podzielonej płatności). Otrzymane wynagrodzenie odpowiada wartości rynkowej wykonanych usług reklamowych w czerwcu 2024 r. zgodnie z zawartą umową sponsoringu. Spółka prowadzi wyłącznie działalność opodatkowaną VAT (produkcja materiałów budowlanych, a VAT oraz zaliczki na CIT rozlicza na zasadach ogólnych za okresy miesięczne. Spółka nie prowadzi działalności w specjalnej strefie ekonomicznej ani nie uzyskuje przychodów zwolnionych z CIT. Dla spółki właściwa jest stawka CIT w wysokości 19 proc. Pomiędzy spółką a klubem sportowym nie zachodzą powiązania, o których mowa w art. 32 ust. 2 ustawy o VAT. W jaki sposób spółka powinna rozliczyć w VAT i CIT zakup usług wykonanych w czerwcu w ramach umowy sponsoringu?

Umowa sponsoringu i jej kwalifikacja

Ani ustawa o VAT, ani ustawa o CIT nie definiują pojęcia sponsoringu. Jak wyjaśnił dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 1 września 2023 r., sygn. 0114-KDIP2-1.4010.397.2023.1.AZ: „Jest on definiowany jako «finansowanie czegoś, często w zamian za reklamowanie własnej działalności» (Słownik wyrazów obcych PWN – wersja internetowa). Sponsorowanie może wiązać się z otrzymywaniem świadczeń wzajemnych od podmiotu sponsorowanego, bądź też mieć charakter jednostronny”.

Skutki podatkowe sponsoringu są uzależnione od treści tego stosunku prawnego. W tym miejscu należy zaznaczyć, że umowy sponsoringu należą do kategorii umów nienazwanych – żadne przepisy nie zawierają bowiem ich definicji. Możliwość ich zawarcia wynika z art. 3531 kodeksu cywilnego, który zakłada swobodę umów w obrocie gospodarczym.

Jak wskazał dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej z 27 lutego 2020 r., sygn. 0114-KDIP2-1.4010.548.2019.3.OK: „Sponsoring jest jedną z form promocji, polegającą na skojarzeniu pozytywnego obrazu sponsorowanego ze sponsorem, którego znak towarzyszy imprezom lub działaniom sponsorowanej osoby lub instytucji. Sponsoring uznawany jest za formę reklamy, której przedmiotem jest firma i jej produkty. Sponsorowanie ma także kształtować pozytywny wizerunek firmy i popularyzować jej nazwę na rynku. Zwiększenie popularności firmy może mieć wpływ na wzrost uzyskiwanych przez nią przychodów. Umowa sponsoringu może przybrać formę tzw. sponsoringu właściwego (wzajemność świadczeń) lub sponsoringu niewłaściwego (który swoim charakterem zbliżony jest do darowizny, gdyż zawiera się w jednostronnym zobowiązaniu się sponsora do finansowania sponsorowanego). Gdy umowa zawarta między stronami przewiduje, że w zamian za przekazanie określonych środków pieniężnych, wartości rzeczowych lub świadczeń sponsor otrzyma od podmiotu sponsorowanego ekwiwalentne świadczenie wzajemne o charakterze reklamowym, można mówić o tzw. sponsoringu właściwym. Stanowi on w istocie odpłatne nabycie usług reklamowych. Koszty sponsoringu właściwego stanowią wówczas w całości koszty uzyskania przychodów sponsora. W przypadku, gdy sponsor nie otrzymuje żadnego świadczenia wzajemnego od podmiotu sponsorowanego, poniesione przez niego wydatki mają charakter darowizny (tzw. sponsoring niewłaściwy)”. Por. interpretacje indywidualne dyrektora KIS z 2 marca 2023 r., sygn. 0111-KDIB1-1.4010.12.2023.2.SG; z 29 lipca 2022 r., sygn. 0112-KDIL1-1.4012.258.2022.1.JK.

W analizowanej sprawie spółka zobowiązała się do przekazywania klubowi sportowemu (Sponsorowany) kwoty 12 300 zł brutto miesięcznie w trakcie trwania zawartej umowy. Zgodnie z zawartą umową sponsoringu klub sportowy zobowiązał się do publicznego promowania pozytywnego wizerunku sponsora. Otrzymane wynagrodzenie od sponsora odpowiada wartości rynkowej usług reklamowych wykonanych w czerwcu 2024 r. Należy więc uznać, że omawiana umowa sponsoringu przybiera formę sponsoringu właściwego, gdyż występuje tutaj wzajemność świadczeń. Dodatkowo należy podkreślić, że z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że wzajemne świadczenia sponsora (wsparcie) oraz sponsorowanego (usługi promocyjno-reklamowe) są ekwiwalentne. ©℗

VAT

W przypadku sponsoringu właściwego, z jakim mamy do czynienia z analizowanej sprawie, sponsorowany (tj. w analizowanym przypadku klub sportowy) świadczy usługi o charakterze reklamowym (reklamowo-promocyjno-marketingowym). Jak wskazał dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej z 5 sierpnia 2020 r., sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.294.2020.2.JS: „W przypadku umowy sponsoringu, gdy sponsor przekazuje towary lub świadczy usługi, obie te czynności należy zakwalifikować jako podlegające działaniu ustawy o podatku od towarów i usług, a mianowicie z jednej strony odpłatną dostawę towarów lub świadczenie usług dokonaną przez sponsora oraz z drugiej strony – odpłatne świadczenie usługi reklamowej przez sponsorowanego. Odpłatny charakter transakcji wynika z faktu, że dochodzi do ekwiwalentnej wymiany, polegającej na dostawie towaru za świadczenie usługi reklamowej. Realizowaną czynność sponsoringu należy traktować jako zamianę towaru/usługi na usługę reklamową. Zapłatą za takie usługi może być zarówno gotówka, jak i świadczenie o charakterze rzeczowym czy też usługa”. Por. interpretacja indywidualna dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 30 sierpnia 2012 r., sygn. IPPP2/443-509/12-5/RR.

Usługi reklamowe są opodatkowane podstawową stawką VAT wynoszącą obecnie 23 proc. (art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146ef ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że klub sportowy ma status podatnika VAT czynnego. Zgodnie z zawartą umową sponsoringu spółka zobowiązała się do przekazywania sponsorowanemu przez okres trwania umowy kwoty 12 300 zł brutto miesięcznie. Otrzymane wsparcie zawiera w sobie VAT, stąd kwota VAT od usługi reklamowej za czerwiec 2024 r. (wyliczona tzw. rachunkiem w stu) wynosi: 2300 zł [(12 300 zł x 23) : (100 + 23)].

Podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej (art. 29a ust. 1 ustawy o VAT). Zgodnie z art. 29a ust. 6 pkt 1 ustawy o VAT podstawa opodatkowania obejmuje podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty VAT. Klub sportowy na wystawionej fakturze za przedmiotowe usługi reklamowe za czerwiec 2024 r. prawidłowo wykazał: 12 300 zł (kwota brutto), 10 000 zł (kwota netto) i 2300 zł (VAT).

Należy wskazać, że spółka w związku z umową sponsoringu dokonała nabycia usługi reklamowej. W przypadku zakupów krajowych, stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług. Otrzymana od klubu sportowego faktura dokumentująca te usługi generuje dla spółki podatek naliczony w wysokości 2300 zł (wartość nabycia netto: 10 000 zł). Jak wskazał dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej z 5 sierpnia 2020 r., sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.294.2020.2.JS, sponsorowi: „(…) przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego wynikającego z faktur wystawionych na podstawie umowy sponsoringu, wystawionych przez Sponsorowanego na podstawie umowy sponsoringu”. Por. interpretacja indywidualna dyrektora IS w Warszawie z 9 stycznia 2017 r., sygn. 1462-IPPP1.4512.940.2016.1.JL. Należy tutaj dodać, że prawo to przysługuje na zasadach ogólnych. Stosownie zaś do reguły zawartej w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT – w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych – podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn.:

• odliczenia tego dokona podatnik VAT i
• towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są lub będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zatem warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Jednocześnie zasada ta wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że spółka prowadzi wyłącznie działalność opodatkowaną VAT. Nabyte na cele prowadzonej działalności usługi reklamowe wykazują zatem związek z działalnością opodatkowaną VAT. Zatem spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości.

Należy jednak podkreślić, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części pod warunkiem zarówno spełnienia przez niego przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, jak i niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o VAT. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Spółka jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny, a zatem nie dotyczy jej wyłączenie zawarte w art. 88 ust. 4 ustawy o VAT. W analizowanej sprawie nie stosuje się również pozostałych wyłączeń z art. 88 ustawy o VAT.

Trzeba ustalić, za jaki okres spółka może skorzystać z uprawnienia do odliczenia podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy o VAT prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

W przypadku usług reklamowych obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z regułą ogólną zawartą w art. 19a ust. 1 ustawy o VAT, tj. z chwilą wykonania usługi. W analizowanej sprawie umowa sponsoringu przewiduje miesięczne okresy rozliczeniowe (miesiąc kalendarzowy). Zgodnie z art. 19a ust. 3 ustawy o VAT usługę, dla której w związku z jej świadczeniem są ustalane następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Usługę świadczoną w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla której w związku z jej świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Obowiązek podatkowy od usług reklamowych wykonanych w czerwcu 2024 r. powstał więc 30 czerwca 2024 r. (tj. w ostatnim dniu przejętego okresu rozliczeniowego).

Spółka planuje zapłacić 8 lipca 2024 r. za usługi reklamowe wykonane w czerwcu 2024 r., czyli nie doszło do zapłaty zaliczki, o której mowa w art. 19a ust. 8 ustawy o VAT.

Skoro w analizowanej sprawie obowiązek podatkowy w VAT od nabytych usług reklamowych powstał 30 czerwca 2024 r., to w świetle art. 86 ust. 10 ustawy o VAT prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego od tych usług powstaje w rozliczeniu za czerwiec 2024 r. Jednak spółka nie może skorzystać z tego prawa do odliczenia w rozliczeniu za czerwiec 2023 r., ponieważ w analizowanym przypadku podatek naliczony wynika z otrzymanej faktury. Zgodnie zaś z art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy o VAT prawo do odliczenia nie może powstać wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę (generującą podatek naliczony). Spółka otrzymała fakturę 1 lipca 2024 r., dlatego podatek naliczony wynikający z tej faktury spółka może odliczyć dopiero w rozliczeniu za lipiec 2024 r. Na potrzeby schematu odliczenia zakładam, że spółka zrobi to w JPK_V7M za lipiec 2024 r., tj. nie skorzysta z alternatywnej możliwości odliczenia w kolejnych miesiącach przewidzianej w art. 86 ust. 11 ustawy o VAT.

Zatem w JPK_V7M za lipiec 2024 r. spółka powinna wykazać na podstawie otrzymanej faktury (bez żadnych dodatkowych oznaczeń) zakup usług reklamowych, tj. wartość nabycia netto w kwocie 10 000 zł w polach K_42 (ewidencja) i P_42 (deklaracja) oraz podatek naliczony w kwocie 2300 zł w K_43 (ewidencja) i P_43 (deklaracja). ©℗

CIT

Zgodnie z art. 15 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy o CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Zatem warunkiem uznania za koszt uzyskania przychodów wydatku poniesionego przez podatnika jest łączne spełnienie przez niego następujących przesłanek:

• został on poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik);
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona;
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą;
• został poniesiony w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów;
• został właściwie udokumentowany;
• nie znajduje się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Do kategorii wydatków mających na celu osiągnięcie przychodów zalicza się m.in. koszty reklamy, promocji i marketingu. Wydatki poniesione na reklamę, jako niewymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, w pełnej wysokości mogą stanowić koszty uzyskania przychodów na zasadach ogólnych (interpretacja indywidualna dyrektora KIS z 9 lipca 2018 r., sygn. 0111-KDIB1-1.4010.171.2018.1.BS). Z kolei jak wskazał dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej z 1 września 2023 r., sygn. 0114-KDIP2-1.4010.397.2023.1.AZ: „Pod pojęciem reklamy należy rozumieć działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Może być ona realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych lub zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych czy modnych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Można, wobec tego wyróżnić reklamę towaru, usługi, a także reklamę firmy (przedsiębiorstwa)”. Por. interpretacja indywidualna dyrektora KIS z 22 stycznia 2020 r., sygn. 0114-KDIP2-2.4010.487.2019.2.AS.

Wśród działań podejmowanych przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą mających na celu kształtowanie popytu na oferowane przez nie towary, usługi bądź markę można wyróżnić sponsoring.

W analizowanej sprawie mamy do czynienia z umową sponsoringu właściwego, ponieważ spółka jako sponsor w zamian za przekazanie określonych środków pieniężnych otrzyma od podmiotu sponsorowanego, tj. klubu sportowego, ekwiwalentne świadczenie wzajemne o charakterze reklamowym. Zatem umowa sponsoringu stanowi w istocie odpłatne nabycie usług reklamowych przez spółkę. Koszty sponsoringu właściwego stanowią zatem dla spółki w całości koszty uzyskania przychodów (por. interpretacje indywidualne dyrektora IS w Warszawie z 23 lipca 2012 r., sygn. IPPB5/423-379/12-4/RS; dyrektora IS w Poznaniu z 14 kwietnia 2015 r., sygn. ILPB3/4510-1-11/15-2/JG; dyrektora KIS z 28 lipca 2021 r., sygn. 0111-KDIB1-1.4010.181.2021.4.BS; dyrektora KIS z 1 czerwca 2023 r., sygn. 0111-KDIB1-1.4010.171.2023.2.KM).

Spółce przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego z otrzymanej faktury, dlatego ten podatek naliczony (tj. 2300 zł) nie stanowi kosztu uzyskania przychodów (art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o CIT). Kosztem uzyskania przychodów w związku z nabyciem usług reklamowych (wykonanych w czerwcu 2024 r.) na podstawie umowy sponsoringu będzie kwota netto wynikająca z otrzymanej faktury, tj. 10 000 zł.

Uwaga! Jeżeli spółka dokona zapłaty za przedmiotową fakturę 8 lipca 2024 r. przelewem na rachunek bankowy klubu sportowego figurujący na białej liście podatników VAT, to zaliczeniu przedmiotowych wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów nie sprzeciwi się art. 15d ustawy o CIT.

Jak wskazał dyrektor IS w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 30 października 2012 r., sygn. ILPB3/423-283/12-2/JG: „(…) przedmiotowe koszty poniesione na sponsoring, jako koszty pośrednie należy ująć w ciężar kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia, zgodnie z art. 15 ust. 4d i ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych”. Koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą (art. 15 ust. 4d ustawy o CIT).

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów (z zastrzeżeniem art. 15 ust. 4a i 4f–4h ustawy o CIT) uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e ustawy o CIT).

W analizowanej sprawie faktura dokumentująca usługi reklamowe świadczone przez klub sportowy została wystawiona 1 lipca 2024 r. Należy więc uznać, że wydatki zostały poniesione 1 lipca 2024 r. (data wystawienia dokumentującej je faktury) i powinny być zaliczone w ciężar kosztów uzyskania przychodów w lipcu 2024 r.

Zatem w lipcu 2024 r. spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów kwotę 10 000 zł poniesioną na usługi wykonane na podstawie umowy sponsoringu, które udokumentowano fakturą otrzymaną od klubu sportowego.

Ulga sponsoringowa

Powstaje pytanie, czy w stosunku do przedmiotowych wydatków poniesionych na podstawie umowy sponsoringu zawartej z klubem sportowych spółka może skorzystać z usługi sponsoringowej (tj. ulgi dla wspierających sport). W interesującym nas zakresie należy wskazać, że zgodnie z art. 18ee ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych może odliczyć od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18 stawy o CIT, kwotę stanowiącą 50 proc. kosztów uzyskania przychodów poniesionych na działalność sportową. Przy czym kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.

W myśl art. 18ee ust. 2 ustawy o CIT za koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność sportową uznaje się koszty poniesione na finansowanie:

1) klubu sportowego, o którym mowa w art. 28 ust. 1 ustawy o sporcie, na realizację celów wskazanych w art. 28 ust. 2 tej ustawy;

2) stypendium sportowego;

3) imprezy sportowej, niebędącej masową imprezą sportową, o której mowa w art. 3 pkt 3 ustawy z 20 marca 2009 r. o bezpieczeństwie imprez masowych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 616).

Zgodnie z art. 28 ust. 1 ustawy o sporcie klub sportowy działający na obszarze danej jednostki samorządu terytorialnego, niedziałający w celu osiągnięcia zysku, może otrzymywać dotację celową z budżetu tej jednostki na podstawie uchwały, o której mowa w art. 27 ust. 2, z zastosowaniem przepisów ustawy z 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1270; ost.zm. Dz.U. z 2024 r. poz. 858) w zakresie udzielania dotacji celowych dla podmiotów niezaliczanych do sektora finansów publicznych i niedziałających w celu osiągnięcia zysku.

Należy wskazać, że zawarte w art. 18ee ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT odesłanie do art. 28 ust. 1 ustawy o sporcie oznacza, że koszt powinien być poniesiony na klub sportowy niedziałający w celu osiągnięcia zysku (por. interpretacje indywidualne dyrektora KIS z 8 listopada 2022 r., sygn. 0114-KDIP2-1.4010.92.2022.1.JF; z 1 czerwca 2023 r., sygn. 0111-KDIB1-1.4010.171.2023.2.KM).

Stosownie do art. 28 ust. 2 ustawy o sporcie dotacja ma służyć realizacji celu publicznego, o którym mowa w art. 27 ust. 2 ustawy o sporcie, i może być przeznaczona w szczególności na:

1) realizację programów szkolenia sportowego,

2) zakup sprzętu sportowego,

3) pokrycie kosztów organizowania zawodów sportowych lub uczestnictwa w tych zawodach,

4) pokrycie kosztów korzystania z obiektów sportowych dla celów szkolenia sportowego,

5) sfinansowanie stypendiów sportowych i wynagrodzenia kadry szkoleniowej

– jeżeli wpłynie to na poprawę warunków uprawiania sportu przez członków klubu sportowego, który otrzyma dotację, lub zwiększy dostępność społeczności lokalnej do działalności sportowej prowadzonej przez ten klub.

Należy mieć na uwadze, że ww. katalog wydatków ma charakter otwarty, co oznacza, iż odliczeniu powinno podlegać także finansowanie innych przedsięwzięć z zakresu działalności sportowej. Jednakże, aby było to możliwe, wydatek musi wpłynąć na poprawę warunków uprawiania sportu przez członków klubu sportowego, który otrzyma dotację, lub zwiększyć dostępność społeczności lokalnej do działalności sportowej prowadzonej przez ten klub (interpretacja indywidualna dyrektora KIS z 8 grudnia 2022 r., sygn. 0111-KDIB1-1.4010.670.2022.1.AND). Jak wskazał dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej z 1 czerwca 2023 r., sygn. 0111-KDIB1-1.4010.171.2023.2.KM: „W przypadku ulgi na działalność sportową odliczeniu będą podlegały koszty poniesione na kluby sportowe, które realizują cele określone w art. 28 ustawy o sporcie, tj. m.in. zakup sprzętu sportowego, pokrycie kosztów organizowania zawodów sportowych lub uczestnictwa w tych zawodach, pokrycie kosztów korzystania z obiektów sportowych dla celów szkolenia sportowego”.

Koszty, o których mowa w art. 16ee ust. 1 ustawy o CIT, podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym (art. 18ee ust. 8 ustawy o CIT). Z przedstawionego opisu stanu faktycznego nie wynika, aby poniesione wydatki na podstawie umowy sponsoringowej zostały spółce w jakikolwiek zwrócone.

Odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty, o których mowa w art. 18ee ust. 1 ustawy o CIT (zob. art. 18ee ust. 9 ustawy o CIT). Podatnik korzystający z odliczenia składa w terminie złożenia zeznania, w którym dokonuje tego odliczenia, informację, według ustalonego wzoru (tj. CIT-CSR), zawierającą wykaz poniesionych kosztów podlegających odliczeniu (art. 18ee ust. 10 ustawy o CIT).

Jak wskazał dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej z 4 maja 2023 r., sygn. 0114-KDIP2-1.4010.161.2023.1.MR1: „Ulga sponsoringowa określona w art. 18ee ustawy o CIT stanowi zachętę podatkową dla przedsiębiorców, którzy wspierają działalność sportową, kulturalną, szkolnictwo wyższe i naukę. Ulga polega na odliczeniu od podstawy obliczenia podatku 50 proc. kosztów uzyskania przychodów poniesionych na ww. działalność. Podatnik, który ponosi wydatki na wymienione cele, oprócz zaliczenia ich do kosztów podatkowych może dodatkowo odliczyć 50 proc. tych kosztów od podstawy opodatkowania”. Por. interpretacja indywidualna dyrektora KIS z 8 listopada 2022 r., sygn. 0114-KDIP2-1.4010.92.2022.1.JF.

W analizowanej sprawie są spełnione warunki, aby poniesione wydatki mogły zostać odliczone w ramach ulgi dla wspierających sport, gdyż:

• wydatki zostały poniesione na podstawie umowy sponsoringu i nie zostały w jakiejkolwiek formie zwrócone sponsorowi,
• sponsorowany klub sportowy jest klubem, o którym mowa w art. 28 ust. 1 ustawy o sporcie,
• sponsorowany (klub sportowy) przeznaczy środki na finansowanie działalności określonej w art. 28 ust. 2 ustawy o sporcie.

Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej z 21 marca 2023 r., sygn. 0114-KDIP2-1.4010.73.2023.2.KW stwierdził, że: „Spółka może uznać wydatki poniesione przez Spółkę na sponsoring (…), które mają charakter reklamowy, promocyjny, za koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność sportową, które kwalifikują się do objęcia ulgą, o której mowa w art. 18ee ustawy o CIT”.

Zatem spółka obok zaliczenia przedmiotowych wydatków do kosztów uzyskania przychodów (tj. kwoty 10 000 zł) dodatkowo może odliczyć od dochodu 50 proc. tych kosztów uzyskania przychodów (tj. 5000 zł) w ramach ulgi dla wspierających sport w zeznaniu rocznym CIT-8 za 2024 r. (por. interpretacja indywidualna dyrektora KIS z 2 marca 2023 r., sygn. 0111-KDIB1-1.4010.12.2023.2.SG). Do zeznania CIT-8 powinien być dodany załącznik CIR-CSR zawierający wykaz poniesionych kosztów podlegających odliczeniu. Na potrzeby schematu rozliczenia zakładam, że kwota odliczenia w roku podatkowym nie przekroczy kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.

Podsumowanie

Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów kwotę 10 000 zł tytułem nabycia usług reklamy na podstawie umowy sponsoringu, a dodatkowo w zeznaniu CIT-8 za 2024 r. może odliczyć w ramach ulgi dla wspierających sport kwotę 5000 zł. ©℗