Przy wypłacie za granicę wynagrodzenia z tytułu najmu kontenerów dla pracowników budowlanych nie trzeba potrącać podatku w Polsce – orzekł WSA w Gorzowie Wielkopolskim.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT podatek u źródła pobiera się m.in. od przychodów za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego. Również z art. 12 ust. 3 umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (np. polsko-niemieckiej) wynika, że podatkiem u źródła mogą być objęte należności licencyjne, m.in. za użytkowanie urządzenia przemysłowego.
Urządzenie przemysłowe
Spory sprowadzają się więc do tego, jak rozumieć pojęcie urządzenia przemysłowego.
– W ostatnich latach przyjęło się, że należy je rozumieć maksymalnie szeroko, tzn. że obejmuje ono wszelkie możliwe urządzenia stanowiące pewien zespół elementów technicznych – zwraca uwagę Wojciech Niedźwiedzki, doradca podatkowy i menedżer w Olesiński i Wspólnicy, a zarazem pełnomocnik spółki, która wygrała przed gorzowskim WSA.
Przykładowo w wyroku z 13 sierpnia 2020 r. (sygn. akt III SA/Wa 2378/19, prawomocny) WSA w Warszawie orzekł, że polska spółka z branży spożywczej, która dzierżawi od podmiotów z Niemiec specjalne kontenery przystosowane do przechowywania i przewozu wsadów owocowych i warzywnych do produkcji np. jogurtów, musi pobierać podatek u źródła.
Natomiast w wyroku z 5 czerwca 2018 r. (sygn. akt II FSK 1477/16) Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że wynajmowane przez spółkę kontenery, wykorzystywane jedynie jako schowek na narzędzia i jako pomieszczenie dla pracowników do schronienia się przed deszczem, nie są urządzeniem przemysłowym, ponieważ nie są przeznaczone do procesu produkcji.
Decyduje przeznaczenie
Korzystnie dla spółki orzekł również niedawno gorzowski WSA. Chodziło o spółkę deweloperską, która buduje bloki mieszkalne w Niemczech. W tym celu wynajmuje od austriackiego podmiotu kontenery, schody i podesty.
Spółka wyjaśniła, że kontenery pełnią głównie funkcje socjalne, są wynajmowane na cele socjalne osób realizujących inwestycje budowlane, a schody i podesty umożliwiają dostęp do kontenerów oraz komunikację między nimi. Ponadto, przebywając w kontenerach, pracownicy analizują dokumentację budowlaną.
Spółka zaznaczyła natomiast, że zestawy kontenerowe nie są wykorzystywane w procesie produkcyjnym. Nie są w nich również przechowywane surowce, materiały ani półprodukty wykorzystywane przy realizacji inwestycji budowlanych.
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, że od wynagrodzenia za wynajem kontenerów spółka musi potrącać w Polsce podatek u źródła (interpretacja z 4 października 2021 r., sygn. 0111-KDIB2-1. 4010.282.2021.2.BKD).
WSA się z tym nie zgodził. Zwrócił uwagę na wykładnię językową nie tylko słowa „urządzenie”, lecz również „przemysłowe”. Orzekł, że skoro spółka prowadzi działalność w branży deweloperskiej, a najmowane kontenery służą celom socjalnym pracowników budowy oraz celom administracyjnym (biurowym), to nie są one wykorzystywane w przemyśle, jak przykładowo kontenery transportowo-logistyczne.
Zdaniem Wojciecha Niedźwiedzkiego, sąd słusznie stwierdził, że każdorazowo należy badać przeznaczenie danego kontenera. Jeśli kontener nie ma żadnego związku z przemysłem, to – zdaniem eksperta – nie należy utożsamiać go z „urządzeniem przemysłowym”, bo równie dobrze można by było nazwać go „pomieszczeniem socjalnym” lub „biurowym”.
Wyrok jest nieprawomocny. ©℗

orzecznictwo

Wyrok WSA w Gorzowie Wielkopolskim z 24 marca 2022 r., sygn. akt I SA/Go 436/21 www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia