Chodziło o podatkową grupę kapitałową (PGK), jeden z członków której ma status centrum badawczo-rozwojowego i widnieje w rejestrze jednostek naukowych. Jest więc podmiotem, o którym mowa w art. 18d ust. 2 pkt 3 ustawy o CIT. Z przepisu tego wynika, że wydatki na ekspertyzy, opinie oraz usługi doradcze i równorzędne świadczone przez taki podmiot oraz na nabycie od niego wyników prowadzonych badań naukowych są kosztami kwalifikowanymi, które mogą być odliczane w ramach ulgi badawczo-rozwojowej.
PGK uważała, że jako podatnik CIT może odliczyć wydatki, które jej poszczególni członkowie poniosą na nabycie ekspertyz, opinii i usług doradczych świadczonych przez centrum badawczo-rozwojowe. Przekonywała, że nie stoi temu na przeszkodzie żaden przepis ustawy o CIT.