Wewnętrzne drogi gminne (np. na osiedlach mieszkaniowych czy dojazdowe do pól) nie są zaliczane do kategorii dróg publicznych.
Nie podlegają więc wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od nieruchomości – wyjaśniła wiceminister finansów Dorota Podedworna-Tarnowska w odpowiedzi na interpelację poselską nr 24213/14.
Na mocy art. 2 ust. 3 pkt 4 ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz.U. z 2010 r. nr 95, poz. 613 z późn. zm.) opodatkowaniu nie podlegają grunty zajęte pod drogi publiczne: krajowe, wojewódzkie, powiatowe i gminne, a także zlokalizowane w nich budowle. Wyjątkiem jest ich powiązanie z działalnością gospodarczą inną niż eksploatacja autostrad płatnych.
W przypadku dróg wewnętrznych podatek należy uiścić. Jeżeli nieruchomość jest własnością jednostki samorządu terytorialnego i np. nie została przekazana w posiadanie innym podmiotom, to podatnikiem (i zarazem organem podatkowym) jest gmina.
Jak wskazuje Dorota Podedworna-Tarnowska, konieczność opodatkowania mienia gminnego potwierdzają sądy. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 15 listopada 2012 r. (sygn. akt II FSK 1756/12 i 1755/12) wyjaśnił, że gmina jest osobą prawną, której przysługują własność i inne prawa rzeczowe. Jest więc jednym z podatników wymienionych w art. 3 ust. 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Przepis ten nie wyłącza gmin z opodatkowania tą daniną, a jedynie wskazuje, kiedy obowiązek podatkowy spoczywa na posiadaczu władającym jej nieruchomością. Ponadto gdyby gminie przysługiwało zwolnienie podmiotowe, zbędny byłby art. 2 ust. 3 pkt 3 ustawy, który pozwala nie płacić podatku od nieruchomości lub ich części zajętych na potrzeby organów jednostek samorządów terytorialnych, np. urzędów gmin.