Wskazuje na to interpretacja z 24 maja 2022 r. (sygn. 0115-KDIT1.4011.172. 2022.1.JG), ale identycznie dyrektor KIS stwierdził 6 października 2021 r. (sygn. 0115-KDIT1.4011.529.2021.1.MN).
W ramach biznesu
Dyrektor KIS zgodził się na ryczałt w interpretacjach z 9 września 2021 r. (sygn. 0113 -KDIPT2-1.4011.532.2021. 2.AP) i z 8 kwietnia 2021 r. (0115-KDIT1.4011.23.2021. 2.MR), ale w tamtych sprawach stan faktyczny był inny. Wprost wynikało z nich, że znak towarowy jest dzierżawiony w ramach działalności gospodarczej.
Zagraniczna polisa ubezpieczeniowa bez PIT w Polsce
Zagraniczna polisa ubezpieczeniowa bez PIT w Polsce

Zobacz również
We wnioskach o te interpretacje podano, że chodzi o działalność pod symbolem 77.40 Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.
Bez rozróżnienia
Problem bierze się z tego, że ustawa o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 1993 ze zm.) nie rozróżnia, czy dzierżawiony jest składnik majątku firmowego czy prywatnego. Mówi jedynie o wynajmie i dzierżawie „własności intelektualnej i podobnych produktów z wyłączeniem prac chronionych prawem autorskim (PKWiU 77.40)”. Przychody z takich umów mogą być opodatkowane 8,5-proc. ryczałtem do kwoty 100 tys. zł, a powyżej są objęte stawką 12,5 proc. (art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. f).
Natomiast z art. 1 tej ustawy wynika, że reguluje ona opodatkowanie przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:
  • prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą;
  • osiągające przychody, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT (czyli z odrębnych źródeł, jakimi są: najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze).
Z kolei art. 6 ust. 1ba tej ustawy mówi wyraźnie o przychodach z najmu lub dzierżawy „rzeczy albo praw majątkowych oraz umów o podobnym charakterze, których przedmiotem nie są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą”.
To prawa majątkowe
Mimo to dyrektor KIS uważa, że jeżeli dzierżawiony jest znak towarowy będący składnikiem majątku prywatnego, to podatnik nie ma prawa do ryczałtu ewidencjonowanego. Argumentem jest to, że w takiej sytuacji mamy do czynienia z całkiem innym źródłem przychodów, do którego ustawa o ryczałcie nie ma zastosowania. Chodzi o przychody z praw majątkowych – art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o PIT.
Zgodnie z art. 18 ustawy o PIT za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.
Dyrektor KIS uważa, że skoro w przepisie tym mowa jest wprost o prawach do znaków towarowych, to przychody z dzierżawy znaku towarowego są przychodami z praw majątkowych (art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o PIT), a nie z najmu lub dzierżawy (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT).
Z tego względu odmawia prawa do ryczałtu podatnikom, którzy oddają w dzierżawę znak towarowy, gdy ten jest składnikiem majątku prywatnego, a więc gdy umowa jest zawarta poza działalnością gospodarczą.
Sądy niejednolicie
Na potwierdzenie swojego stanowiska dyrektor KIS przywołuje wyroki NSA z 28 lipca 2016 r. (sygn. akt II FSK 1908/14) i z 22 marca 2019 r. (sygn. akt II FSK 955/17) oraz prawomocny wyrok WSA w Warszawie z 30 maja 2019 r. (sygn. akt III SA/Wa 1846/18), a także nieprawomocne orzeczenie WSA w Krakowie z 29 listopada 2021 r. (sygn. akt I SA/Kr 958/21).
Z wyroków tych wynikało, że przychód z odpłatnego udostępnienia praw do korzystania ze znaku innym podmiotom jest przychodem z praw majątkowych (o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o PIT) niezależnie od tego, czy podatnik zawrze umowę (np. dzierżawy) jako podmiot gospodarczy, czy poza działalnością gospodarczą.
Fiskus nie przytacza natomiast orzeczeń, z których płynie przeciwny wniosek, a jeśli powołuje się na nie sam pytający, odpowiada, że wyroki te zapadły w indywidualnych sprawach i dotyczą odrębnych sytuacji faktycznych.
Chodzi w szczególności o wyrok z 8 listopada 2019 r. (sygn. akt II FSK 3715/17). NSA nie zgodził się wtedy z poglądem, że przychodem z praw majątkowych, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o PIT, jest przychód z każdej umowy, której przedmiotem jest prawo majątkowe. Taka wykładnia naruszałaby oczywiste brzmienie i wnioski wypływające z art. 10 ust. 1 pkt 6 – stwierdził NSA. Orzekł więc, że gdy przedmiotem umowy dzierżawy są prawa majątkowe, to pożytki z tego są przychodem ze źródła oznaczonego w art. 10 ust. 1 pkt 6., a nie art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o PIT.