Legitymacja uprawniająca do zniżki przy przejazdach koleją nie jest przychodem pracownika. Chyba że fiskus udowodni wykorzystywanie jej po pracy – wynika z wyroku NSA.
Wniosek o interpretację w tej sprawie złożyła Kancelaria Prezesa Rady Ministrów, która w latach 2009–2012 zawarła umowy z PKP na przewóz pracowników po obniżonych (50-proc.) cenach biletów. Zniżka miała, co do zasady, służyć celom służbowym, a ci, którzy zamierzali korzystać z niej także po pracy, musieli złożyć stosowne oświadczenia. Na ich podstawie cena biletu była im doliczana do przychodu ze stosunku pracy.
Spór z fiskusem dotyczył wyłącznie tych pracowników, którzy oświadczyli, że nie będą korzystać z legitymacji po pracy. Fiskus uznał bowiem, że istnieje potencjalna możliwość wykorzystywania legitymacji do celów prywatnych.
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził, że skoro pracownicy nie oddają legitymacji po skończeniu pracy, to nic nie stoi na przeszkodzie temu, żeby korzystali z nich po godzinach, mimo że nie wyrazili takiej chęci. Zwrócił też uwagę na to, że kancelaria nie wdrożyła żadnych procedur, które umożliwiłyby kontrolowanie pracowników w tym zakresie.
Kancelaria tłumaczyła z kolei, że nie może zaliczyć ceny legitymacji do przychodu bez zgody pracownika. Podkreślała, że nie ma procedur, które umożliwiałyby jej weryfikację, jak faktycznie legitymacja jest wykorzystywana. Twierdziła, że wystarczy samo oświadczenie pracownika, a ten, kto się temu sprzeniewierzy i skorzysta z legitymacji w celach prywatnych, naraża się na odpowiedzialność dyscyplinarną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie orzekł, że w przedstawionym stanie faktycznym legitymacja wydana dla celów służbowych nie jest przychodem pracownika.
Potwierdził to Naczelny Sąd Administracyjny. Sędzia Stanisław Bogucki wyjaśnił, że biorąc pod uwagę opis stanu faktycznego, dyrektor izby powinien wydać korzystną interpretację. Nie oznacza to natomiast, że nie będzie mógł później – w postępowaniu wymiarowym – zakwestionować faktycznego sposobu wykorzystania legitymacji.
ORZECZNICTWO
Wyrok NSA z 3 lutego 2016 r., sygn. akt II FSK 2880/13.