Organizator akcji promocyjnej, który wydaje nagrody, jest płatnikiem podatku w świetle art. 41 ust. 1 ustawy o PIT – orzekł Naczelny Sąd Administracyjny w dwóch sprawach.
Podobny wyrok zapadł 21 grudnia 2021 r. (sygn. akt II FSK 930/19). Pisaliśmy o nim w artykule „Podatek od wygranej.
NSA wyjaśnił, kto i kiedy go odprowadza” (DGP nr 251/2021).
Tym razem chodziło o spółki organizujące akcje promocyjne skierowane wyłącznie do
konsumentów. Konkursy są realizowane przy udziale podmiotów trzecich, najczęściej agencji reklamowych, w trzech wariantach. W pierwszym i drugim wariancie w roli oficjalnych organizatorów akcji promocyjnych występują – na zlecenie spółek – podmioty trzecie, które zajmują się wszelkimi czynnościami z tym związanymi. Spółki są jedynie fundatorami nagród.
Natomiast w trzecim wariancie podmioty trzecie zajmują się wyłącznie aspektami technicznymi (w tym przekazaniem nagród).
W pierwszym wariancie agencje reklamowe same kupują nagrody i wydają je bezpośrednio uczestnikom konkursów. W drugim agencje otrzymują nagrody od zlecających i przekazują je w ich imieniu (prawo własności przechodzi bezpośrednio ze spółek organizujących akcje promocyjne na uczestników tych akcji).
W dwóch pierwszych wariantach organizowane są m.in. loterie promocyjne w rozumieniu ustawy o grach hazardowych (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 2094 ze zm.).
Spółki uważały, że we wszystkich trzech przypadkach podatek od wydawanych nagród powinny pobrać i odprowadzić do urzędu skarbowego agencje reklamowe, zgodnie z art. 41 ust. 4 ustawy o
PIT. Treść tego przepisu wyraźnie wskazuje na obowiązki leżące po stronie podmiotów faktycznie dokonujących świadczeń, a więc przekazujących nagrody uczestnikom konkursów – argumentowały spółki.
Innego zdania był dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej. Sporu nie było jedynie w kwestii obowiązków płatnika przy organizacji loterii promocyjnych w rozumieniu ustawy o grach hazardowych. Natomiast w pozostałych przypadkach
fiskus uznał, że obowiązki płatnika ciążą na spółkach, bo to one zlecają kompleksową obsługę akcji promocyjnych i ponoszą ekonomiczny ciężar przekazywanych nagród.
Za bez znaczenia dyrektor KIS uznał to, że nagrody przekazują podmioty trzecie, czyli agencje reklamowe. Stwierdził, że ustawa podatkowa nie wymaga, aby
świadczenie zostało dokonane bezpośrednio przez płatnika. Natomiast niewątpliwie akcje marketingowe są realizowane w interesie spółek – podkreślił w obu interpretacjach (sygn. akt 0114-KDIP3-2.4011.55.2018.2.MG, 0114-KDIP3-2.4011.58.2018.2.MK).
WSA w Warszawie przyznał częściowo rację spółkom, ale zgodził się z fiskusem, że w wariantach drugim i trzecim płatnikiem PIT są spółki zlecające organizację akcji promocyjnych (innych niż loterie promocyjne). Zaznaczył natomiast, że bez znaczenia jest ciężar ekonomiczny przekazywanych nagród, na który wskazywał dyrektor KIS. Istotne jest to, kto faktycznie wydaje nagrody – stwierdził WSA. Uznał, że w obu wariantach (drugim i trzecim) są to spółki zlecające organizację konkursów, bo to one są właścicielami nagród, a agencje reklamowe jedynie przekazują je uczestnikom.
Z tych samych powodów WSA orzekł, że w wariancie pierwszym obowiązki płatnika ciążą na agencjach reklamowych. W tym wypadku bowiem to one kupują nagrody i wydają je uczestnikom akcji promocyjnych, a więc dokonują świadczeń w rozumieniu art. 41 ust. 1 ustawy o PIT.
Sąd zwrócił też uwagę na to, że ustawodawca nie stosuje kryterium ponoszenia ekonomicznego ciężaru nagród (sygn. akt III SA/Wa 1615/18, III SA/Wa 1614/18).
NSA w całości podzielił argumentację WSA co do wariantu pierwszego. Za decydującą uznał treść art. 41 ust. 1 ustawy o PIT.
– Wynika z niej wprost, że płatnikiem jest podmiot, który dokonuje świadczeń. Nie ma więc podstawy do tego, żeby zajmować się ciężarem ekonomicznym, który w ogóle w przepisie nie jest brany pod uwagę – podkreśliła w uzasadnieniu sędzia Jolanta Strumiłło.
Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o PIT płatnikiem jest ten, który dokonuje świadczeń, czyli np. wydaje nagrody w konkursach. Nie ma znaczenia, kto ponosi ciężar ekonomiczny tych nagród
orzecznictwo
Wyroki NSA z 7 kwietnia 2022 r., sygn. akt II 2139/19, II FSK 1850/19 www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia