Chodziło o pracownika budowlanego, który wykonuje swoje obowiązki na terenie całego kraju, czasem nawet kilkaset kilometrów od siedziby firmy. Spółka oddelegowuje tam pracowników, pokrywając im koszty zakwaterowania w hotelach, hostelach i prywatnych kwaterach.
Początkowo pracownik uważał, że cała kwota przeznaczona na jego zakwaterowanie jest zwolniona z PIT, niezależnie od jej wysokości. Potem zmienił zdanie i twierdził, że w ogóle nie jest to dla niego przychód. Argumentował, że zakwaterowanie go w innej miejscowości leży wyłącznie w interesie pracodawcy, on sam nie ma z tego tytułu żadnej korzyści majątkowej.
Nie zgodził się z tym dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej. Stwierdził, że w świetle wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 8 lipca 2014 r. (sygn. akt K 7/13) opłacenie zakwaterowania pracownikowi jest dla niego przychodem z nieodpłatnych świadczeń. Firma nie ponosi bowiem tego wydatku w swoim interesie, lecz w interesie pracownika, i stanowi to dla niego wymierną korzyść.
Organ wyjaśnił też, że jeżeli firma oddelegowuje pracowników do pracy w miejscowościach, które nie są ich miejscem zamieszkania, to nie można uznać tego za podróż służbową, a zatem nie ma tu zastosowania zwolnienie przewidziane w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a ustawy o PIT.
W grę wchodzi jedynie zwolnienie na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 19 ustawy o PIT, a zatem do 500 zł miesięcznie, o ile spełnione są inne warunki przewidziane w tym przepisie.
Tego samego zdania był WSA w Bydgoszczy. Orzekł, że zakwaterowanie opłacane przez firmę służy pozapracowniczym potrzebom życiowym pracownika, jest więc dla niego przychodem (sygn. akt I SA/Bd 450/19).
Również NSA stwierdził, że opłacenie kosztów mieszkania pracownikowi leży w jego interesie, a nie w interesie pracodawcy. Przychód ten jest zwolniony z podatku tylko do kwoty 500 zł miesięcznie. Od nadwyżki pracodawca musi pobrać zaliczkę na PIT.
Sędzia Sylwester Golec wyjaśnił, że w tej kwestii ukształtowała się już linia orzecznicza NSA, a zapoczątkował ją wyrok z 29 listopada 2018 r. (sygn. II FSK 799/18).
Jak przypomina Jarosław Józefowski, radca prawny z Enodo Advisors, zwolnienie z PIT do 500 zł miesięcznie ma zastosowanie tylko do pracowników, którzy spełniają łącznie dwa warunki:
  • miejsce ich zamieszkania jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy oraz
  • nie korzystają oni z podwyższonych kosztów uzyskania przychodów, określonych w art. 22 ust. 2 pkt 3 i 4 ustawy o PIT. ©℗
OPINIA
Nie ma znaczenia status zatrudnionego
ikona lupy />
Radosław Kowalski doradca podatkowy prowadzący własną kancelarię / nieznane
Ogólna zasada jest taka, że jeżeli w związku zwykonywaną pracą, w ramach stosunku pracy pracodawca przekaże pracownikowi darmowe świadczenie na jego potrzeby osobiste inie jest to darowizna, to wartość tego świadczenia stanowi przychód podatkowy. Jeśli więc pracodawca (bez względu na jego charakter istatus) oddaje pracownikowi lokal, wktórym ten może swobodnie zamieszkiwać samodzielnie lub zrodziną, dysponować nim jak zwykły najemca, aświadczenie jest nieodpłatne, to jest to przychód pracownika. Nie ma przy tym znaczenia, czy jest to forma zachęty do podjęcia zatrudnienia udanego pracodawcy, czy mieszkanie służbowe, zagwarantowane przez prawodawcę wzwiązku zpiastowaniem określonej funkcji. Oczywiście nie mówimy tutaj omieszkaniu służbowym ocharakterze reprezentacyjnym, bo jest to bardzo wyjątkowe świadczenie, zktórego może korzystać np. prezydent Polski czy ambasadorzy. Oczywiście zwolniony jest przychód pracownika do 500 zł miesięcznie (art. 21 ust. 1 pkt 19 ustawy oPIT).

orzecznictwo

Wyrok NSA z 23 sierpnia 2022 r., sygn. akt II FSK 3268/19 www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia