Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu o CIT: Jeśli członek rady nadzorczej zrezygnuje z wynagrodzenia, to spółka uzyskuje przychód z nieodpłatnych świadczeń, który musi opodatkować CIT
TEZA Jeśli członek rady nadzorczej zrezygnuje z wynagrodzenia, to spółka uzyskuje przychód z nieodpłatnych świadczeń, który musi opodatkować CIT.
STAN FAKTYCZNY Spółka akcyjna posiada radę nadzorczą (dalej: RN), a zgodnie ze statutem spółki członkom rady przysługuje wynagrodzenie miesięczne w wysokości określonej przez walne zgromadzenie oraz zwrot kosztów związanych z udziałem w pracach rady. Walne zgromadzenie podejmując uchwałę o powołaniu członków rady nadzorczej, zawarło w niej warunek uzyskania, przez dwóch członków rady, będących jednocześnie członkami zarządów w innych spółkach grupy kapitałowej, zgody na pełnienie tej funkcji, udzielonej im przez rady nadzorcze spółek, w których sprawują funkcję członków zarządu. Jeden z członków powołany do rady nadzorczej skarżącej uzyskał zgodę, ale rada nadzorcza tamtej spółki zaznaczyła, że funkcja może być przez niego pełniona bez wynagrodzenia. Drugi z członków powołany do RN dostał zgodę i może pobierać wynagrodzenie, ale zrezygnował z niego. Co więcej, osoby pełniące funkcję członków RN nieodpłatnie nie są akcjonariuszami spółki i nie przysługuje im prawo do udziału w zysku spółki.
UZASADNIENIE Spór sprowadzał się do rozstrzygnięcia, czy w związku z brakiem pobierania wynagrodzenia z tytułu wykonywania funkcji członka RN, spółka uzyskuje przychód z nieodpłatnego świadczenia podlegający opodatkowaniu CIT.
Sąd wyjaśnił, że zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z 15 lutego 1992 r. o CIT (t.j. Dz.U. z 2011 r. nr 74, poz. 397 z późn. zm.) przychodem jest wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z pewnymi wyjątkami. Pojęcie nieodpłatnego świadczenia należy rozumieć zgodnie z uchwałami NSA: Izby Finansowej (z 24 października 2011 r., sygn. akt II FPS 7/10), składów siedmiu sędziów (m.in. z 24 maja 2010 r., sygn. akt II FPS 1/10). Zgodnie z nimi pojęcie nieodpłatne świadczenie ma w prawie podatkowym szersze znaczenie niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podatnika, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.
WSA w omawianej sprawie stwierdził więc, że nieodpłatnym świadczeniem jest uzyskana przez podatnika wymierna korzyść majątkowa niezwiązana z poniesieniem wydatków, powstaniem kosztów, z obowiązkiem uiszczenia wynagrodzenia lub inną formą ekwiwalentu.
Skarżąca spółka uzyska więc nieodpłatne świadczenie, ponieważ ma ono konkretny wymiar finansowy. Spółka może dysponować kwotą stanowiącą równowartość wynagrodzenia. Gdyby zostało ono wypłacone, to stanowiłoby koszt spółki. Przysporzenie po stronie spółki polega więc na tym, że zaoszczędziła ona pieniądze, które była zobowiązana ponieść, gdyby świadczenie miało charakter ekwiwalentny, tak jak w przypadku świadczenia uiszczanego na rzecz pozostałych członków rady nadzorczej. Po stronie spółki, w związku z niewypłaceniem wynagrodzenia na rzecz wskazanych dwóch członków rady nadzorczej, powstanie zatem przychód podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT.
Wyrok WSAwe Wrocławiu z 22 stycznia 2014 r., sygn. akt I SA/Wr 2061/13, nieprawomocny