Subskrybuj nas na Youtube
OPIS SYTUACJI: Dermokow SA zajmuje się dystrybucją kosmetyków, suplementów diety itp. W związku z taką działalnością firma organizuje różne akcje promocyjne, sprzedażowe, w tym programy akcji premiowych. Co do zasady organizacją promocji i działań marketingowych zajmowali się pracownicy spółki, korzystając jedynie w niewielkim zakresie z pomocy zewnętrznych podmiotów. Od pewnego czasu w firmie dyskutuje się o nieco innym modelu promowania dystrybuowanych towarów. Stało się to za sprawą nowego dyrektora sprzedaży, który przyszedł do Dermokow SA z innej firmy działającej w tej samej branży i po wstępnym zapoznaniu się z sytuacją panującą w spółce zaproponował zmiany w modelu promowania towarów. Dyrektor, pan Jacek, przedstawił zarządowi opracowane przez siebie rozwiązania, które – jak to podkreślił – w przeszłości z dużym powodzeniem stosował u swojego wcześniejszego pracodawcy.
Program spodobał się zarządowi, opracowanie zdawało się być rzetelne, a prognozy obiecujące. W zasadzie w jednym punkcie tego programu pojawiła się kontrowersja, a nawet zarysował spór. Co ciekawe, swoje weto zgłosił dyrektor finansowy będący jednocześnie członkiem zarządu. Chodziło o szerokie zastosowanie outsourcingu w zakresie organizacji sprzedaży premiowych i innych akcji marketingowych. Pan Jacek zaproponował, aby firma skorzystała z takiego rozwiązania i odstąpiła od samodzielnej organizacji i obsługi takich akcji, a w miejsce tego skorzystała z usług zewnętrznego podmiotu, który ma wypracowane metody, dostawców prezentów, ścieżki dystrybucji, a nawet na atrakcyjnych warunkach zawarte umowy z firmami kurierskimi. Dodatkowo, co nowy dyrektor sprzedaży kilkakrotnie wyraźnie podkreślił, taki model jest niezwykle korzystny, a jednocześnie bezpieczny fiskalnie.
I właśnie ten fiskalny aspekt zaniepokoił dyrektora finansowego spółki.
Nie do końca był on bowiem przekonany co do tego, że istotnie taki model jest nie tylko optymalny, ale nawet bezpieczny podatkowo. Między panami wywiązała się dyskusja w tej sprawie, a żaden z nich nie był w stanie przekonać drugiego. Pan Jacek przekonywał, że dzięki takiemu modelowi organizacji i obsługi akcji sprzedaży premiowych unikną rozliczania PIT-ów uczestników, którzy otrzymają nagrody, nie będą musieli opodatkować VAT nieodpłatnego przekazania nagród, dostaną od firmy marketingowej, która zorganizuje całą akcję, jedną zbiorczą fakturę, z której rozliczą podatek naliczony, i na jej podstawie zaliczą do kosztów podatkowych cały wydatek z niej wynikający (oczywiście w kwocie netto).
Jednak dyrektor finansowy pamiętał, że niedawno rozmawiał o takim rozwiązaniu z doradcą podatkowym, który od kilku lat obsługuje firmę, i ten opowiadał, że jakiś czas temu zmieniła się wykładnia prezentowana przez organy podatkowe i sądy administracyjne dotycząca właśnie takich programów marketingowych, również sprzedaży premiowej, które są kompleksowo obsługiwane przez podmioty zewnętrzne. Pamiętał, że jest z tym jakiś problem i że właśnie w ich przypadku nabycie takich usług niosłoby ze sobą jakieś istotne ryzyko fiskalne.
Ze względu na to, że dyrektor finansowy nie znał dokładnie aktualnej sytuacji, szczegółów takiej wykładni i rzeczywistych obszarów ryzyka fiskalnego, zaproponował, by wspólnie z panem Jackiem spotkali się z panem Jakubem, doradcą podatkowym, i porozmawiali na temat tej części planu modyfikacji działań marketingowych firmy, która zakłada skorzystanie z szerokiego outsourcingu marketingowego przy obsłudze programów sprzedaży premiowej.
W konsekwencji tego zaplanowano spotkanie, w którym uczestniczyli panowie: Jacek (dyrektor sprzedaży), Adam (dyrektor finansowy) oraz Jakub (doradca podatkowy). ©?
● Etap I Ustalenie zakresu i charakteru świadczenia
– Panie Jakubie, niech nam pan powie, jak to jest z tymi świadczeniami kompleksowymi – dyrektor finansowy przeszedł do rzeczy zaraz po krótkim przedstawieniu dwóch pozostałych uczestników spotkania, którzy wcześniej nie mieli okazji się spotkać.
– Wszystko po kolei. Najpierw musimy sprawdzić, co też panów tak strasznie poróżniło – zażartował doradca.
– Jacku, opowiedz o swoim pomyśle na obsługę akcji marketingowych – dyrektor finansowy zwrócił się do swojego kolegi kierującego pionem sprzedaży.
W kilku zdaniach, bez nadmiernego rozwodzenia się na temat szczegółów swojego pomysłu, dyrektor sprzedaży opowiedział o swojej koncepcji, wskazując przy tym na najważniejsze elementy.
– Czyli zewnętrzna firma marketingowa miałaby się zajmować całą akcją promocyjną – upewnił się doradca.
– Właśnie tak.
– I to ona nabywałaby m.in. towary, które następnie przekazywałaby jako prezenty w ramach organizowanej na wasze zlecenie akcji promocyjnej? – dopytywał doradca.
– Tak, działałaby na nasze zlecenie, ale we własnym imieniu. My tylko przedstawilibyśmy nasze wymagania co do prezentów, a oni przedstawiliby nam listę. Akceptacja listy byłaby po naszej stronie, ale tutaj kończyłaby się nasza rola.
– Czyli my nie kupowalibyśmy tych prezentów, nie dysponowalibyśmy nimi, de facto tylko za nie płacimy – drążył temat doradca.
– A czy znamy ich cenę? – wtrącił się dyrektor finansowy.
– Do rozważenia są dwie opcje finansowania całej akcji – wyjaśnił dyrektor sprzedaży. – Albo określenie wszystkich oczekiwań, listy prezentów, listy działań promocyjnych itp., a następnie do tego wycena świadczącego i budżet – wówczas nie interesują nas ceny jednostkowe, albo rozliczenie na zasadzie koszt plus, czyli cena każdego działania. W drugim modelu, przy zakupach zewnętrznych świadczący przedstawia wszystkie wydatki i nalicza od tego marżę, a my mu płacimy łączną cenę.
– Czyli niezależnie od przyjętego rozliczenia prezenty zawsze kupuje świadczący i on przekazuje je uczestnikom, działając samodzielnie – podsumował doradca. – Jest jedna dobra wiadomość, w tej sytuacji po naszej stronie z pewnością nie wystąpi obowiązek opodatkowania VAT nieodpłatnego przekazania towarów.
● Etap II Sprawdź, czy możliwe jest sklasyfikowanie usługi jako kompleksowej
– To bardzo dobrze, o to właśnie chodziło – ucieszył się dyrektor sprzedaży. – To w zasadzie mamy temat zamknięty, twoje wątpliwości rozwiane – zwrócił się do dyrektora finansowego. – Możemy kończyć spotkanie.
– Zaraz, zaraz – uspokoił go pan Adam. – Znamy się z panem Jakubem od lat i widzę, że to nie koniec zagadnienia.
– Niestety to prawda – potwierdził doradca.
– Chyba czegoś nie rozumiem – dyrektor sprzedaży teatralnym gestem załamał ręce.
– Problem w tym, że owszem, jako zlecający nie opodatkowujemy nieodpłatnego przekazania towarów, bo istotnie nie dokonujemy takiej czynności, jednak to nie rozwiązuje naszych problemów.
– A jaki może być inny? Przecież kupujemy jedną usługę, rozliczamy VAT, niczego nie opodatkowujemy, rozliczamy koszty i mamy problem z głowy – próbował bronić swojego pomysłu dyrektor sprzedaży.
– Właśnie sęk w tym, że obecnie okazuje się, iż nie do końca kupujemy usługę, która jest kompleksową w VAT – doradca odpowiedział dyrektorowi. – Od 2014 roku taki sposób klasyfikacji jest kwestionowany.
● Etap III Zidentyfikowanie obszaru ryzyka
– I tutaj właśnie mamy problem – skwitował dyrektor finansowy.
– Nie przesadzajcie, jaki znów problem, przecież w poprzedniej firmie latami to stosowaliśmy i nikt tego nie kwestionował – dyrektor sprzedaży bronił swojej koncepcji.
– Owszem, w przeszłości nie było problemu, ale od pewnego czasu, po nowelizacji, która zmieniła przepisy podatkowe w VAT, od 2014 roku jest kwestionowane prawo nabywcy takiego świadczenia do rozliczania części VAT z faktury, która dokumentuje je jako całość – doradca miał gotową odpowiedź.
– To nam całkowicie rozbija pomysł – powiedział załamany dyrektor sprzedaży.
– Właśnie o to mi chodziło – wtrącił się dyrektor finansowy. – Co z tego, że nie opodatkujemy, jeżeli nie odliczymy VAT naliczonego.
– Ale kiedyś to działało – próbował bronić poglądu dyrektor sprzedaży. – A zresztą skąd urząd skarbowy będzie wiedział, że tak jest i jak to wyliczą?
– Problem właśnie w tym, że urzędnicy kiedyś to akceptowali, ale obecnie już nie. Jak to znajdą i jak wyliczą kwotę? – powtórzył pytanie doradca. – Dowiedzą się od świadczącego usługę. Osobiście całkowicie nie zgadzam się z taką wykładnią, ale stosując obecnie takie rozwiązanie, świadomie podejmujemy ogromne ryzyko fiskalne. Ja zdecydowanie to odradzam – podsumował doradca.
RADA 1
Jeżeli tylko finansujesz, to nie przekazujesz VAT
Co do zasady opodatkowaniu VAT podlegają czynności odpłatne, w tym odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju. Jest to reguła, od której są wyjątki.
Otóż za odpłatną, a zatem opodatkowaną VAT dostawę towarów uznaje się również (oprócz czynności odpłatnych) przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:
1) przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2) wszelkie inne darowizny,
jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.
Oczywiście od powyższego są pewne odstępstwa (prezenty małej wartości i próbki), ale one nie mają w tym miejscu znaczenia. Powód jest prosty. Skoro bowiem podatnik przy organizacji programu sprzedaży premiowej korzysta z usług firmy zewnętrznej w ten sposób, że zleca jej zorganizowanie akcji promocyjnej i w jej ramach firma zewnętrzna dokonuje zakupu towarów, które następnie przekazuje uczestnikom, to zlecający nie dokonuje nieodpłatnego przekazania.
W konsekwencji brak jest podstaw do opodatkowania przez takiego podatnika czynności nieodpłatnego przekazania towarów.
Zatem w przypadku gdy podatnik zleca innemu podmiotowi wykonanie świadczenia, w ramach którego ten organizuje i/lub obsługuje program promocyjny (w tym sprzedaży premiowej) i w ramach takiego świadczący nabywa prezenty, które następnie przekazuje uczestnikom programu, i ci za nie nie płacą, wówczas nie występuje nieodpłatne przekazanie w znaczeniu VAT. Zlecający, który płaci za takie prezenty, nie opodatkowuje ich wydania w trybie przewidzianym dla nieodpłatnego przekazania towarów ani w żadnym innym.
RADA 2
Kompleksowa usługa marketingowa nie jest taką dla VAT
Świadczenia marketingowe, w ramach których są przekazywane prezenty, traktowane są jak kompleksowe, ale w ograniczonym zakresie. W przeszłości, można przyjąć, że do końca 2013 r. (chociaż faktycznie nieco dłużej organy prezentowały taki pogląd), funkcjonowała wykładania, wedle której podatnik wykonujący usługę polegającą na całościowej obsłudze programu promocyjnego świadczył usługę kompleksową w znaczeniu VAT i jako taką opodatkowaną całościowo (jako jedna usługa). W efekcie po jej wykonaniu (lub jej części – zgodnie z umową) usługodawca wystawiał jedną fakturę (ze stawką podstawową – jeżeli nabywcą był podmiot krajowy) lub bez VAT, czyli „NP” (jeżeli nabywcą był podatnik z innego państwa).
Jednak od 2014 r. wykładnia uległa zmianie. Organy uzasadniają to wprowadzeniem nowych przepisów normujących zasady identyfikacji podstawy opodatkowania w VAT (co nie do końca jest uzasadnione, gdyż wprawdzie nastąpiło przenumerowanie artykułów i miała miejsce drobna modyfikacja pojęć, ale nie powinno to mieć wpływu na rozstrzygnięcia co do meritum).
Obecnie, identyfikując skutki w podatku od towarów i usług interesujących nas działań, należy zaznaczyć, że zgodnie z najnowszą i najaktualniejszą linią interpretacyjną zarówno organów podatkowych, jak i sądów administracyjnych, usługa marketingowa, w ramach której zleceniobiorca kupuje we własnym imieniu i na własną rzecz nagrody, które następnie wydaje osobom trzecim, działając na podstawie umowy o świadczenie usług marketingowych, a wartość tych nagród w założeniu takich programów ma być uwzględniana w wynagrodzeniu zleceniobiorcy, nie jest usługą kompleksową. Bezpośrednią implikacją takiej klasyfikacji fiskalnej, czyli wyłączenia możliwości traktowania całej usługi jako jednego kompleksowego świadczenia, jest odrębne opodatkowanie wykonanej usługi marketingowej oraz dostawy towarów wydanych uczestnikom jako nagrody. Wykładnia taka została zaprezentowana w interpretacji indywidualnej dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 18 lutego 2015 r., nr IPPP1/443-1378/14-2/AP. W jej uzasadnieniu zostało wskazane, że „(...) obie czynności wykonywane przez wnioskodawcę podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, jedna jako odpłatna dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, a druga jako świadczenie usług, o czym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy. Wnioskodawca powinien więc wykazać dostawę towaru jako odrębną od świadczonej usługi transakcję”. W wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 7 października 2010 r. w sprawie C–55/09 Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs przeciwko Baxi Group Ltd, TSUE wskazał natomiast, że „płatności dokonywane przez sponsora na rzecz podmiotu zarządzającego omawianym programem, który to podmiot dostarcza klientom prezenty lojalnościowe, należy uznać w części za wynagrodzenie płacone przez osobę trzecią za dostawę towarów klientom, a w części za wynagrodzenie za usługi świadczone przez zarządzającego tym programem na rzecz sponsora”. Oczywiście powołana powyżej interpretacja indywidualna i jej podobne nie stanowią źródła prawa, jednak należy mieć na uwadze to, że zaprezentowany w niej pogląd (nawet jeśli się z nim nie zgadzamy) jest obecnie konsekwentnie głoszony przez organy podatkowe (tak samo w interpretacji indywidualnej dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 16 grudnia 2014 r., nr IPPP1/443-1319/14-2/Igo). Przede wszystkim opiera się ona na linii orzeczniczej Naczelnego Sądu Administracyjnego (patrz np. wyrok NSA z 11 grudnia 2014 r., sygn. akt I FSK 1863/13).
Odwołując się zatem do obecnie dominującej wykładni, należy stwierdzić, że na płaszczyźnie VAT usługa marketingowa polegająca na kompleksowej i całościowej obsłudze programu promocyjnego nie stanowi jednej czynności opodatkowanej. W efekcie należy opodatkować VAT samą usługę oraz odrębnie czynność przekazania w ramach niej prezentów (według stawek właściwych dla wydawanych towarów).
RADA 3
Jeżeli tylko płacisz za przekazane prezenty, wówczas nie rozliczysz VAT naliczonego
Tak jak zostało to powyżej wskazane, w przypadku gdy podatnik tylko finansuje przekazanie prezentów uczestnikom programu sprzedaży premiowej lub innej akcji promocyjnej, ale ich nie nabywa, to nie występuje w łańcuchu dostaw i w efekcie nie opodatkowuje nieodpłatnego przekazania. Mogłoby się wydawać, że takie rozwiązanie jest korzystne podatkowo. Nic bardziej błędnego. Otóż bowiem pojawiają się dalece niekorzystne implikacje dla krajowego nabywcy świadczenia polegającego na wykonywaniu usług marketingowych (w założeniu kompleksowych i całościowych).
W ramach takiej wykładni negowane jest prawo zlecającego do rozliczenia VAT naliczonego od wydzielonych z usługi kompleksowej dostaw towarów stanowiących prezenty dla uczestników programu. Przedstawicielem linii orzeczniczej zawierającej taki pogląd, a jednocześnie wyrokiem, który prezentuje swego rodzaju katalog innych orzeczeń, w których prezentowany jest taki pogląd, jest wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 11 grudnia 2014 r., sygn. akt I FSK 1863/13 (orzeczenie prawomocne), w którym czytamy: „(...) wynagrodzenie wypłacone przez wnioskodawcę zleceniobiorcy obejmuje dwa elementy. Pierwszym elementem tej kwoty jest wynagrodzenie za usługi marketingowe świadczone przez zleceniobiorcę na rzecz wnioskodawcy. Natomiast drugim elementem kwoty jest wynagrodzenie płacone przez wnioskodawcę za dostawę towarów dokonywaną przez zleceniobiorcę na rzecz beneficjentów. W świetle powyższego w przedmiotowej sprawie wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku VAT od wydatków poniesionych przez spółkę udokumentowanych fakturą VAT wyłącznie w zakresie nabywanych usług marketingowych z uwagi na pośredni wpływ na wysokość osiąganych przez spółkę obrotów, które mają związek z generowaniem sprzedaży opodatkowanej, zgodnie z przesłanką wynikającą z art. 86 ust. 1 ustawy.
Natomiast wnioskodawca nie ma prawa do odliczenia podatku VAT, stosownie do art. 88 ust 3a pkt 4 lit. a ustawy, od wydatków udokumentowanych fakturą VAT dotyczącą nabywanych przez zleceniobiorcę towarów przekazywanych następnie nieodpłatnie beneficjentom, bowiem wnioskodawca nie nabywa prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, natomiast ta część kwoty stanowi zapłatę przez wnioskodawcę (jako podmiot trzeci) za dostawę towarów dokonywanych przez zleceniobiorcę na rzecz beneficjentów.
(...) Do analogicznych wniosków na tle bardzo zbliżonych stanów faktycznych Naczelny Sąd Administracyjny doszedł m.in. w wyrokach z 9 stycznia 2014 r., sygn. akt I FSK 271/13, z 7 lutego 2014 r., sygn. akt I FSK 474/13, z 27 lutego 2014 r., sygn. akt I FSK 597/13, z 26 czerwca 2014 r., sygn. akt 1112/13, z 15 lipca 2014 r., sygn. akt I FSK 1249/13, z 4 września 2014 r., sygn. akt I FSK 1001/13, z 15 października 2014 r., sygn. akt I FSK 1443/13, z 5 listopada 2014 r., sygn. akt I FSK 1652/13” (wszystkie opublikowane; http://orzeczenia.nsa.gov.pl).
W wyrokach tych NSA nawiązał również do orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 7 października 2010 r. w połączonych sprawach C–53/09 (Loyalty Management UK Ltd.) i C–55/09 (Baxi Group Ltd.), w szczególności do uwag i wniosków, które odnosiły się do sprawy C–55/09. W wyroku z 7 października 2010 r. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w odniesieniu do sprawy C–55/09 orzekł, że w ramach programu lojalnościowego dla klientów, takiego jak programy będące przedmiotem spraw przed sądem krajowym, art. 5, art. 6, art. 11 część A ust. 1 lit. a oraz art. 17 ust. 2 w brzmieniu wynikającym z art. 28f pkt 1 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z 17 maja 1977 r. (obecnie ich odpowiednikiem jest art. 14, 24, 73 i 168 dyrektywy 2006/112, uwaga NSA) należy rozumieć w ten sposób, że „płatności dokonywane przez sponsora na rzecz podmiotu zarządzającego omawianym programem, który to podmiot dostarcza klientom prezenty lojalnościowe, należy uznać w części za wynagrodzenie płacone przez osobę trzecią za dostawę towarów klientom, a w części za wynagrodzenie za usługi świadczone przez zarządzającego tym programem na rzecz sponsora. W uzasadnieniu trybunał zwrócił uwagę na to, że wspólny system podatku VAT zasadza się na zastosowaniu do towarów i usług aż do etapu sprzedaży detalicznej, powszechnego podatku konsumpcyjnego. Podkreślił, że skoro dochodzi do wydania nagród klientom (uczestnikom programu), to powinien zostać uiszczony VAT, który nie będzie już podlegał odliczeniu u innego uczestnika obrotu. Istotne jest przy tym to, że trybunał w powołanym wyżej wyroku przyjął, iż sprzedaż towarów oraz świadczenie usług prowadzące do przyznawania punktów klientom, zaś z drugiej strony przekazywanie prezentów lojalnościowych w zamian za te punkty, stanowią dwie odrębne czynności (pkt 55). Płatności dokonywane w stanie faktycznym sprawy C–55/09, mogą być przy tym podzielone na dwa elementy, z których każdy odpowiada odrębnemu świadczeniu (pkt 62)”.
W powyższym orzeczeniu nie tylko został zaprezentowany i uzasadniony (w tym na podstawie innych wyroków oraz orzeczenia TSUE) pogląd, że świadczenie usługi marketingowej i wydanie nagród uczestnikom programu to dwa odrębne zdarzenia opodatkowane VAT, i tak też powinny być rozliczane na potrzeby podatku od towarów i usług, ale co więcej, zostało zakwestionowane prawo zlecającego do odliczenia podatku naliczonego z tej pozycji faktury, która dotyczy przekazania nagród. Z zaprezentowanego orzecznictwa wynika bowiem, że wydanie nagród przez zleceniobiorcę stanowi czynność odpłatną i jako taka opodatkowaną VAT, jednak ma miejsce zapłata za takie świadczenia przez podmiot trzeci, który nie zyskując prawa dysponowania takimi towarami jak właściciel, nie jest odbiorcą ich dostawy. W efekcie gdyby w fakturze wystawionej zlecającemu pojawiła się kwota VAT od takiej dostawy, bez względu na to, czy byłaby ona zaprezentowana jako element ceny usługi, czy w ramach odrębnej pozycji jako dostawa towarów, zlecającemu nie przysługiwałoby prawo do rozliczenia podatku naliczonego. W takiej bowiem części faktura byłaby sklasyfikowana jako stwierdzająca czynność, która nie została dokonana (dostawa dla zlecającego), a co za tym idzie, nie stanowiłaby źródła podatku naliczonego.
Warto w tym miejscu nadmienić, że pojawia się pogląd, iż w takiej sytuacji świadczący nie powinien dokumentować przekazania prezentów fakturą wydawaną zlecającemu, ale wystawić i udostępnić swojemu mocodawcy notę księgową, w której byłaby wykazana kwota brutto, a z której odbiorca nie rozliczyłby podatku naliczonego. Taki sposób dokumentowania eliminowałby pokusę rozliczenia podatku naliczonego przez płacącego za takie towary. Bo oczywiście wydający je musi opodatkować VAT ich przekazanie uczestnikom, traktując to jako odpłatną dostawę towarów (bo płaci za nią zlecający). Oznacza to, że wobec takiej czynności nie ma zastosowania wyłączenie opodatkowania właściwe dla nieodpłatnego przekazania prezentów małej wartości i próbek.
PODSUMOWANIE
Niestety zmiany w VAT wprowadzone od 2014 r. posłużyły organom podatkowym jako pretekst do implementowania niekorzystnej dla podatników wykładni, która została zaprezentowana przez TSUE w wyroku w sprawie C–55/09 Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs przeciwko Baxi Group Ltd. Problem w tym, że ów wyrok został wydany w 2010 r. i przez ponad trzy lata organy podatkowe niemal jednym głosem potwierdzały, iż przekazanie prezentów w ramach kompleksowej usługi marketingowej stanowi integralny element tej usługi. W konsekwencji podatnicy stosowali taki model postępowania, odliczali podatek naliczony z faktur dokumentujących takie świadczenia, a obecnie mogą się dowiedzieć w czasie kontroli, że działali błędnie.
Jedynym pocieszeniem jest to, iż przedstawiciele fiskusa twierdzą, że stan prawny zmienił się od 2014 r., a to oznacza, iż prawdopodobnie nie będą kwestionowały wcześniejszych rozliczeń. Chociaż osobiście całkowicie nie zgadzam się z taką wykładnią i mam nadzieję, że uda się ją zmienić, przekonując sądy administracyjne o jej bezpodstawności, to jednak obecnie całkowicie odradzam stosowanie takiego modelu postępowania (a ciągle jest on dość popularny).
Podstawa prawna
Art. 7 ust. 2, art. 29a ust. 1, art. 88 ust. 3a pkt 4 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054 ze zm.).
