Jak rozliczyć w VAT i CIT fakturę korygującą import usług

Spółka z o.o. Y (podatnik VAT czynny i podatnik VAT UE) na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej nabyła od niemieckiej spółki X (GmBH) usługę wsparcia informatycznego za 1000 euro. Została ona zakupiona i wykonana 20 kwietnia 2023 r. i tego samego dnia Y otrzymała od spółki niemieckiej fakturę (w firmie elektronicznej) dokumentującą tę transakcję. Faktura ta została opłacona (przelewem na niemiecki rachunek bankowy usługodawcy) 27 kwietnia 2023 r., a spółka rozliczyła różnice kursowe. Niemiecki usługodawca (podatnik VAT i VAT UE w Niemczech) nie miał w Polsce siedziby działalności gospodarczej ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Z kolei siedziba działalności gospodarczej Y znajduje się w Polsce, a poza naszym krajem spółka nie ma stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Pomiędzy Y a niemieckim kontrahentem nie zachodzą powiązania, o których mowa w art. 32 ust. 2 ustawy o VAT.

W JPK_V7M za kwiecień 2023 r. spółka wykazała ww. usługę jako import usług, wykazując podstawę opodatkowania w wysokości 4610,90 zł (do przeliczenia podstawy opodatkowania spółka przyjęła kursy średnie NPB ogłoszone na 19 kwietnia 2023 r., tj. ostatni dzień roboczy poprzedzający powstanie obowiązku podatkowego; w tym dniu kurs wymiany wynosił: 4,6109). Podatek należny od importu usług wyniósł zatem (po zaokrągleniu) 1060,51 zł (4610,90 zł x 23 proc.). Przedmiotowy import usług był związany wyłącznie z działalnością opodatkowaną spółki, dlatego podatek naliczony w kwocie 1060,51 zł został w całości odliczony w JPK_V7M za kwiecień 2023 r. Z kolei na gruncie CIT spółka zaliczyła wydatek w kwocie 4610,90 zł (po przeliczeniu na złote) bezpośrednio w ciężar kosztów uzyskania przychodów w dacie poniesienia (jako koszt pośredni), tj. 20 kwietnia 2023 r., kiedy to niemiecki kontrahent wystawił fakturę potwierdzającą wykonanie usługi. Niemiecki kontrahent udzielił 3 lipca 2023 r. spółce 10-proc. rabatu (100 euro) i wystawił korektę faktury na kwotę (−) 100 euro. Spółka otrzymała tę korektę faktury 3 lipca 2023 r. w formie elektronicznej. Rokiem podatkowym Y jest rok kalendarzowy. Spółka opłaca VAT i zaliczki na CIT na zasadach ogólnych za okresy miesięczne. Jak Y powinna rozliczyć otrzymany rabat na gruncie VAT oraz CIT?

VAT

Import usługi wsparcia informatycznego

Przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT (art. 8 ust. 1 ustawy o VAT). Przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT (art. 2 pkt 9 ustawy o VAT).

Wskazać jednak należy, że aby ustalić, czy dana usługa podlega takiemu opodatkowaniu na terytorium kraju (także w ramach importu usług), należy ustalić miejsce jej świadczenia. Dla miejsca świadczenia usług ważny jest status usługobiorcy. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że spółka (usługobiorca) jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, a zatem spełnia także definicję podatnika zawartą w art. 28a pkt 1 lit. a ustawy o VAT (określoną na potrzeby miejsca świadczenia usług). Miejsce świadczenia usług wsparcia informatycznego na rzecz podatników określa się zgodnie z art. 28b ustawy o VAT. W analizowanej sprawie będzie to Polska, tj. miejsce, gdzie spółka (będąca usługobiorcą) ma siedzibę działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b ustawy o VAT, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

• usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju,
• usługobiorcą jest m.in. podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT.

W analizowanej sprawie były spełnione ww. przesłanki i spółka nabycie usług wparcia informatycznego od firmy niemieckiej słusznie uznała za import usług. Usługodawca (firma niemiecka) nie rozlicza podatku należnego stosownie do art. 17 ust. 2 ustawy o VAT.

Spółka słusznie również uznała, że obowiązek podatkowy od importu tej usługi powstał – zgodnie z do art. 19a ust. 1 ustawy o VAT – z chwilą jej wykonania, tj. 20 kwietnia 2023 r.

Podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej (art. 29a ust. 1 ustawy o VAT). Podstawa opodatkowania obejmuje podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku (art. 29a ust. 6 pkt 1 ustawy o VAT). W świetle tych regulacji spółka słusznie przyjęła za podstawę opodatkowania kwotę należnego firmie niemieckiej wynagrodzenia, tj. 1000 euro.

W przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego. Przy czym podatnik może wybrać sposób przeliczania tych kwot na złote według ostatniego kursu wymiany opublikowanego przez Europejski Bank Centralny na ostatni dzień poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego; w takim przypadku waluty inne niż euro przelicza się z zastosowaniem kursu wymiany każdej z nich względem euro (art. 31a ust. 1 ustawy o VAT). Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że do przeliczenia podstawy opodatkowania spółka przyjęła kursy średnie NPB ogłoszone na 19 kwietnia 2023 r., tj. ostatni dzień roboczy poprzedzający powstanie obowiązku podatkowe – w tym dniu kurs wymiany wynosił: 4,6109 zł. Podstawa opodatkowania (po przeliczeniu na złote) wyniosła zatem 4610,90 zł .

Kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania określone w walucie obcej mogą być przeliczane przez podatnika na złote także zgodnie z zasadami przeliczania przychodu określonego w walucie obcej wynikającymi z przepisów o podatku dochodowym, obowiązującymi tego podatnika na potrzeby rozliczania danej transakcji (art. 31a ust. 2a ustawy o VAT). Spółka nie skorzystała jednak z tej możliwości i przeliczenia podstawy opodatkowania przedmiotowego importu usług dokonała zgodnie z regułą zawartą w art. 31a ust. 1 zdanie pierwsze ustawy o VAT.

Dla usług wsparcia informatycznego właściwa jest podstawowa stawka VAT wynosząca obecnie 23 proc. (art. 41 ust. 1 w zw. z art.146ea pkt 1 ustawy o VAT). Spółka prawidłowo więc przyjęła, że podatek należny od importu usług wyniósł (po zaokrągleniu) 1060,51 zł (4610, 90 zł × 23 proc.).

Kwotę podatku naliczonego stanowi m.in. kwota podatku należnego z tytułu świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT podatnikiem jest ich usługobiorca (art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. a ustawy o VAT). W analizowanej sprawie kwotę podatku naliczonego stanowiła – jak prawidłowo przyjęła spółka – kwota 1060, 51 zł (powstała z przekształcenia się podatku należnego od importu usług).

W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (art. 86 ust. 1 ustawy o VAT). W opisywanej sprawie import usług był związany wyłącznie z działalnością opodatkowaną spółki, a więc warunek określony w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT był spełniony. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że spółka jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny, a zatem odliczeniu nie sprzeciwia się art. 88 ust. 4 ustawy o VAT, a pozostałe wyłączenia zawarte w art. 88 ustawy o VAT nie dotyczą analizowanego przypadku.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy (art. 86 ust. 10 ustawy o VAT). W analizowanej sprawie było to rozliczenia za kwiecień 2023 r. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że spółka podatek należny od przedmiotowego importu usług w kwocie 1060,51 zł wykazała w JKPK_V7M za kwiecień 2023 r. (tj. za okres, w którym powstał obowiązek podatku od importu usług), tak więc odliczeniu podatku naliczonego nie sprzeciwiał się art. 86 ust. 10b pkt 3 ustawy o VAT, uzależniający prawo do odliczenia podatku naliczonego od importu usług od uwzględnienia przez podatnika kwoty podatku należnego z tytułu tych transakcji w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć ten podatek. Spółka mogła więc odliczyć podatek naliczony od importu usług w kwocie 1060,51 zł w JPK_V7M za kwiecień 2023 r. Zarówno podatek należny, jak i podatek naliczony od przedmiotowego importu usług powinna zaewidencjonować w ewidencji JPK_V7M na podstawie otrzymanej faktury.

Rozliczenie otrzymanego rabatu

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że 3 lipca 2023 r. niemiecki kontrahent udzielił spółce 10 proc. rabatu (100 euro) i wystawił korektę faktury na kwotę (−) 100 euro. Spółka otrzymała tę korektę faktury 3 lipca 2023 r. w formie elektronicznej. W związku z tym podstawa opodatkowania importu usług powinna być pomniejszona o 100 euro. W konsekwencji odpowiednio pomniejszony powinien zostać także podatek należny od importu usług.

Stosownie do art. 29a ust. 15a ustawy o VAT – w przypadku importu usług oraz dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca, gdy podstawa opodatkowania uległa obniżeniu – korekty tej podstawy dokonuje się w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym zaistniała przyczyna obniżenia podstawy opodatkowania. Organy podatkowe przyjmują (por. interpretacja indywidualna dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 5 kwietnia 2023 r., nr 0114-KDIP1-1.4012.860.2021.7.S.RR), że konieczność dokonania korekty podstawy opodatkowania może wynikać:

a) z błędu rachunkowego lub innej oczywistej omyłki, która istniała już na fakturze pierwotnej, np. z pomyłki w ilości lub cenie towarów lub usług;

b) z nowej okoliczności, która nie była znana w chwili wystawienia faktury pierwotnej przez jej wystawcę, np. z udzielenia rabatu, zmiany ceny w wyniku późniejszych ustaleń lub negocjacji, uwzględnienia reklamacji czy zwrotu towaru.

W analizowanej sprawie spółce został udzielony rabat, a więc mamy do czynienia z nową okolicznością, która nie była znana w chwili wystawienia faktury pierwotnej przez firmę niemiecką. Skoro rabat został udzielony spółce 3 lipca 2023 r., to w rozliczeniu za lipiec 2023 r. spółka powinna pomniejszyć podstawę opodatkowania o 100 euro. Należy przy tym pamiętać, że kwotę udzielonego rabatu trzeba przeliczyć na złote.

Warto tutaj też zauważyć, że ustawa o VAT w brzmieniu obowiązującym do 30 czerwca 2023 r. nie regulowała zasad stosowania kursu przeliczeniowego dla podstaw opodatkowania wyrażonych w walucie obcej. Obecnie – w wyniku zmian wprowadzonych przez SLIM VAT 3 – ustawa o VAT określa zasady stosowania kursów walut obcych stosowanych do przeliczenia korekt podstaw opodatkowania w dodanym art. 31b ustawy o VAT. Te nowe regulacje należy zastosować w analizowanym przypadku. Chociaż SLIM VAT 3 nie zawiera w tym zakresie przepisów przejściowych, to zgodnie z zasadą bezpośredniego stosowania nowych przepisów zasady obowiązujące od 1 lipca 2023 r. należy stosować także do korekt podstaw opodatkowania transakcji dokonanych do 30 czerwca 2023 r. Z kolei art. 31b ust. 1–2 ustawy o VAT nie ma wprawdzie zastosowania w przypadku korekt dokonywanych przez podatników stosujących przeliczenie z podatku dochodowego (obowiązujący art. 31a ust. 2a–2d ustawy o VAT), lecz wyłączenie to nie dotyczy spółki, bo nie stosuje ona tych zasad. Spółka do przeliczenia udzielonego rabatu musi więc zastosować regułę zawartą w art. 31b ustawy o VAT. Zgodnie z nią – w przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania wyrażone w walucie obcej uległy zmianie – przeliczenia na złote dokonuje się według kursu danej waluty obcej przyjętego do przeliczenia kwot stosowanych do określenia podstawy opodatkowania przed jej zmianą. Jak czytamy w uzasadnieniu projektu SLIM VAT 3, „Projektowany art. 31b ust. 1 będzie stanowił generalną zasadę w zakresie przeliczenia kursu waluty obcej zarówno w wystawianych fakturach korygujących in plus, jak też in minus. Kurs przyjmowany do przeliczenia kwoty korekty podstawy opodatkowania na fakturze korygującej będzie zasadniczo powieleniem kursu przyjmowanego dla pierwotnego rozliczenia. Zgodnie z projektowanym art. 31b ust. 1 w przypadku zmiany podstawy opodatkowania, gdy kwoty stosowane do jej określenia określone w walucie obcej uległy zmianie, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu danej waluty obcej przyjętego do przeliczenia kwot stosowanych do określenia podstawy opodatkowania przed jej zmianą. Przykładowo podatnik, który zastosował dla świadczonej usługi kurs z 1 października 2021 r., ten sam kurs zastosuje w przypadku wystawienia faktury korygującej pierwotne rozliczenie (dotyczy to korekt in plus oraz in minus). Przyjęcie zasady przeliczania kursu waluty (dla potrzeb ustalenia podstawy opodatkowania) w oparciu o moment powstania obowiązku podatkowego (tzw. kurs historyczny) będzie w pełni odzwierciedlało regulacje unijne”.

Oznacza to, że kwota udzielonego rabatu (100 euro) powinna być przeliczona na złote z zastosowanie kursu historycznego (tj. zastosowanego do przeliczenia faktury pierwotnej). W analizowanej sprawie byłby to kurs z 19 kwietnia 2023 r. wynoszący: 4,6109 zł. Zatem korekta podstawy opodatkowania wyniesie: (−) 461,09 zł (100 euro × 4,6109), a korekta podatku należnego wyniesie (w zaokrągleniu): (−) 106,05 zł.

Uwaga! W analizowanej sprawie nie mamy do czynienia z udokumentowanym fakturą zbiorczym rabatem dotyczącym np. wielu usług będących przedmiotem importu usług. Z tego względu spółka nie może zastosować uproszczenia określonego w art. 31b ust. 3 ustawy o VAT.

Konsekwencją zmniejszenia podatku należnego od importu usług będzie konieczność pomniejszenia podatku naliczonego od tego importu usług, ponieważ spółka odliczyła go w całości. I tak zgodnie z art. 86 ust. 19c ustawy o VAT, w przypadkach obniżenia podstawy opodatkowania, o których mowa w art. 29a ust. 15a i art. 30a ust. 1a ustawy o VAT, nabywca towaru lub usługi jest obowiązany do zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym dokonał korekty podstawy opodatkowania. To oznacza, że w rozliczeniu za lipiec 2023 r. spółka powinna pomniejszyć podatek naliczony z tytułu importu usług o kwotę 106,05 zł.

Rabat w JPK_V7M za lipiec 2023 r. należy wykazać następująco:

• korekta podstawy opodatkowania (−) 461,09 zł w polach: K_29 (ewidencja) i P_29 (deklaracja);
• korekta podatku należnego: (−) 106,05 zł w polach: K_30 (ewidencja) i P_30 (deklaracja);
• korekta wartości netto od pozostałych nabyć: (−) 461,09 zł w polach: K_42 (ewidencja) i P_42 (deklaracja);
• korekta podatku naliczonego: (−) 106,05 zł w polach: K_43 (ewidencja) i P_43 (deklaracja).

Uwaga! Importu usług (nawet tego, do którego stosuje się art. 28b ustawy o VAT) nie wykazuje się w informacji podsumowującej VAT UE. A zatem w związku z otrzymanym rabatem nie ma potrzeby składania korekty informacji podsumowującej (o ile spółka składała ją za kwiecień 2023 r.).©℗

CIT

Nabycie usługi

Kosztami uzyskania przychodów (KUP) są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT (art. 15 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy o CIT). W analizowanej sprawie usługi wsparcia informatycznego zostały nabyte na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej (i jak rozumiem w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów), a wydatek został poniesiony przez podatnika (tj. spółkę) i jest definitywny (bezzwrotny) oraz właściwie udokumentowany (faktura od niemieckiego usługodawcy). Przedmiotowy wydatek nie został wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy o VAT, a zatem – w świetle art. 15 ust. 1 ustawy o CIT – może być KUP. Kosztem nie będzie jedynie podatek należny (VAT) od importu usług, jako podlegający odliczeniu (art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o CIT). Tak więc spółka prawidłowo uznała za KUP należne niemieckiemu usługodawcy wynagrodzenie, tj. 10 000 euro.

Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu (art. 15 ust. 1 zdanie drugie ustawy o CIT). W analizowanej sprawie koszt został poniesiony 20 kwietnia 2023 r. (w dacie wystawienia faktury przez niemieckiego usługodawcę), dlatego do jego przeliczenia na złote należy zastosować kurs średni NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu, tj. z 19 kwietnia 2023 r. W tym dniu kurs wymiany wynosił: 4,6109 zł. Zatem KUP z tytułu importu usług wyniósł 4610,90 zł (1000 euro × 4,6109 zł).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że wydatek ten stanowił dla spółki koszt pośredni. Zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT KUP – inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami – są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, to w takim przypadku stanowią one KUP proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Za dzień poniesienia KUP (z zastrzeżeniem art. 15 ust. 4a i 4f–4h ustawy o CIT) uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e ustawy o CIT). Spółka była więc uprawniona do zaliczenia wydatku z tytułu importu usług (w kwocie 4610,90 zł) do KUP 20 kwietnia 2023 r., kiedy to koszt został poniesiony (została wystawiona dokumentująca go faktura).

Rozliczenie otrzymanego rabatu

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że 3 lipca 2023 r. niemiecki kontrahent udzielił spółce 10 proc. rabatu (100 euro) i wystawił korektę faktury na kwotę (−) 100 euro. Spółka otrzymała tę korektę faktury 3 lipca 2023 r. w formie elektronicznej. Zatem spółka będzie zobowiązana do zmniejszenia KUP o 100 euro.

Stosownie do art. 15 ust. 4i ustawy o CIT, jeżeli korekta KUP, w tym odpisu amortyzacyjnego, nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie KUP poniesionych w okresie rozliczeniowym, w którym została otrzymana faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty.

Jak wskazał dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej z 6 czerwca 2023 r., nr0114-KDIP2-2.4010.197.2023.1.AP: „(…) w przypadku, gdy faktura pierwotna prawidłowo dokumentowała zdarzenie gospodarcze, a faktura korygująca (dokument korygujący) została wystawiona przez sprzedawcę z powodu późniejszych okoliczności, takich jak np. obniżenie ceny, udzielenie rabatu, zwrotu towaru czy gwarancja lub rękojmia, fakturę korygującą (dokument korygujący) należy rozliczyć w bieżącym okresie rozliczeniowym (tj. w dacie wystawienia dokumentu korygującego i odpowiednio – jego otrzymania). Jeżeli jednak pierwotnie sporządzona faktura zawierała błędy lub pomyłki, a więc błędnie dokumentowała stan faktyczny, podatnik zobowiązany jest przyporządkować korektę wstecznie do okresu, którego dotyczy, czyli do daty poniesienia kosztu, wynikającego z pierwotnego dokumentu (…)”.

W analizowanej sprawie korekta KUP nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, lecz wynika z udzielonego rabatu (i jest udokumentowana otrzymaną korektą faktury), a zatem korekty tej należy dokonać poprzez zmniejszenie KUP poniesionych w okresie rozliczeniowym, w którym została otrzymana faktura korygująca, tj. w lipcu 2023 r.

Jeżeli w okresie rozliczeniowym, o którym mowa w art. 15 ust. 4i ustawy o CIT, podatnik nie poniósł KUP lub kwota poniesionych KUP jest niższa niż kwota zmniejszenia, to podatnik jest obowiązany zwiększyć przychody o kwotę, o którą nie zostały zmniejszone KUP (art. 15 ust. 4j ustawy o CIT). Zakładam, że w analizowanym przypadku regulacja ta nie znajdzie zastosowania. Z przedstawionego stanu faktycznego nie wynika również, aby w sprawie znalazły zastosowanie art. 15 ust. 4k–4m ustawy o CIT, a zatem zostaną pomięte.

Z powyższego wynika, że w lipcu 2023 r. spółka powinna pomniejszyć koszt uzyskania przychodów o 100 euro. Jak wskazał dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej z 18 listopada 2022 r. (nr 0114-KDIP2-2.4010.108.2022.3.AP): „(…) Przepisy ustawy o CIT nie zawierają szczególnych rozwiązań dotyczących zasad przeliczania kosztów uzyskania przychodów wyrażonych w walutach obcych na złote w związku z korektą tych kosztów uzyskania przychodów. Zgodnie z ogólną zasadą, koszty uzyskania przychodów w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu. Zatem, data powstania kosztu uzyskania przychodu decyduje o zastosowaniu właściwego kursu waluty w jakiej poniesiono koszt. Późniejsza korekta nie zmienia tej zasady. Należy podkreślić, że faktura korygująca (czy też inny dokument korygujący) odnosi się ściśle do stanu zaistniałego w przeszłości. Punktem odniesienia do dokumentu korygującego jest zatem faktura pierwotna. W związku z tym należy przyjąć kurs waluty z dnia poprzedzającego dzień wystawienia faktury pierwotnej. Dokument korygujący powinien bowiem oprócz elementów korygowanych odzwierciedlać stan, w którym była wystawiona faktura pierwotna. To, że podatnik może dokonać korekty kosztu uzyskania przychodu na bieżąco nie oznacza, że powinien przyjąć do przeliczenia korygowanego kosztu uzyskania przychodu kurs bieżący, tj. z dnia roboczego poprzedzającego wystawienie dokumentu korygującego. Dokumenty korygujące otrzymane przez Spółkę służą rzetelnemu obliczeniu (doprecyzowaniu) prawidłowej wysokości już poniesionego kosztu uzyskania przychodu. Wystawienie takiego dokumentu nie prowadzi do powstania kosztu uzyskania przychodu, ale skorygowania kosztu już poniesionego. Podsumowując, do przeliczenia na złote korekty kosztu uzyskania przychodu w związku z otrzymaniem faktury korygującej lub zbiorczej faktury korygującej należy zastosować kurs, jaki został przyjęty do przeliczenia faktur pierwotnych”.

Należy tutaj zwrócić uwagę, że w przypadku otrzymywanych zbiorczych fakturach korygujących można spotkać pogląd, że taka faktura korygująca może być przeliczana po średnim kursie Narodowego Banku Polskiego z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia zbiorczej faktury korygującej (por. interpretacja indywidualna dyrektora KIS z 7 lutego 2023 r., nr 0111-KDIB1-2.4010.504.2018.11.ANK). Jednak w analizowanym przypadku nie mamy do czynienia z taką sytuacją. Na potrzeby schematu rozliczenia więc przyjmę, że przeliczenia na złote kwoty otrzymanego rabatu wynikającego z otrzymanej 3 lipca 2023 r. faktury korygującej spółka dokona z zastosowaniem kursu przyjętego dla przeliczenia faktury pierwotnej, tj. z 19 kwietnia 2023 r. Tym samym korekta KUP wyniesie: (−) 461,09 zł (100 euro x 4,6109 zł). W lipcu 2023 r. spółka powinna więc pomniejszyć KUP o 461,09 zł.

Uwaga! W związku z otrzymanych rabatem i zwrotem części zapłaconego wynagrodzenia (z przedstawionego stanu faktycznego nie wynika, aby spółka już je otrzymała) może zajść konieczność rozliczenia różnic kursowych. ©℗