Nie można odliczyć od przychodu wierzytelności odpisanych jako przedawnione, ale ich sprzedaż – już tak, pod warunkiem, że należność była przychodem – potwierdził NSA.
Sprawa dotyczyła producenta, który sprzedawał swoje towary na rynku krajowym i zagranicznym. Należności zaliczał do przychodów. Nie wszyscy klienci płacili mu w terminie, niektórzy nie płacili wcale. W związku z tym część wierzytelności się przedawniała.
Producent zamierzał sprzedać wierzytelności firmie zajmującej się odzyskiwaniem długów. Musiał jednak liczyć się ze stratą, bo firma windykacyjna nie kupuje wierzytelności po cenie nominalnej. Stratę na sprzedaży chciał więc zaliczyć do kosztów podatkowych.
Uważał, że nie ma ku temu przeszkód. Powoływał się na art. 16 ust. 1 pkt 39 ustawy o CIT, zgodnie z którym można zaliczyć do kosztów stratę na sprzedaży wierzytelności, która uprzednio została zarachowana jako przychód należny.
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uznał jednak, że na przeszkodzie stoi art. 16 ust.1 pkt 20 ustawy o CIT. Przepis ten nie pozwala zaliczyć do kosztów wierzytelności odpisanych jako przedawnione. Zdaniem organu obydwa przepisy należy czytać łącznie. W związku z tym kosztem może być tylko strata na sprzedaży wierzytelności, które nie uległy jeszcze przedawnieniu.
Odliczenie VAT od aut się nie zmieni
Odliczenie VAT od aut się nie zmieni

Zobacz również
WSA w Warszawie rozstrzygnął spór na korzyść producenta. Orzekł, że przywołane przepisy należy czytać rozłącznie, bo odnoszą się do dwóch odmiennych sytuacji. Przepis, na który powołał się dyrektor, dotyczy odpisania wierzytelności jako przedawnionych, natomiast regulacja, o której mówił producent – odpłatnego zbycia wierzytelności.
Tak samo orzekł Naczelny Sąd Administracyjny. Sędzia Stefan Babiarz wyjaśnił, że art. 16 ust. 1 pkt 39 ustawy o CIT nie różnicuje skutków podatkowych w zależności od tego, czy sprzedawana jest wierzytelność nieprzedawniona. Skoro była ona wcześniej zarachowana jako przychód, to może stanowić koszt uzyskania przychodu – stwierdził NSA.
ORZECZNICTWO
Wyrok NSA z 5 lutego 2015 r., sygn. akt II FSK 3113/12. www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia