Wydatki na wybudowanie zaplecza biurowo-administracyjnego na terenie wskazanym w decyzji o wsparciu są kosztem kwalifikowanym uwzględnianym przy zwolnieniu z CIT – orzekł WSA w Gorzowie Wielkopolskim.
Chodziło o spółkę, która uzyskała dwie decyzje na podstawie ustawy o wspieraniu nowych inwestycji (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1752 ze zm.). Zobowiązała się, że do końca 2023 r. wybuduje nowy zakład produkcyjny oraz rozbuduje już istniejący, w tym uruchomi nowe linie produkcyjne.
Zamierzała też wybudować nowy budynek, który częściowo byłby wykorzystywany do produkcji, a częściowo byłby zapleczem biurowo-administracyjnym (tam znajdowałyby się działy: kadr, finansowy i do obsługi administracyjnej). Spółka wyjaśniła, że zaplecze to jest niezbędne do prawidłowego funkcjonowania całego zakładu, bez niego nie byłaby w stanie realizować produkcji.
Spór z fiskusem dotyczył tego, czy wydatki poniesione przez spółkę na budowę budynku biurowo-administracyjnego będą kosztami kwalifikowanymi inwestycji, a więc czy zwiększą limit pomocy publicznej w formie zwolnienia podatkowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT.
Tak uważała spółka. Argumentowała, że wydatek ten będzie związany (funkcjonalnie) z nową inwestycją, zostanie poniesiony w okresie ważności decyzji o wsparciu i w lokalizacji, której dotyczy ta decyzja. Spełnione zostaną więc wymogi z par. 8 rozporządzenia Rady Ministrów z 28 sierpnia 2018 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej niektórym przedsiębiorcom na realizację nowych inwestycji (Dz.U. poz. 1713).
Spółka twierdziła, że w świetle ustawy o CIT kluczowa jest lokalizacja inwestycji – musi być ona na terenie objętym decyzją o wsparciu, co potwierdził m.in. WSA w Warszawie w wyroku z 19 stycznia 2021 r. (sygn. III SA/Wa 1706/20, nieprawomocny).
Nie zgodził się z nią dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej. Stwierdził, że wydatki na budowę zaplecza biurowo-administracyjnego w postaci działu kadrowego, finansowego i obsługi administracyjnej nie są kosztami kwalifikowanymi, bo nie wpływają na proces produkcji.
Organ powołał się na przykłady wskazane przez ministra finansów w objaśnieniach podatkowych z 6 marca 2020 r. (przykłady nr 3 i 11). Wynika z nich, że tylko wydatki na budowę budynku w części produkcyjnej oraz związanej bezpośrednio z produkcją (tj. planowanie produkcji, dział badawczo-rozwojowy, logistyka) są kosztami kwalifikowanymi nowej inwestycji.
WSA w Gorzowie Wielkopolskim przyznał rację spółce. Wskazał, że definicję kosztów kwalifikowanych zawarto w art. 2 pkt 7 ustawy o wspieraniu nowych inwestycji, a w par. 8 ust. 1 rozporządzenia z 28 sierpnia 2018 r. sprecyzowano, jakie konkretnie wydatki stanowią koszty objęte wsparciem na nowe inwestycje.
Z przepisów tych – jak wyjaśnił sąd – wynika, że zaliczenie wydatku do kosztów kwalifikowanych nie zależy od zwiększenia zdolności produkcyjnej istniejącego przedsiębiorstwa, dywersyfikacji produkcji albo zasadniczej zmiany dotyczącej procesu produkcyjnego.
Z kolei art. 17 ust. 1 pkt 34a i ust. 4 ustawy o CIT stanowi jasno, że podatnik może skorzystać ze zwolnienia podatkowego, jeżeli dochody pochodzą z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu oraz są uzyskane z działalności prowadzonej na terenie określonym w tej decyzji.
Skoro więc spółka spełni wymogi wynikające z tych przepisów, to może ona zaliczyć wydatki na budowę zaplecza biurowo-administracyjnego do kosztów kwalifikowanych – orzekł WSA.
Dodał, że objaśnienia podatkowe ministra finansów nie są źródłem prawa i nie mogą modyfikować, uzupełniać ani w jakikolwiek inny sposób zmieniać przepisów stanowionego prawa podatkowego, którego źródłem są ustawy i rozporządzenia.
Podobnie orzekły sądy wojewódzkie: w Poznaniu w wyroku z 15 marca 2022 r. (sygn. akt I SA/Po 518/21) oraz w Warszawie w wyrokach z 19 stycznia 2021 r. (sygn. akt III SA/Wa 1706/20) i z 16 marca 2021 r. (sygn. akt III SA/Wa 1683/20).
Wszystkie te wyroki są nieprawomocne. ©℗
orzecznictwo
Wyrok WSA w Gorzowie Wielkopolskim z 15 czerwca 2022 r., sygn. akt I SA/Go 150/22 www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia
