Brak dojazdu do działki i uzbrojenia w media oraz niewprowadzenie do ewidencji środków trwałych nie są wystarczającą podstawą do stosowania niższej stawki podatku od nieruchomości – orzekł WSA w Poznaniu.
Sprawa dotyczyła przedsiębiorcy, który kupił działkę na terenie parku miejskiego w obrębie objętym ścisłą ochroną konserwatora zabytków. Z aktu notarialnego wynikało, że została ona nabyta na cele działalności gospodarczej. Nie miała jednak przyłącza wodno-kanalizacyjnego ani nie było do niej drogi dojazdowej. Przed sądem rejonowym toczyło się postępowanie o jej ustanowienie.
Prezydent miasta uznał, że grunt powinien być opodatkowany najwyższą stawką podatku (jak dla działalności gospodarczej), ponieważ znalazł się w posiadaniu przedsiębiorcy. Ten z kolei uważał, że działka powinna być opodatkowana według niższej stawki (dla gruntów pozostałych), bo nie wprowadził jej do ewidencji środków trwałych, nie ma do niej drogi dojazdowej ani przyłączy mediów, a ponadto faktycznie nie wykorzystuje jej do działalności.
Ani samorządowe kolegium odwoławcze, ani WSA w Poznaniu nie zgodzili się z podatnikiem. Sąd przypomniał, że zgodnie z art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych za grunty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej uważa się grunty będące w posiadaniu przedsiębiorcy (z pewnymi tylko wyjątkami), chyba że nie są one i nie mogą być wykorzystywane do prowadzenia tej działalności ze względów technicznych.
Jak wykazać zadatek zapłacony na poczet dostawy gruntu

Zobacz również
Wojewódzki Sąd Administracyjny przyznał, że ujęcie nieruchomości w ewidencji środków trwałych, dokonywanie odpisów amortyzacyjnych albo zaliczanie do kosztów uzyskania przychodów wydatków dotyczących nieruchomości przesądza o jej gospodarczym przeznaczeniu (zgodnie z wyrokiem NSA z 17 lipca 2014 r., sygn. akt II FSK 1840/12). Nie są to jednak jedyne kryteria decydujące o takiej kwalifikacji gruntu. Nieruchomością związaną z prowadzeniem działalności gospodarczej będzie też grunt, który przejściowo nie jest wykorzystywany przez przedsiębiorcę – orzekł WSA.
Sąd zwrócił uwagę na to, że biznesmen nie kupił działki do celów prywatnych i wiedział o utrudnieniach w dojeździe do niej. Powołał się też na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 25 listopada 2015 r. (sygn.akt II FSK 2449/13), w którym wyjaśniono, że o względach technicznych można mówić jedynie w przypadku „obiektywnych okoliczności natury technicznej, całkowicie uniemożliwiających wykorzystanie przedmiotu opodatkowania do celów działalności gospodarczej prowadzonej przez dany podmiot, i to zarówno obecnie, jak i w przyszłości”. W tej sprawie – jak stwierdził WSA – takie przesłanki nie wystąpiły.
Wyrok jest nieprawomocny.
Uwaga: zmiana przepisów
Od 1 stycznia 2016 r. z definicji gruntów, budynków i budowli związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej zostanie usunięty termin „względy techniczne” (art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych).
W zamian pojawi się nowa, bardziej precyzyjna definicja (art. 1a ust. 2a pkt 3). Wynikać z niej będzie, że do gruntów, budynków i budowli związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej nie będą zaliczane te nieruchomości będące w posiadaniu firm, w odniesieniu do których została wydana ostateczna decyzja organu nadzoru budowlanego, o której mowa w art. 67 ust. 1 ustawy z 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz.U. z 2013 r. poz. 1409 ze zm.) lub decyzja ostateczna organu nadzoru górniczego, na podstawie której trwale wyłączono budynek, budowlę lub ich części z użytkowania.
ORZECZNICTWO
Wyrok WSA w Poznaniu z 3 grudnia 2015 r., sygn. akt I SA/Po 536/15. www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia