Nasz kontrahent zapowiedział, że w 2022 r. rozpocznie wystawianie nam faktur ustrukturyzowanych. Czy będzie mógł to zrobić bez naszej zgody?

Od 1 stycznia 2022 r. istnieć będzie możliwość wystawiania faktur ustrukturyzowanych. Będą to faktury wystawiane przy wykorzystaniu udostępnionego wzoru za pośrednictwem Krajowego Systemu e-Faktur, który będzie mógł również być stosowany do przekazywania faktur ustrukturyzowanych odbiorcom. Wymagać to jednak będzie akceptacji odbiorcy (zob. dodawany art. 106na ust. 2 ustawy o VAT). Brak akceptacji odbiorcy nie będzie wyłączać możliwości wystawiania faktur ustrukturyzowanych przy użyciu Krajowego Systemu e-Faktur, jednak w takim przypadku podatnicy obowiązani będą przekazywać faktury ustrukturyzowane odbiorcy w inny uzgodniony z nim sposób (zob. dodawany art. 106g ust. 3b ustawy o VAT).

W świetle powyższego wystawianie przez państwa kontrahenta faktur ustrukturyzowanych nie będzie wymagało waszej akceptacji. Uzyskanie przez kontrahenta akceptacji będzie natomiast konieczne, gdyby faktury ustrukturyzowane kontrahent chciał wysyłać przy użyciu Krajowego Systemu e-Faktur. Jeżeli nie wyrazicie państwo zgody na otrzymywanie faktur ustrukturyzowanych przy użyciu Krajowego Systemu e-Faktur, to kontrahent będzie obowiązany przekazywać faktury w inny, uzgodniony z państwem sposób.
Podstawa prawna
art. 106g ust. 3b oraz art. 106na ust. 2 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 685; ost.zm. Dz.U. z 2021 r. poz. 2105) ‒ w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r.
Podatnik kupił od irlandzkiej firmy licencje na zdjęcia, które wykorzystał przy tworzeniu swojej strony internetowej. Czy podatnik ma obowiązek odprowadzić podatek u źródła?

W określonych przepisami przypadkach podatek z tytułu przychodów uzyskiwanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników objętych ograniczonym obowiązkiem podatkowym (w uproszczeniu – nierezydentów) pobierany jest w formie ryczałtu (zob. art. 21 ust. 1 ustawy o CIT oraz art. 29 ust. 1 ustawy o PIT). W przypadkach takich do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego (tzw. podatku u źródła) obowiązane są ‒ jako płatnicy ‒ polskie osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności nierezydentom (art. 26 ust. 1 ustawy o CIT oraz art. 41 ust. 4 w zw. z art. 41 ust. 1 ustawy o PIT).

Dotyczy to m.in. przychodów z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how). Od przychodów takich pobierany jest co do zasady 20-proc. zryczałtowany podatek dochodowy (art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT oraz art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT).
Z wyjaśnień organów podatkowych wynika jednak, że obowiązek poboru podatku u źródła nie występuje w przypadkach, gdy podatnicy nabywają np. licencje na zdjęcia jako użytkownicy końcowi. Tytułem przykładu wskazać można interpretację indywidualną dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 14 kwietnia 2016 r. (nr ILPB4/4510-1-36/ 16-4/DS) czy interpretacje indywidualne dyrektora Kra jowej Informacji Skarbowej z 10 maja 2019 r. (nr 0114 -KDIP2-1.4010.109.2019.1.MW) oraz z 12 marca 2020 r. (nr 0111 -KDIB2-1.4010.-618.2019.2.BJ). Trzecia ze wskazanych interpretacji wydana została na wniosek spółki, która nabywane jako użytkownik końcowy zdjęcia wykorzystywała na własne potrzeby w celu przygotowania materiałów o charakterze marketingowym, takich jak ulotki, katalogi, wizytówki, roll-upy, strony internetowe itp.
W świetle powyższego uważam, że w przedstawionej sytuacji podatnik nie ma obowiązku odprowadzania do urzędu skarbowego podatku u źródła (bez konieczności posiadania certyfikatu rezydencji kontrahenta – zob. np. interpretację indywidualną dyrektora KIS z 10 maja 2019 r., nr 0114-KDIP2-1.4010. 109.2019.1.MW). Licencje na zdjęcia podatnik nabył bowiem jako użytkownik końcowy.
Podstawa prawna
art. 21 ust. 1 oraz art. 26 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 1800; ost.zm. Dz.U. z 2021 r. poz. 2106)
art. 29 ust. 1 oraz art. 41 ust. 4 w zw. z art. 41 ust. 4 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 1128; ost.zm. Dz.U. z 2021 r. poz. 2105)
Osoba fizyczna zarejestrowana jako podatnik VAT czynny wynajmuje w ramach prowadzonej działalności gospodarczej lokal użytkowy, przy którego nabyciu w 2018 r. odliczyła VAT. Lokal ten osoba ta zamierza przenieść do majątku prywatnego, ale nadal będzie on przez nią wynajmowany. Czy w tej sytuacji konieczne będzie skorygowanie części VAT odliczonego przy nabyciu lokalu ?

Działalność gospodarcza w rozumieniu VAT obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 zd. 2 ustawy o VAT). Powoduje to, że działalnością gospodarczą w rozumieniu VAT jest nawet wynajmowanie przez osoby fizyczne składników majątku prywatnego (zob. np. interpretacje indywidualne dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 30 sierpnia 2019 r., nr 0111-KDIB31.4012.536.2019.1.AB oraz z 14 maja 2020 r., nr 0114-KDIP1-1.4012. 180.2020.1.RR).

W przedstawionej w pytaniu sytuacji oznacza to, że mimo przeniesienia lokalu użytkowego do majątku prywatnego z punktu widzenia VAT nadal będzie on wykorzystywany do prowadzonej przez podatnika opodatkowanej VAT (według stawki 23 proc.) działalności gospodarczej. W konsekwencji w związku z tym przekazaniem nie dojdzie do zdarzenia, które w świetle przepisów ustawy o VAT (zwłaszcza art. 90 ustawy o VAT) skutkowałoby koniecznością dokonania korekty podatku odliczonego przy nabyciu przedmiotowego lokalu. A zatem w przedstawionej sytuacji osoba fizyczna nie będzie miała obowiązku skorygowania części (ani całości) odliczonego przy nabyciu lokalu użytkowego VAT.
Podstawa prawna
art. 15 ust. 2 zd. 2 oraz art. 90 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 685; ost.zm. Dz.U. z 2021 r. poz. 2105)
Od 1 stycznia 2022 r. płatności dotyczące transakcji o wartości przekraczającej 8000 zł będą musiały być dokonywane za pośrednictwem rachunku płatniczego. Czy nowy limit dotyczy również obowiązku dokonywania płatności z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności?

Od wielu lat istnieje obowiązek dokonywania i przyjmowania niektórych płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy. Do końca 2021 r. jednym z tego warunków jest, aby jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekraczała 15 000 zł lub równowartość tej kwoty (art. 19 pkt 2 prawa przedsiębiorców w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2021 r.).

Z początkiem 2022 r. limit ten został obniżony do 8000 zł (art. 19 pkt 2 prawa przedsiębiorców w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r.). A zatem obecnie dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy spełnione są łącznie dwa warunki:
1) stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz
2) jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza 15 000 zł (po zmianie od 1 stycznia 2022 r. będzie to 8000 zł) lub równowartość tej kwoty, przy czym transakcje w walutach obcych przelicza się na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji.
Wskazanej zmianie nie będzie jednak towarzyszyło obniżenie limitu wystąpienia obowiązku dokonywania płatności z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności (art. 108a ust. 1a ustawy o VAT), który nadal wynosić będzie 15 000 zł. A zatem stosowanie mechanizmu podzielonej płatności w 2022 r. nadal będzie konieczne tylko w przypadku płatności dotyczących faktur, w których kwota należności ogółem przekracza 15 000 zł lub jej równowartość wyrażoną w walucie obcej.
Dodać przy tym należy, że przepisami art. 15d ustawy o CIT oraz art. 22p ustawy o PIT określone są wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów ze względu na sposób dokonania płatności. Cechą wspólną tych wyłączeń jest to, że mogą mieć one zastosowanie do kosztów wynikających z płatności dotyczących transakcji określonych w art. 19 prawa przedsiębiorców. Obniżenie wskazanego limitu do 8000 zł spowoduje, że sankcje te będą mogły mieć zastosowanie częściej.
Podstawa prawna
art. 19 ustawy z 6 marca 2018 r. ‒ Prawo przedsiębiorców (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 162; ost.zm. Dz.U. z 2021 r. poz. 2105)
art. 108a ust. 1a ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 685; ost.zm. Dz.U. z 2021 r. poz. 2105)
art. 22p ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 1128; ost.zm. Dz.U. z 2021 r. poz. 2105)
art. 15d ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 1800; ost.zm. Dz.U. z 2021 r. poz. 2106)