Chodziło o spółkę modernizującą tory i sieci trakcyjne. W umowie z zamawiającym przewidziano system rozliczeń w trakcie trwania budowy. To oznacza, że spółce przysługuje wynagrodzenie za częściowo wykonane roboty budowlane. Staje się ono należne dopiero po zaakceptowaniu prac i wystawieniu przez inżyniera nadzorującego dokumentu o nazwie Przejściowe Świadectwo Płatności wraz z protokołami odbioru. W dokumentach tych – stanowiących podstawę do wystawienia faktury – inżynier podaje należną kwotę do zapłaty za wykonaną część robót.
Obrót winietami jest wolny od polskiego VAT
Obrót winietami jest wolny od polskiego VAT

Zobacz również
Począwszy od 2014 r., obowiązek podatkowy z tytułu wykonania całości lub części prac budowlanych powstaje z chwilą wystawienia faktury (art. 19a ust. 5 pkt 3 lit. a w związku z art. 19a ust. 2 ustawy o VAT). Powinna być ona wystawiona najpóźniej 30. dnia od wykonania usług, a jeżeli podatnik nie wystawił jej w tym terminie lub wystawił ją z opóźnieniem, to obowiązek podatkowy powstaje z upływem 30. dnia od dnia wykonania usług.
Spółka uważała, że skoro w umowie uzgodniła, iż warunkiem wystawienia faktury jest akceptacja przez zamawiającego Przejściowego Świadectwa Płatności wydanego przez inżyniera nadzorującego, to ten moment należy uznać za czas wykonania usługi. Nie ma znaczenia to, że wydanie i akceptacja Przejściowego Świadectwa Płatności nastąpi w terminie późniejszym niż fizyczne zakończenie danego etapu robót – twierdziło przedsiębiorstwo. Argumentowało, że nawet jeśli roboty są fizycznie zakończone, to z powodu usterek zamawiający mógłby nie uznać ich za zrealizowane. Dlatego konieczna jest akceptacja, która wyznacza formalny koniec prac i zarazem moment, gdy można wystawić fakturę.
Nie zgodził się z tym dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie (nr interpretacji IPPP2/443-1373/13-2/MM). Przyznał, że przepisy ustawy o VAT nie wskazują, co należy rozumieć pod pojęciem momentu wykonania usług budowlanych, ani nie precyzują, jakimi kryteriami należy się w tym zakresie posługiwać. Jednak – zdaniem organu – powinno decydować faktyczne wykonanie usług, a nie ich akceptacja przez inżyniera. Ustalenie zakresu świadczonej usługi i momentu jej wykonania powinno być obiektywne, a ewentualne postanowienia umowne o uznaniu usługi za zrealizowaną nie powinny mieć znaczenia dla określenia momentu powstania obowiązku w VAT – stwierdził dyrektor izby.
Tego samego zdania był Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie. Zgodził się z organem, że postanowienia umowy w zakresie określenia zakończenia wykonania usług budowlanych nie mają znaczenia dla momentu powstania obowiązku podatkowego, a znaczenie ma obiektywny stan rzeczy, który nie może być zmieniany dowolnie umową stron.
Wyrok jest nieprawomocny.
ORZECZNICTWO
Wyrok WSA w Warszawie z 14 maja 2015 r., sygn. akt III SA/Wa 235/15. www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia